« يسقی صاحبه كأس المنون ، فمرش لنا من عدونا و مرش لعدونا منا فلما رأیالله صدقنا انزل لعدونا الكبت و انزل علينا النصر . . . و لعمری لو كنانأتی ما أتيتم ما قام للدين عمود و لا اخضر للايمان عود » " . علی عليه السلام در اين جملهها جديت و اخلاص مسلمانان صدر اول را كهمنتهی شد به نصرتهای عظيم الهی و اينكه اگر آن همه مجاهدتها و اخلاصهانميبود پيروزی هم نبود توصيف میكند . ميفرمايد : آنگاه كه در خدمت رسولاكرم بوديم ، در راه ايمان و عقيده با پدران و پسران خود ميجنگيديم و ازاينكه شمشير بر روی آنها و برادران و عموهای خود بكشيم و آنها را بكشيمپروا نداشتيم . اين چنين پيشامدهای سخت ما را سست نميكرد و بر استقامتو ثبات قدم و صبر و پيشروی ما ميافزود ، چنان بود كه گاهی در ميدان جنگيكی از ما و يكی از دشمنان ما در جنگ تن به تن مانند دو شتر نر خشمناكبهم میپيچيدند ، هر يك میخواست جان ديگری را بر بايد ، گاه ما بردشمن وگاه دشمن بر ما پيروز ميشد . چون صدق نيت ما مشهود ذات حق گشت ( يعنیچون صدق نيت ما به حقيقت پيوست ، زيرا تحقق هر چيزی مساوی است بامشهود بودن آن برای ذات حق ، خداوند خذلان را بر دشمن ما و نصرت را برما نازل فرمود ، يعنی چون ما هم ميكوشيديم و هم كوشش ما در راه حقيقتبود و دشمن ما ميكوشيد اما نه در راه حقيقت بلكه در راه دفاع از باطل واز هوای نفس ، خداوند ما را مدد فرمود . . . بخدا قسم اگر ما مانندامروز شما بوديم نه استوانهای |
