پس صداى زنى هاشميّه كه در خانه يزيد بود به نوحه و ندبه بلند شد و مى گفت :يا حبيباه يا سيّد اَهْلَبيْتاه يابن محمّداه ، اى فرياد رس بيوه زنان و پناه يتيمان ، اىكشته تيغ اولاد زناكاران . بار دگر حاضران كه آن ندبه را شنيدند گريستند و يزيدبى حيا هيچ از اين كلمات متاءثر نشد و چوب خيزرانى طلبيد و به دست گرفت و بردندانهاى مبارك آن حضرت مى كوفت و اشعارى ⁽⁴³¹⁾ مى گفت كهحاصل بعضى از آنها آنكه اى كاش ‍ اشياخ بنى اميّه كه در جنگ بدر كشته شدند حاضرمى بودند و مى ديدند كه من چگونه انتقام ايشان را از فرزندان قاتلان ايشان كشيدم وخوشحال مى شدند و مى گفتند اى يزيد دستتشَل نشود كه نيك انتقام كشيدى .⁽⁴³²⁾
چون ابوبَرْزَه اَسلمى كه حاضر مجلس بود و از پيش يكى از صحابه حضرترسول صلى اللّه عليه و آله و سلّم بوده نگريست كه يزيد چوب بر دهان مبارك حضرتحسين عليه السّلام مى زند گفت : اى يزيد! واى بر تو آيا دندان حسين را به چوب خيزرانمى كوبى ؟! گواهى مى دهم كه من ديدم رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلّم دندانهاىاو را و برادر او حَسَن عليه السّلام را مى بوسيد و مى مكيد و مى فرمود: شما دو سيّدجوانان اهل بهشت ايد، خدا بكشد كشنده شما را و لعنت كندقاتِل شما را و ساخته از براى او جهنم را.
يزيد از اين كلمات در غضب شد و فرمان داد تا او را بر زمين كشيدند و از مجلس بيرونبردند.⁽⁴³³⁾
اين وقت جناب زينب دختر امير المؤ منين عليهماالسّلام برخاست و خطبه خواند كه خلاصه آنبه فارسى چنين مى آيد:
حمد و ستايش مختص يزادن پاك است كه پروردگار عالمين است و درود و صلوات از براىخواجه لولاك رسول او محمّد و آل او عليهماالسّلام است . هر آينه خداوند راست فرمودههنگامى كه فرمود:
(ثُمَّ كانَ عاقِبَةَ الّذينَ اَساؤُ السُّوى اَنْ كَذَّبُوا بآياتِ اللّه وَ كانُوا بِها يَسْتَهْزِؤُنَ.)⁽⁴³⁴⁾
حضرت زينب عليهاالسّلام از اين آيه مباركه اشاره فرمود كه يزيد و اتباع او كه سر ازفرمان خداى برتافتند و آيات خدا را انكار كردند بازگشت ايشان به آتش دوزخ خواهدبود. آنگاه روى با يزيد آورد و فرمود:
هان اى يزيد! آيا گمان مى كنى كه چون زمين و آسمان را بر ما تنگ كردى و ما را شهر تاشهر مانند اسيران كوچ دادى از منزلت و مكانت ما كاستى و بر حشمت و كرامت خود افزودىو قربت خود را در حضرت يزدان به زيادت كردى كه از اين جهت آغاز تكبّر و تنمّر نمودىو بر خويشتن بينى بيفزودى و يك باره شاد و فرحان شدى كه مملكت دنيا بر تو گردآمد و سلطنت ما از بهر تو صافى گشت ؟ نه چنين است اى يزيد، عنان بازكش و لختى بهخود باش مگر فراموش كردى فرمايش خدا را كه فرموده :
(البته گمان نكنند آنانكه كفر ورزيدند كه مهلت دادن ما ايشان را بهتر است از براىايشان ، همانا مهلت داديم ايشان را تا بر گناه خود بيفزايند و از براى ايشان استعذابى مُهين )⁽⁴³⁵⁾.
آيا از طريق عدالت است اى پسر طُلَقاء كه زنان و كنيزان خود را در پس ‍ پرده دارى ودختران رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلّم را چون اسيران ، شهر به شهر بگردانىهمانا پرده حشمت و حرمت ايشان را هتك كردى و ايشان را از پرده بر آوردى و درمنازل و مناهل به همراهى دشمنان كوچ دادى و مطمح نظر هر نزديك و دور و وضيع و شريفساختى در حالتى كه از مردان و پرستاران ايشان كسى با ايشان نبود و چگونه اميد مىرود كه نگاهبانى ما كند كسى كه جگر آزادگان را بخايد⁽⁴³⁶⁾ و از دهان بيفكند وگوشتش به خون شهيدان برويد و نموّ كند؛ كنايه از آن كه از فرزند هند جگر خواره چهتوقع بايد داشت و چه بهره توان يافت . و چگونه درنگ خواهد كرد در دشمنى مااهل بيت كسى كه بغض و كينه ما را از بَدْر و اُحد دردل دارد و هميشه به نظر دشمنى ما را نظر كرده پس بدون آنكه جرم و جريرتى بر خوددانى و بى آنكه امرى عظيم شمارى شعرى بدين شناعت مى خوانى :
شعر :