نان و زمين و ميوه و فرش و غيره ، و بعضی ديگر ، ارزش و ماليت ندارند و ثروت شمرده نمیشوند ، مانند نور و هوا ، و مانند زباله و خاكروبه ؟ ديگر اين كه تفاوت ارزش اموری كه ماليت دارند از كجا پيدا میشود ؟ به عبارت ديگر منشأ قيمتها و تفاوت آنها چيست ؟ چرا دو چيز كه هر دو با واحد وزن يا كيل يا متر خريد و فروش میشوند و برابرند ، يكی از ديگری گرانتر است ؟ اما قسمت اول : ماليت و ارزش پيدا كردن يك چيز تابع اين است كه اولا به حال بشر مفيد باشد ، يعنی يكی از حوائج بشر را رفع كند يا در رفع آن دخيل باشد ، خواه آن كه آن حاجت ، مادی و معاشی باشد يا غيرمادی ، و خواه آن كه عين يك شیء مورد استفاده واقع شود كه بهرهمند شدن از آن ، مساوی است با نابودی آن ، مثل نان و ميوه ، و يا منفعت آن چيز ( منفعت به اصطلاح فقه ) ، يعنی وسيله واقع شود كه بدون اينكه عين مصرف شود ، انسان حظ و بهرهای از آن ببرد ، مثل بهرهای كه انسان از ديدن منظرهای ، يا شنيدن آوازی ( 1 ) يا سكنی در خانهای پيدا میكند . ولی حقيقت اين است كه منفعت ( به اصطلاح فقهی ) هر چند قابل مبادله به مال هست ، ولی خودش مال و ثروت شمرده نمیشود . جمال يا آواز يا نطق ، وسيله جلب مال و كسب مال و قابل معاوضه به مال میباشد ، ولی خود اينها مال و ثروت شمرده نمیشو ند . پس شرط ماليت اين است كه خود عين باشد . از آنچه گذشت ، معلوم شد كه شرط اول ماليت اين است كه شیء ، مورد پاورقی : |
کلیه حقوق این سایت محفوظ می باشد.
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com | میزبانی: DrHost.ir