می‏فرمايد : « قد احيی عقله ، و امات نفسه حتی دق جليله ، و لطف غليظه ،
و برق له لامع كثير البرق ، فابان له الطريق ، و سلك به السبيل ،
فتدافعته الابواب الی باب السلامه » ( 1 ) عقل خويش را زنده كرده و نفس‏
اماره را ميرانده است تا آنجا كه اثر اين مجاهدت در بدن وی ظاهر شده و
استخوان وی را نازك و غلظت وجود وی را تبديل به لطافت كرده . در اين‏
موقع برقی شديد برای وی می‏جهد و راه را به او نشان می‏دهد و او را در راه‏
می‏اندازد و پيوسته از اين در به آن در و از اين مرحله به آن مرحله او را
حركت می‏دهد تا می‏رسد به آنجا كه باب سلامت مطلق است .

پاورقی :
1 - نهج البلاغه ، خطبه . 218

55