قمار و هيجان روحى  قمار نيز علاوه بر زيان هاى مشتركى كه با شراب دارد و بدان اشاره رفت ، خود داراىزيان اختصاصى است . قمار باز بر اثر شكست در قمار، وضع غير عادى به خود مىگيرد و دچار هيجان شديد روحى مى شود و براى آن كه شكست خويش را جبران نمايد، ازخواب و استراحت چشم مى پوشد، كار روزانه خود را ترك مى گويد و همچنان به بازىادامه مى دهد تا مگر بر حريف خود غلبه كند و ضمير ناراحت و طوفانى خويش را آرامنمايد و اگر باز هم شكست مواجه گردد و در نتيجه تمام هستى خود را ببازد، دست برنمى دارد و به اميد پيروزى ممكن است سرمايه هاى شرافت خود را در ميان بگذارد وديوانه وار آنها را در معرض بازى قمار قرار دهد.
در عصر جاهليت ، قمار بازى به صورت هاى مختلف در بين مردم رايج بود. بازيكنان ، درآغاز با اموال خود برد و باخت مى كردند و موقعى كه يكى از طرفين بازى ، تماماموال نقدى و جنسى خود را مى باخت ، زن خود را در معرض قمار مى گذارد و اگر او را نيزمى باخت ، زن موظف بود خانه شوهر را ترك گويد و خود را در اختيار برنده قمار قراردهد.
( ابى عبدالله عليه السلام قال : كانت قريش تقامرالرجل باهله و ماله فنهاهم الله عزوجل عن ذلك .) ⁽¹²⁰⁹⁾
امام صادق عليه السلام فرمود: قريش مال خود و زن خود را در معرض برد و بخت قرارمى داد و قمار مى زد. خداوند اين عمل ناروا را تحريم نمود و آنان را از اين كار بر حذرداشت .
بدبختانه ، اين نادانى به عرب قبل از اسلام اختصاص ندارد. چه بسا مردمى كه بر اثرشكست در قمار به هيجان آمده اند و براى جبران شكست ، زن خود يا شرافت خويش را درمعرض بازى قرار داده و سرانجام آنها را نيز باخته اند.
قمار بر سر زن و آزادى  (مكزيكو، خبر گزارى فرانسه ، 25 نوامبر. ريكاردولموس ، يكى از اعضاى اركستر جازتلويزيون مكزيك ، كه علاقه زيادى به بازى پوكر داشت ، ديشب درمنزل خود يك مجلس قمار تشكيل داد و پس از آن كه تمام موجودى خود را به رفقا باخت ،تصميم گرفت بر سر تنها چيزى كه برايش باقى مانده بود، بازى را ادامه دهد و آن همزنش بود.
متاءسفانه در آخر بازى زنش را نيز باخت و چون همسرش درمقابل اصرار وى حاضر نشد خود را به برنده بازى تسليم كند، آن قدر او را زد تا ازحال رفت . اكنون زن بدبخت در بيمارستان بسترى است و اميدى به بهبود او نيست.)⁽¹²¹⁰⁾
(تاسيت ، مؤ لف رومى ، از عشق آلمان ها به قمارنقل مى كند كه آنان حتى آزادى خود را قمار مى كردند و اگر مى باختند در اسارت برندهدر مى آمدند.)⁽¹²¹¹⁾
به صريح قرآن شريف و روايات اسلامى ، آيين مقدس اسلام در چهارده قرنقبل ، تمام اقسام قمار را بر مسلمين تحريم كرده است . به علاوه ، در آمدى كه از راه بردو باخت به دست مى آيد غير قانونى شناخته و پيروان خود را از تصرف در آناموال بر حذر داشته است .
( الرضا عليه السلام قال : ان الله تبارك و تعالى نهى عن جميع القمار و امرالعباد بالاجتناب منها و سماها رجسا فقال رجس منعمل الشيطان فاجتنبوه .) ⁽¹²¹²⁾
حضرت رضا عليه السلام فرمود: خداوند تمام اقسام قمار را تحريم كرده و به مردمفرمان داده است از آن اجتناب نمايند. خداوند قمار را پليدى خوانده و آن راعمل شيطانى دانسته و مردم را از آن برحذر داشته است .⁽¹²¹³⁾
حرمت قمار  (قال ابو عبدالله عليه السلام فى قول اللهعزوجل : و لا تاكلوا اموالكم بينكم بالباطلقال ذلك القمار.) ⁽¹²¹⁴⁾
در قرآن شريف آمده است كه اموال يكديگر را بهباطل و به طور غير مشروع تصرف نكنيد. امام صادق عليه السلام در تفسير اين آيهفرموده است : مقصود مالى است كه از مجراى قمار به دست مى آيد.
فريد وجدى مى گويد:
(در قرن 16، قمار، در سراسر اروپا بين عموم مردم شايع بود و قمار خانه هاىبزرگى وجود داشت . تنها در پاريس 37 قمار خانه مهم در دسترس ‍ قمار بازان بود.اين وضع تا مدتى پس از انقلاب كبير فرانسه همچنان ادامه داشت . سپس مؤ سساتقماربازى به 9 قمارخانه تقليل داده شد و مقرر گرديد كه اجازه تاءسيس قمارخانهجديد تنها به كسانى داده شود كه ماليات بسيار سنگينى به پليس مخفى فرانسهپرداخت نمايند.
در سال 1837 حكومت فرانسه صدور اجازه تاءسيس قمار خانه را با پرداخت مالياتمقرر نيز ممنوع كرد و در اين موقع 7 قمار خانه عمومى در پاريس و چهار قمارخانهخصوصى در كاخ حكومت وجود داشت كه يكى از آن چهار قمارخانه مختص بانوان بود.
در انگلستان ، در سال 1853، قمار ممنوع شد، ولى پس از منع قانونى ، 18 قمار خانهبراى قماربازى اعيان داير بود. آمريكا در سال 1855 و پروس درسال 1854 و آلمان در سال 1882 قمار را تحريم كردند. آيين اسلام ، قرن ها پيش ازتمام اين كشورهاى متمدن قمار را تحريم نموده است .)⁽¹²¹⁵⁾
قمار بازى در دنياى امروز  بدبختانه در دنياى امروز بازى قمار به عنوان يكى از تفريحات مطبوع و دلپذير بهحساب آمده و مردم بسيارى از ساعات فراغت خود را با سرگرمى برد و باخت مىگذرانند. بعضى به اين كار ناپسند چنان معتاد شده اند كه قسمت مهمى از عمرشان درقمار بازى طى مى شود و همواره از زيان هاى روحى و عصبى و اخلاقى و مالى آن رنج مىبرند.
جوانان عاقل و باهوش هرگز پيرامون قمار بازى نمى گردند و ساعات فراغت خود را دراين سرگرمى مضر و زيان بخش مصروف نمى دارند و افكار و اعصاب خود را فرسودهنمى كنند و موجبات تيره روزى و بدبختى خويش را فراهم نمى سازند.
جوانان با ايمان و مال انديش ، به پيروى از تعاليم آسمانى اسلام ، نه تنها قمار نمىزنند و خود را به اين گناه بزرگ آلوده نمى كنند، بلكه در مجلس ‍ قمار نيز شركت نمىنمايند و بى جهت باعث بدنامى و احيانا انحراف خود نمى شوند.