امام صادق (ع ) فرمود: نخستين سخنگوى اعضاء بدن در روز قيامت رحم است كه ميگويدپروردگارا! هر كه در دنيا مرا پيوست ، امروز ميان خودت و او پيوست ده ، و هر كه در دنيامرا بريد امروز خود را از او ببر (يعنى رحمت خود را ار او ببر)

و فرمود: با رحمت صله كن ، اگر چه بيك شربت (آشاميدن ) آب باشد، و بهترين صلهرحم ، آزار نرسانيدن باوست ، وصله رحم مرگ را بتاءخير اندازد و دوستى خانواده آورد.

امام باقر (ع ) فرمود: روز قيامت رحم بعرش آويخته و ميگويد: بار خدايا هر كه مراپيوست پيوندش كن و هر كه مرا بريد از او ببر.

امام باقر (ع ) فرمود: ابوذر: رضى الله عنه گفت شنيدم رسولخدا (ص ) ميفرمود: رحم وامانت روز قيامت در دو جانب صراطند، چون صله رحم كننده و امانت نگهدار بر صراط گذردببهشت رسد، و چون خائن امانت و قاطع رحم از آن بگذرد، هيچ عملى با وجود اين دو گناهسودش نبخشد و صراط در آتش دوزخ سرنگونش كند.

امام باقر (ع ) فرمود: صله رحم خلق را نيكو و دست را باز و نفس را پاكيزه و روزى رازياد كند و مرگ را پس ‍ اندازد.

و فرمود: صله رحم ، اعمال را پاك كند و بلا را دور نمايد واموال را بركت دهد و عمر را بتاءخير اندازد و روزيش را وسعت دهد و در ميان خانواده محبوبشسازد، پس بايد از خدا پروا كرد و صله رحم نمود.

امام صادق (ع ) فرمود: صله رحم و خوشرفتارى با همسايه ، شهرها را آباد و عمرها رازياد كنند.

رسول خدا (ص ) فرمود: چيزى كه ثوابش از همه چيز زودتر رسد، صله رحم است .

و فرمود: هر كه را تاءخير مرگ و افزايش روزى خوش آيد، باى صله رحم كند.

امام صادق (ع ) فرمود: چيزى كه عمر را زياد كند جز صله رحم نميدانيم ، تا آنجا كهمردى كه اجلش 3 سال است و او صله رحم كننده است ، خدا 30سال بعمرش افزايد و آن سه سال را 33 كند، و مردى كه عمرش 33سال است و قطع رحم ميكند، خدا 30 سالش را كم ميكند و عمرش را سهسال قرار ميدهد.

امام باقر عليه السلام فرمود: چون اميرالمؤ منين (ع ) بعزم بصره بيرون رفت ، در ربذه(كه مولد و مدفن ابى ذر غفاريست ) فرود آمد، مردى از قبيله محارب خدمتش آمد و عرض كرد:يا اميرالمؤ منين من از قبيله خود غرامتى را بعهده گرفتم و چون از برخى از آنها تقاضاىمواسات كمك كردم از سختى و تهيدستى دم زدند. اى اميرالمؤ منان بايشان امر فرما كمككنند و وادارشان كن با من مواسات كنند.
فرمود آنها كجايند؟ عرضكرد: دسته اى از آنها آنجايند كه ميبينى ، حضرت مركب خود رابسرعت هر چه تمامتر بحركت آورد و مركب مانند شتر مرغ ميرفت . جماعتى از اصحاب كهپيش را گرفتند بسختى و كندى باو رسيدند.
حضرت بآنها رسيده بر آنها سلام كرد و پرسيد چرا با رفيق خود مواسات نميكنند؟ آنهااز او، و او از آنها شكايت كردند، تا اميرالمؤ منان (ع ) فرمود: هر كسى بايد بافاميل خود پيوست داشته باشد زيرا ايشان باحسان و دستگيرى مالى او از ديگرانسزاوارترند، و هر فاميلى بايد باكسان خود پيوست داشته باشد، اگر روزگاربزمينشان زند، و از آنها پشت بگرداند، زيرا كسانيكه با يكديگر پيوست دارند وبذل و بخشش ميكنند، پاداش يافته و آنهائى كه از هم ببرند و بهم پشت كنند، سنگينبارند، سپس مركب خود را برانگيخت و فرمود: برو(12)

اميرالمؤ منين (ع ) فرمود: انسان اگر چه مال و فرزند داشته باشد هرگز نبايد ازخويشاوندان خود و از دوستى و كرامت و دفاع دستى و زبانى آنها روبگرداند، آنها از همهمردم گردش را محكمتر دارند و باو مهربانتر و اگر مصيبتى باو رسد يا بدى برايشپيش آيد، پريشانى او را سامان دهنده ترند و هر كه دست كمك ازفاميل خويش بازگيرد، از آنها يكدست گرفته شده و از خود او دستهاى بسيار، و هر كهنرمى و فروتنى كند دوستش از او مودت بيند.
و هر كه چون دارا شود (دست باحسان گشايد) آنچه را داده خدا در دنيايش جبران كند و درآخرت برايش چند برابر سازد، و نام نيكى كه خدا براى كسى در ميان مردم ميگذارد، ازماليكه ميخورد و بارث ميگذارد بهتر است ، هر يك از شما كه ثروت مالى پيدا كرد، نبايدتكبرش زياد شود، و خود را بزرگ دارد و از خويشاوندش دور شود، و هيچيك از شما نبايدنسبت به برادريكه چون مال ندارد، باو احسان نميكند، از او دورى كند، و هيچ يك از شمانبايد از بستن شكست و تنگ دستى خويشاوندش به چيزى كه اگر نگهدارد سودش ندهد واگر از دستش دهد زيانش نرساند غفلت كند (زيرا گاهى ممكن است خويشاوند به چيزىاحتياج داشته باشد كه نزد او اضافه و بيكار باشد).

سليمان بن هلال گويد: به امام صادق (ع ) عرض كردم : قبيله اى نسبت به يكديگراحساس كنند و صله رحم نمايند، فرمود اين است كه اموالشان زياد مى شود و فزونىگيرند، و همواره چنين باشند تا از يكديگر ببرند و چون از هم بريدند، آن افزونى ازايشان برداشته شود.