وعده خداوند به يارى مؤ منان  
خداوند متعال چون خودش ⁽¹⁵⁸⁰⁾ حق است و آنچه از او صادر مى شود⁽¹⁵⁸¹⁾ نيز حقمى باشد، اولين مدافع حق مى باشد و هر كسدنبال حق رود و بندگى حق تعالى را بخواهد انجام دهد و بر اوتوكل ⁽¹⁵⁸²⁾ كند خداوند جلوى سلطه شيطان را بر او مى گيرد و مى فرمايد:
ان عبادى ليس لك عليهم سلطان الا من اتبعك من الغاوين ⁽¹⁵⁸³⁾، (همانا تو بربندگان من سلطه اى ندارى جز بر گمراهانى كه از تو تبعيت مى كنند) و نيز هر كسكه از حق دفاع كند و آن را يارى نمايد، كمكش مى كند خداوند مى فرمايد: و الله يؤ يدبنصره من يشاء ان فى ذلك لعبرة لاولى الابصار⁽¹⁵⁸⁴⁾، (و خداوند با ياريش هركس را بخواهد تاءييد و كمك مى كند براستى در اين امر عبرت گيرى است براى صاحبانبينايى ) و هر مقدار مقاومت در اين راه بيشتر باشد تاءييدات الهى بيشتر شده و موجبآرامش قلب و ثبات قدم و خذلان دشمنان دين مى شود خداوند مى فرمايد: يا ايها الذين آمنواان تنصروا الله ينصركم و يثبت اقدامكم ⁽¹⁵⁸⁵⁾، (اى مؤ منين ، اگر - دين - خدا رايارى كنيد خدا شما را يارى كرده و قدمهايتان را ثابت نگه مى دارد) و نيز پس از بياننصرت خود در موارد زياد و در جنگ حنين ، مى فرمايد: ثمانزل الله سكينته على رسوله و على المؤ منين وانزل جنودا لم تروها ⁽¹⁵⁸⁶⁾، (سپس خداوند آرامش را بر رسولش و بر مؤ منين فروفرستاد و لشكرهايى را كه نمى ديديد فرو فرستاد) و در موارد مختلف از قرآن كريموعده به يارى و انزال سكينه بر دلهاى مؤ منين آمده است ، بنابراين چون خداوندمتعال غنى مطلق است خودش نياز به يارى ندارد و همچنين دينش بلكه مؤ منين هستند كهبراى تكامل روح و زياد شدن ايمان نياز به يارى دارد كه اگر دين خدا را در برابرتهاجم دشمنان خدا و خودشان يارى كنند و در اين مسير مقاومت داشته باشند عنايات غيبى درظاهر و باطن ايشان سرازير مى شود، همان طور كه مى فرمايد: هو الذىانزل السكينة فى قلوب المؤ منين ليزداد و ايمانا مع ايمانهم ⁽¹⁵⁸⁷⁾، (خداوند آنكسى است كه آرامش ‍ را در دلهاى مؤ منين فرو فرستاد تا اينكه ايمانشان با ايمانگذشته زياد شود) تاريخ اسلام گواه تحقق اين واقعيات است و نشان مى دهد كه هر كسبراى تثبيت دين الهى قدم برداشت خداوند او را يارى كرد و چهره درخشانى در تاريخبشريت از خود نشان داد و هر كس سستى نشان داد يا در راه نابودى دين الهى قدم برداشتو از آن توبه نكرد به خذلان الهى در دنيا مبتلا شد و در آخرت نيز به عذاب او معذب مىشود و در تاريخ اسلام چهره كريهى از خود ابراز نمود و مورد لعن و طعن مؤ منين قرارگرفت ، پس بايد مؤ منين به وعده هاى خداوند ايمان داشته و دلگرم باشند و بهتهديدهاى پوشالى و سست دشمنان دين اعتنايى نداشته باشند زيرا دشمنان دين مىخواهند با ذليل كردن مؤ منين و سلطه بر آنها، خود به منافعشان برسند و انسانيت راپايمال اغراض شيطانى و حيوانى خود بكنند، و همچنين بدانند كه وعده هاى الهى حق است ووعده ها و تطميعهاى دشمن و يا تهديدهاى آنهاباطل است همان طور كه قرآن كريم از قول بزرگترين دشمن اديان و رسولان الهى و مؤمنين يعنى شيطان در خطابش به فريب خوردگان از وسوسه هايش ،نقل مى كند: (وقتى كار تمام شد - قيامت به پا خواست شيطان مى گويد خداوند به شماوعده حق داد و من هم به شما وعده دادم پس تخلف نمودم و من بر شما تسلط نداشتم مگراينكه شما را دعوت كردم و شما مرا اجابت كرديد پس مرا ملامت نكنيد و خودتان را ملامتكنيد، من نمى توانم شما را نجات دهم و شما هم نمى توانيد مرا نجات دهيد، من كافر شدمبه آنچه قبل از اين - در دنيا - مرا شريك قرار داديد - در اطاعت خداوند - براستى كهبراى ستمكاران عذابى دردناك است ⁽¹⁵⁸⁸⁾).
آشكار شدن حق و پايمال شدن باطل 
با مطالب گذشته روشن شد كه هر مقدار اعتقاد به حقانيت دين الهى و مقاومت در تحقق آن درمؤ منين بوده باشد نصرت الهى و تاءييد او ايشان را به همان اندازه خواهد بود اگر ايننصرت و مقاومت فردى باشد نصرت الهى نيز آن گونه خواهد بود و اگر اجتماعىباشد نصرت الهى نيز در صحنه جامعه ظهور مى كند و موجب تحقق حاكميت دين حق وعدل مى شود زيرا فرموده است : ان الله لايغير ما بقوم حتى يغيروا ما بانفسهم⁽¹⁵⁸⁹⁾، (براستى كه خداوند تغيير نمى دهد آنچه را كه گروهى در آن هستند مگرآنكه درونشان را تغيير دهند) همان طور كه نسبت به قوم حضرت يونس على نبينا و آله وعليه السلام اتفاق افتاد كه پس از نپذيرفتن اوليه دعوت حضرت يونس عليه السلام وآمدن وعده عذاب بر ايشان و بيرون رفتن آن حضرت از ميانشان و سپس تنبه پيدا كردنقوم آن حضرت و توبه ايشان به درگاه الهى ، عذاب از ايشان برطرف شد و حضرتيونس عليه السلام برگشت و مدتى كه زنده بود حكومت الهى را در ميان ايشان به پاداشت و همچنين نسبت به قوم حضرت موسى على نبينا و آله و عليه السلام و نجات ايشاناز چنگال فرعون به واسطه آن حضرت ، و نيز ظهور اسلام و حكومت اسلامى در مدينه پساز تقاضاى اهل مدينه هجرت رسول اكرم صلى الله عليه و آله را به آن شهر و وعده كمككردن اهل مدينه آن حضرت را، اين سنت ⁽¹⁵⁹⁰⁾ الهى است كه هر مقدار پذيرش حق ازطرف مردم اعلان شود و ملتزم به يارى آن باشد، تاءييد خداوند به همان مقدار خواهدبود هر چند در گوشه اى از عالم باشد از اين جهت خداوند پس از تاءييد مسلمانها بهلشكريان غيبى و فرو فرستادن آرامش بر دلهاى ايشان مى فرمايد: وجعل كلمة الذين كفروا السفلى و كلمة الله هى العليا و الله عزيز حكيم ⁽¹⁵⁹¹⁾، (وخداوند سخن كافران را پايين و سخن خودش را بالا و برتر قرار داد و او عزيز حكيم است) اين وعده نه تنها در زمان آن حضرت در محدوده خاصى تحقق پيدا كرد بلكه قرآنكريم وعده داده است كه روزى اين دين حق بر تمامى اديان گذشته آشكار شده و برترىپيدا مى كند، هو الذى ارسل رسوله بالهدى و دين الحق ليظهره على الدين كله ولو كرهالمشركون ⁽¹⁵⁹²⁾، (خداوند رسولش را با هدايت و دين حق فرستاد تا آن را برتمامى اديان آشكار سازد هر چند كه مشركين كراهت داشته باشند) لكن اين وعده آنوقتىتحقق مى يابد كه مردم بر پيمانشان بر سر دفاع از دين و ايمان پا بر جا باشند واگر اين پا بر جايى بتمام معنا - با تسليم مطلق در برابررسول اكرم صلى الله عليه و آله -، موجود بود در همان زمان يا پس از آن اين وعده حتمامحقق مى شد همان طور كه قرآن كريم اين حقيقت را درباره پيروان حضرت عيسى على نبيناو آله و عليه السلام نقل مى كند: يا ايها الذين آمنوا كونوا انصار الله كماقال عيسى ابن مريم للحواريين من انصارى الى اللهقال الحواريون نحن انصار الله فآمنت طائفة من بنىاسرائيل و كفرت و طائفة فايدنا الذين آمنوا على عدوهم فاصبحوا ظاهرين ⁽¹⁵⁹³⁾، (اى مؤ منين ؛ يارى كنندگان - دين خداوند باشيد همان طور كه عيسى پسرمريم به حواريين فرمود كيست ياوران من به سوى خدا؟ حواريين گفتند: ما ياوران خداهستيم پس عده اى از بنى اسرائيل ايمان آوردند و گروهى كافر شدند پس مؤ منان را بردشمنانشان تاءييد كرديم و پيروز گرديدند) لكن پس ازاكمال دين و اتمام نعمت از طرف حق تعالى و معرفى حاكمان و معصوم به واسطه پيامبراكرم صلى الله عليه و آله مردم قدر ندانستند و شايستگى آشكار شدن دين حق را برساير اديان در آن زمان از دست دادند، لكن به عقيدهاهل سنت و شيعه اماميه اين وعده حتمى حق تعالى روزى به دست فرزندرسول اكرم ، امام زمان صلوات الله عليهما، محقق مى شود، همان طور كهرسول اكرم و ائمه عليهم السلام انتظار تحقق اين وعده را مى كشيدند و در مسير آن نيز تاجايى كه مى توانستند اقدام مى كردند و از خداوند نيز آن را طلب مى كردند چنانچه اينزيارت مباركه از زبان امام سجاد بهمراهى امام باقر عليه السلام در زيارت اميرالمؤ منينعلى عليه السلام انشاء شده است و اين مطلب اظهار شده است .
نمونه كوچك اظهار دين حق و پايمال شدن باطل و كم شعاع شدن اديان ديگر، انقلاب عظيمو پرشكوه اسلامى ايران به رهبرى بزرگ مرجع دينى ، آن عارف بالله و بامر الله ،حضرت آية الله العظمى امام خمينى رضوان الله عليه است كه لرزه بر جان ستمگران وكاخ جباران و ابرقدرتها افكند به گونه اى كه آنها را تحريك كرد هر روز نقشهجديدى براى نابودى دين اسلام و مذهب تشيع بريزند لكن با بيدارى و مقاومت امت مسلمانو شيعه اماميه و تاءييد خداوند متعال اين نقشه ها هر روز به گونه اى خنثى مى شود ورسوايى و ذلت دشمنان اسلام و مسلمين آشكار شده و حقانيت دين اسلام ظاهر مى شود.
ظهور قدرت خداوند  
با توجه به مطالب گذشته كه مؤ منين موظفند در برابر حاكميتباطل بايستند و تا مى توانند آن را نابود كنند همان طور كه سيره انبياء و اولياء عليهمالسلام بوده است و وقتى مقاومت كردند تاءييد الهى بر ايشاننازل مى شود به گونه اى كه هم خود مى فهمند كه برحقند و هم دشمنانشان ، و در حقيقتخداوند حقانيت دين حق را ظاهر مى كند و قدرت خود را نشان مى دهد كه هم دشمنان از قدرتالهى هراس داشته و منتظر خوارى و پستى و عذاب باشند و هم مؤ منين بدانند كه خود تنهانيستند و از طرفى احساس ‍ آرامش كنند كه خداوند قدرت نمايى مى كند و از طرفى احساسغرور و اتكاء به خويش نكنند تا ارتباطشان از خداوندمتعال قطع شده يا ضعيف شود و از او كمك طلب نكنند تا اينكه فراموش كنند كه براى چههدفى مقاومت و مقابله با دشمن كرده اند و در نهايتدنبال حاكميت غير قانون خداوند روند و آن را پياده كنند و براى چنين تربيتى خداوندمتعال پس از امر مؤ منين به قتال با ائمه كفر خطاب به مؤ منين كرده و مى فرمايد: اتخشونهم فالله احق ان تخشوه ان كنتم مؤ منين قاتلوهم يعذبهم الله بايديهم ويخزهم و ينصركم عليهم و يشف صدور قوم مؤ منين ⁽¹⁵⁹⁴⁾، (آيا ازايشان مى ترسيد در حالى كه سزاوارتر است كه فقط از خدا بترسيد اگر به او ايمانداريد، با ايشان بجنگيد تا خدا ايشان را با دستان شما عذاب و خوار كند و شما را برايشان يارى دهد و سينه گروه مؤ منان را - از حالت ترس - شفا دهد) چنانچه ملاحظه مىكنيد در اين آيه خداوند ارتباط مستمر با خود و توجه به عظمت خويش و ترس از آن رابراى مؤ منين در پيروزى رزمندگان و شفاى دل مؤ منين و قوت قلب ايشان را از ناحيه خوددانسته تا ايشان در ميدان مبارزه ثبات قدم بيشترى داشته باشند زيرا ناصر و غلبهدهنده ايشان را بر دشمن و خوار و ذليل و نابود كننده دشمن را مستقلا خداوندمتعال مى دانند كه بدين واسطه خداوند قدرت نمايى مى كند، و در جاى ديگر پس از بياناراده خداوند كه احقاق حق با اظهار كلمة الله وابطال باطل است و اينكه او مؤ منين را به واسطه ملائكه كمك كرد تا اينكه توطئه دشمنانرا خنثى كرده و دل مؤ منين را با آن محكم و قوى نمود و در نهايت دشمنانرا به خاك ذلت ونابودى كشاند، به مؤ منين مى فرمايد: فلم تقتلوهم ولكن الله قتلهم و ما رميت اذرميت ولكن الله رمى و ليبلى المؤ منين منه بلاء حسنا ان الله سميع عليم ⁽¹⁵⁹⁵⁾، (پس شما دشمان را نكشتيد ولكن خدا ايشان را كشت و تو - اى پيامبر - تيرنيداختى هنگامى كه تير مى انداختى ولكن خدا تير انداخت و تا اينكه مؤ منين از اين كارنيكو شدند، براستى خداوند شنواى داناست ). بنابراين تا وقتى مؤ منين در مسيرصراط مستقيم باشند و بخواهند دين حق را يارى كنند و نگذارند رخنه اى در آن پيدا شودتا دشمن خدا يا ستمگران سلطه بر آنها پيدا كنند، خداوندمتعال قدرتش را از راه ايشان به واسطه نزول ملائكه با ايجاد رعب و وحشت دردل ايشان و تقويت دل مؤ منين و ثبات قدم ايشان ، اظهار مى كند و از مؤ ثر شدن توطئه ومكر و حيله دشمنان اسلام و مسلمين ، جلوگيرى كرده و آن را به خودشان برمى گرداند واسلام و مسلمين را از آن نجات مى دهد همچنان كه در چند مورد، قرآن ⁽¹⁵⁹⁶⁾ نسبت بهمسلمانان صدر اسلام اين امر را بيان مى كند و در جايى به طور كلى بيان مى كند كه : يا ايها الذين آمنوا اذكروا نعمة الله عليكم اذ هم قوم ان يبسطوا اليكم ايديهم فكفايديهم عنكم و اتقوا الله و على الله فليتوكل المؤ منون ⁽¹⁵⁹⁷⁾، (اى مؤمنين ؛ نعمت خدا را بر خويش يادآور شويد هنگامى را كه گروهى مى خواستند به شما دستدراز كنند پس خداوند دستشان را از شما قطع كرد و جلو آنها را گرفت و خدا را حفظ كنيد ومؤ منين بايد فقط بر خداوند توكل كنند) و در آياتى از خنثى شدن توطئه دشمنان نسبتبه مسلمانها و برگشتن آن به خودشان ⁽¹⁵⁹⁸⁾، به مكر الهى تعبير شده است كه آنبالاتر از مكر مخلوق است و در جايى مى فرمايد: و يمكرون و يمكر الله و اللهخير الماكرين ⁽¹⁵⁹⁹⁾، (و ايشان مكر و حيله مى كنند و خدا هم مكر مى كندولى خداوند بهترين مكركنندگان است )، قرآن كريم ⁽¹⁶⁰⁰⁾ چنين عنايتهايى را نيزنسبت به حضرت عيسى على نبينا و آله و عليه السلام بيان مى كند، پس ‍ مؤ منين با فراهمكردن مقدماتى كه بيان شد بايد همواره از خداوندمتعال خواستار بازداشتن دشمن - چه داخلى يعنى شيطان و هواهاى نفسانى و چه خارجى - وخنثى شدن توطئه آنها، و آشكار شدن سخن حق و برترى آن وزوال و نابودى و پستى سخن باطل در وجود خود و در جامعه ايمانى ، باشند تا خداونداين دعايشان را به هدف اجابت برساند و قدرتش را ظهور دهد.