امام صادق (ع ) يكى از غلامانش را پى كارى فرستاد، او دير كرد، امام بدنبالش رفتديد خوابيده است ، بالاى سرش ‍ نشست و بادش ميزد تا بيدار شد، امام صادق (ع ) باوفرمود: فلانى بخدا تو اين حق را ندارى كه شب و روز هر دو بخوابى . شبت براى خودو روزت از آن ماست .

رسول خدا (ص ) فرمود: خدا شخص با حياى خويشتن دار، پاكدامن ، با مناعت را (كه از مردمسؤ ال نميكند) دوست دارد.

امام صادق (ع ) فرمود: چون ميان دو نفر نزاعى در گيرد، دو فرشته فرود آيند بآنكهسفيه و بيخرد است گويند: هرچه خواستى گفتى ، خودت لايق آنچه گفتى هست ، و كيفرگفتار ترا خواهى ديد. و به بردبار گويند: صبر كردى و حلم نمودى ، اگر حلمت رابپايان رسانى ، خدا ترا ميآمرزد، سپس فرمود: ولى اگر شخص بردبار جواب او را پسدهد، آندو فرشته بالا روند.

از نشانه هاى فقاهت بردبارى و علم و خاموشى است ، همانا خاموشى يكى از درهاى حكمتاست ، همانا خاموشى محبت ميآورد و راهنماى هر امر خيرى ميباشد. (زيرا انسان با تفكر بهرخيرى ميرسد و خاموشى موجب و مزيد تفكر است ).

امام باقر عليه السلام فرمود: شيعيان ما بى زبانند (كم كورى و گزيده گويند).

ابو على جوانى گويد: امام صادق (ع ) را ديدم انگشت بالاى لبهاى شريفش گذاشته وبغلامش سالم ميفرمايد: اى سالم زبانت را نگه دار تا سالم بمانى و مردم را بر دوش ماسوار مكن (يعنى از فضائل و مناقب ما آنچه خلاف تقيه است بمردم مگو تا بر ما نشورند).

مردى بحضرت ابوالحسن (ع ) عرضكرد: مرا سفارشى نما، فرمود: زبانت را نگهدار تاعزيز باشى و افسار خود را بدست مردم مده كه خوار و زبون شوى .

رسول خدا (ص ) بمردى كه خدمتش آمد، فرمود: نميخواهى ترا با مردى راهنمائى كنم كهخدا بسبب آن بهشتت برد؟ عرضكرد: چرا يا رسول الله ! فرمود از آنچه خدا بتو داده بده، عرضكرد: اگر خودم از آنكه باو دهم نيازمندتر باشم چكنم ؟ فرمود: كارى براى نادانكن يعنى نادان را راهنمائى كن ، عرضكردم : اگر خودم نادانتر از او بودم چكنم ؟ فرمود:زبانت را جز از خير خاموش دار. آيا شادمان نيستى كه يكى از اينخصال داشته باشى كه ترا ببهشت برد.

امام صادق (ع ) فرمود: لقمان به پسرش گفت : پسر جان اگرخيال كنى سخن از نقره است ، بدانكه خاموش از طلا است .

رسولخدا فرمود: زبانت را نگهدار، زيرا نگهدارى زبان صدقه ايست كه بخود ميدهى(چون خاموشى ترا از بلا نگهدارى ) سپس فرمود: هيچ بنده اى حقيقت ايمان را نشناسد، تابرخى از ايشان را نگهدارد (و تنها آنچه را به سود دنيا يا آخرتش باشد رها كند وبگويد).

امام صادق (ع ) درباره قول خداى عزوجل : (مگر كسانى را كه به آنها گفته شد دستهاىخود را نگهداريد، نديدى ، 77 سوره 4 ) فرمود: يعنى زبان خود را نگهداريد).

رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود، نجات مؤ من درنگهداشتن زبانش باشد.

ابوبصير گويد: شنيدم امام باقر (ع ) فرمود: ابوذر رحمة الله مى گفت اى دانشجوهمانا اين زبان كليد خير و كليد شر است ، پس همچنانكه بر طلا و نقره ات مهر مى زنى ،بر زبانت هم مهر بزن

امام صادق (ع ) فرمود: حضرت عيسى عليه السلام مى فرمود: بجز ذكر خدا سخن بسيارنگوئيد، زيرا كسانيكه بجز ذكر خدا سخن بيهوده گويند، دلهاشان سخت است و نمىدانند.

امام صادق (ع ) فرمود: روزى نيست جز آنكه هر عضوى از اعضاى تن در برابر زبانفروتنى كنند و بگويند: ترا بخدا مبادا بسبب تو عذاب بينيم .

على بن الحسين عليهما السلام فرمود: در هر بادمداد زبان آدميزاد بر تمام اعضائش مشرفشود و گويد: چگونه هستيد؟ گويند: اگر تو ما را رها كنى خوبيم و مى گويند: خدا راخدا را نسبت بما بياد آور و سوگندش دهند و گويند ما بسبب تو ثواب و عقاب بينيم .

مردى خدمت پيغمبر صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد: يارسول الله ! مرا سفارشى كن ، فرمود: زبانت را نگهدار. گفت : يارسول الله ! مرا سفارشى كن فرمود: زبانت را نگهدار، گفت يارسول الله ! مرا سفارشى كن فرمود: زبانت را نگهدار واى بر تو! آيا مردم را جز دورشده هاى زبانشان برو در آتش اندازد.

رسولخدا (ص ) فرمود: كسيكه سخنش را از عملش نشمارد، خطاهايش زياد شود و عذابشفرا رسد.

رسولخدا (ص ) فرمود: خدا زبان را عذابى كند كه هيچيك از اعضاء را آن عذاب نكردهباشد، زبان گويد: پروردگارا مرا عذابى نمودى كه چيز ديگر را چنان عذاب ننمودى ؟باو گفته شود تو يك جمله گفتى كه بمشارق و مغارب زمين رسيد و بوسيله آن خونمحترم ريخته شد و مال محترم غارت شد و فرج محترم دريده شد، بعزت و جلالم سوگندترا عذابى كنم كه هيچيك از اعضاء ديگر را آنگونه عذاب نكرده باشم .

رسولخدا (ص ) فرمود: اگر در چيزى نجسى باشد در زبانست .

امام رضا عليه السلام ميفرمود: هرگاه مردى از بنىاسرائيل ميخواست عبادت كند، ده سال پيش از آن خاموشى ميگزيد. (يعنى سخن بيهودهنميگفت و فكر خود را متوجه علوم و معارف دينى مينمود و سپس بتعليم و هدايت ميپرداخت ).

رسول خدا (ص ) فرمود: هر كه محل سخنش را از كردارش بيند (يعنى سخنش را از كردارششمارد و آنرا بيشتر از هر كارش داند) سخن گفتنش كم شود، مگر درباره آنچه برايشسودمند باشد.

امام صادق (ع ) فرمود: در حكمت آل داود (كتاب زبور) است كه : برعاقل لازمست كه بوضع زمان خود آشنا باشد، سر گرم كار خود بوده ، زبانش را حفظكند.

امام صادق (ع ) فرمود: بنده مؤ من تا زمانيكه خاموش باشد. نيكوكار نوشته ميشود و چونسخن گويد: نيكوكار يا بدكردار نوشته شود.