كم و بيش آثار لطف خدا را همراه خود ببيند ، من خودم ميتوانم ادعا كنمكه برای خودم اين مسائل جنبه آزمايشی دارد ، عملا لطف پروردگار را در اينشرائط وجدان كردهام . داستانی از مرحوم آية الله بروجردی اعلی الله مقامه بياد دارم :در سالهای اولی كه ايشان از بروجرد به تهران و از تهران به قم آمدند ودر اثر در خواست حوزه علميه در قم اقامت فرمودند ، و البته آمدنشانبطهران دنبال يك كسالت شديد بود كه احتياج به جراحی پيدا كرد و ايشانتحت عمل قرار گرفتند . پس از چند ماه اقامت در قم ، تابستان رسيد وحوزه تعطيل شد ، ايشان تصميم گرفتند بزيارت مشهد بروند زيرا در حال شدتبيماری نذر كرده بودند كه اگر خداوند ايشان را شفا داد بزيارت حضرت رضاعليه السلام تشرف حاصل كنند . يكی از مراجع تقليد حاضر برای بنده نقل كردند كه ايشان در يك جلسهخصوصی اين تصميم را ابراز فرمودند و ضمنا باصحاب خودشان كه در آن جلسهشركت داشتند فرمودند كداميك از شما با من خواهيد آمد . ما گفتيم تأملیمیكنيم و بعد جواب میدهيم . ولی ما در غياب ايشان مشورت كرديم و اساساصلاح نديديم ايشان فعلا از قم به مشهد بروند ، بيشتر روی اين جهت فكرمیكرديم كه ايشان تازه بمركز قم آمدهاند و هنوز مردم ايران ، مخصوصا مردمتهران و مشهد كه در مسير و مقصد مسافرت ايشان هستند ايشان را درستنمیشناسد و بنابراين تجليلی كه شايسته مقام ايشان هست از ايشان |