گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله من آنچه البته به جائی نرسد فرياد است اين شعر برای ما در همه زمانها صادق بوده و هست . فكر نمیكنم كه ما اشتباه میكنيم ، ما بيش از اندازه از اين گوش و زبان بيچاره انتظار داريم ، گاهی هم - بلكه بيشتر اوقات - بايد از راه عمل و چشم استفاده كنيم ، ما با دست خود و عمل خود خوب رفتار كنيم تا آنها با چشم خودشان ببينند . يك مقداری هم به اين گوش و زبان بيچاره استراحت بدهيم . عمل جمعی و گروهی منكر بايد عمل را دخالت دهيم ، به اين نكته توجه داشته باشيم كه عمل هم اگر فردی باشد چندان مفيد فايدهای نيست خصوصا در دنيای امروز . اين هم خود يك مشكلی است در زندگی اجتماعی ما كه آنهايی هم كه اهل عمل میباشند توجهی به عمل اجتماعی ندارند و به اصطلاح تكرو میباشند . از عمل فردی كاری ساخته نيست ، از فكر فرد كاری ساخته نيست ، از تصميم فرد كاری ساخته نيست ، همكاری و همفكری و مشاركت لازم است . در تفسير " الميزان " در ذيل آيه كريمه قرآن : « يا ايها الذين آمنوا اصبروا و صابروا و رابطوا »( 1 ) بحثی دارد راجع به اينكه دستور اسلام اينست كه تفكر ، تفكر اجتماعی باشد . پاورقی : |
کلیه حقوق این سایت محفوظ می باشد.
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com | میزبانی: DrHost.ir