بودهاند كه در بيابانی بر تشنهای ببارد ، مصداق قول خدا بودهاند :" « و نريد ان نمن علی الذين استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمة ونجعلهم الوارثين . »" خداوند بواسطه وجود آنها بر بيچارگان و مظلومانمنت نهاد و آنها را برای نجات اين خوار شمردهشدگان مبعوث فرمود .علی عليه السلام عصر و زمينه بعثت رسول اكرم را اينطور توصيف میفرمايد: " « أرسله علی حين فترش من الرسل و طول هجعة من الأمم و انتقاض منالمبرم و انتشار من الامور و تلظ من الحروب و الدنيا كاسفة النور ظاهرشالغرور علی حين اصفرار من ورقها و اياس من ثمرها » " يعنی خداوند او رادر دورهای مبعوث فرمود كه فترت و فاصلهای در آمدن پيامبران رخ داده بود، ملتها در خوابی گران و طولانی فرو رفته بودند ، كارها پراكنده ، تنورجنگها داغ بود . جهان را تاريكی فرا گرفته و غرور و فريب در آن نمايانبود . برگ درخت بشريت بسوی زردی گرائيده اميدی به ميوه اين درختنمیرفت . پيامبران معمولا در مواقعی ظهور كردهاند كه بشريت و لااقل محيط اجتماعیظهور آنها در يك پرتگاه خطرناكی قرار داشته و آنها سبب نجات و اصلاحاجتماع خود شدهاند . قرآن كريم خطاب بمردم عصر رسول اكرم چنين میفرمايد: " « و كنتم علی شفا حفرش من النار فأنقذكم منها »" شما در پرتگاهسقوط در آتش بوديد كه خداوند ( بوسيله رسول مكرم ) شما را از آن نجاتداد . میگويند : " عند انتهاء الشدش تكون الفرج " . شدت كه |
