عقل و فكر انسان را آزاد می‏كند .
آيه ديگر قرآن می‏گويد : « لا اكراه فی الدين قد تبين الرشد من الغی
دين و ايمان اجباری نيست راه واضح است ، من فقط از شما تفكر می‏خواهم ،
دقت می خواهم اساسا ايمانی كه اسلام می‏خواهد ، قابل اجبار كردن نيست ،
امكان اجبار ندارد مگر می‏شود كسی را آن طوری كه اسلام از او ايمان می‏خواهد
، مجبور كرد ؟ اگر ممكن باشد كه بچه ای را به فلك ببندند ، اينقدر چوب‏
به او بزنند تا يك مسئله را حل بكند ، چنين چيزی نيز ممكن است زيرا
چوب كسی نمی تواند مسئله حل بكند او را بايد آزاد گذاشت ، فكرش را
بايد آزاد گذاشت تا مسئله را حل بكند عقيده اسلامی يك چنين چيزی است .
در شأن نزول آيه « لا اكراه فی الدين قد تبين الرشد من الغی »نوشته اند
عده ای از انصار يعنی مردم مدينه از اوس و خزرج قبل از اينكه پيغمبر
اسلام تشريف بياورند به مدينه ، بچه هايشان را می‏فرستادند نزد يهوديها
چون آنها نسبت به بت پرستهای مدينه متمدنتر بودند و بعضی از ايشان ( ده‏
بيست نفر ) سواد خواندن و نوشتن هم داشتند برعكس اعراب بت پرست كه‏
سواد خواندن و نوشتن نداشتند اينها بچه هايشان را اغلب می‏فرستادند پيش‏
آنها كه تربيت شوند و چيزهايی ياد بگيرند اين بچه ها كه می‏رفتند پيش‏
يهوديها می‏ديدند كه ثقافت و فرهنگ آنها نسبت به پدر و مادر و قبيله‏
خودشان خيلی بالاتر است ، به آنها علاقمند می‏شدند و احيانا به دين ايشان‏
در می‏آمدند وقتی كه اسلام آمد به مدينه ، بت پرستها مسلمان شدند ولی اكثر
يهوديها به دين خودشان باقی ماندند الا عده الا عده كمی كه آنها هم مسلمان‏
شدند در ميان بچه هايی كه تحت تربيت يهوديها بودند ، عده ای به همان‏
دين يهود باقی ماندند تا قضيه بنی النضير پيش

110