امام باقر (ع ) فرمود: همانا مردمى درباره اين قرآن ندانسته سخن گفتند، خداى تبارك وتعالى ميفرمايد:(اوست كه اينكتاب رابر تونازل كرد، برخى از آن آيه هائيست محكم كه آنهااصل و مايه اينكتابست و آيه هاى ديگريست متشابه ، آنها كه در دلشان شك و انحرافست ،براى فتنه جودئى و بقصد تاءويل از متشابهاتش پيروى كنند، در صورتيكهتاءويل قرآنرا جز خدا نداند تا آخر آيه 7 سوره 3 ) و منسوخات از جمله متشابهاتست ومحكمات از جمله ناسخات .
خداى عزوجل جناب نوح را بسوى قومش مبعوث فرمود كه : (خدا را بپرستيد و تقوايشپيشه كنيد و اطاعت مرا نمائيد) او هم ايشانرا بخداى يگانه دعوت فرمود: تا عبادتشكنند و چيزى را با او شريك نسازند، سپس پيغمبران ديگر را بدين دعوت مبعوث فرمود،تا به محمد (ص ) رسيد، او هم ايشانرا دعوت فرمود كه : خدا را بپرستند و چيزى راشريكش نسازند و فرمود:(از امور دين آنچه را خدا بنوح سفارش كرده بود و آنچه رابتو وحى كرديم و آنچه را بابراهيم و موسى و عيسى سفارش كرديم ، براى شما مقرركرد كه دين را بپا داريد و در آن تفرقه ميفكنيد. دعوت شما بر مشركين گرانست . خدا هركه را خواهد بسوى خود بر گزيند و هر كه بدو باز گردد، بسوى خويش رهبرى كند،13 سوره 41).
پيغمبرانرا بسوى قومشان مبعوث فرمود: بگواهى دادن بيگانگى خدا و اقرار بآنچه ازجانب خدا آمده پس هر كه از روى اخلاص ايمان آورد و بر آن روش بميرد، خدا بدانجهت او راببهشت داخل كند زيرا خدا نسبت به بندگان ستمگر نيست ، براى اينكه خدا بنده اى راعذاب نكند تا نسبت بقتل و گناهانى كه خدا دوزخ را براى مرتكبين آنها واجب ساخته سختگيرى كند.
سپس چون هر پيغمبرى را مؤ منين قومش اجابت كردند، براى هر يك از آنها شريعت و طريقهئى مقرر كرد، و شريعت و طريقت راه و روش است ، و خدا به محمد (ص ) فرمود: (ماهمچنانكه بنوح و پيغمبران پس از نوح وحى كرديم ، بتوهم وحى كرديم 163 سوره 4)و هر پيغمبرى را باءخذ راه و روشى ماءمور فرمود: و از جمله راه و روشى كه خداىعزوجل موسى (ع ) را بآن امر فرمود، اين بود كه روز شنبه را براى آنها قرر داشت ، كههر كسى روز شنبه را بزرگ شمرد، و از ترس خدا جسارت بر اين روز راحلال نشمارد، خدا داخل بهشتش كند، و هر كه نسبت بحق اين روز توهين روا دارد و كارى راكه خدا در آنروز نهى فرموده (صيد ماهى ) حلال شمرد، خداىعزوجل بدوزخش در آورد، و اين زمانى بود كه صيد ماهى راحلال دانستند و روز شنبه آنها را حبس كردند و خوردند. خدا هم بر آنها غضب فرمود بدوناينكه بخداى رحمان مشرك شوند يا نسبت بآنچه موسى (ع ) آورده شك نمايند.
خداى عزوجل فرمايد: (كسانى را از شما كه در روز شنبه تعدى كردند، بدانستيد، كهبآنها گفتيم بوزينگان رانده شويد، 65 سوره 2)
سپس عيسى (ع ) را فرستاد براى شهادت به يكتايى خدا و اقرار بآنچه از جانب خداآورده و براى آنها شريعت و طريقه ئى قرار داد، و موضوع روز شنبه را كه پيروانموسى ماءمور باحترامش بودند و همه راه و روشهائى را كه موسى آورده بود، بر همخورد، پس هر كه راه عيسى را پيروى نكرد، خدا او را بدوزخ برد، و مطلبى را كه همهپيغمبران آوردند اين بود كه چيزى را شريك خدا نگيرند (يعنى اين مطلب در زمان هيچپيغمبرى بر هم نخورد)
سپس خدا محمد (ص ) را مبعوث فرمود: و او دهسال در مكه بود، در آن ده سال هيچكس با شهادت به يكتائى خدا و رسالت محمد (ص )نمرد، جز آنكه خدا او را بسبب اقرارش ببهشتداخل كرد و آن ايمان باور و تصديق بود و هيچيك از پيروان محمد را كه مردند عذابنفرمود، جز آنكه بخداى رحمان مشرك شد، و تصديق اين مطلب را خداىعزوجل در سوره بنى اسرائيل در مكه بر پيغمبر (ص )نازل كرد: (پروردگارت مقرر داشت كه جز او را عبادت نكنيد و بپدر و مادر احسان كنيدتا آنجا كه فرمايد خدا به بندگانش آگاه و بيناست ، 22 30 سوره 17).
در اين آيات ادب است و پند و آموزش و نهى سبك ، و بر آنها وعده نداد و نسبت به ارتكابآنچه نهى فرموده و عيدى (انذار و تهديدى ) نفرمود: و نيز از چيزهائى نهى نمود و بيمداد، ولى نسبت بآنها سخت گيرى نكرد و تهديد ننمود و فرمود: (فرزندان خود را ازبيم تنگدستى مكشيد، شما و آنها را ما روزى دهيم ، كشتن آنها گناهى بزرگ است 21نزديك زنا مرويد كه كارى زشت و روشى بد است 22 و جاندارى را كه خدا حرام كرده ،جز بحق مكشيد، و هر كه مظلوم كشته شود، براى ولى او تسلطى قرار داديم ، اما در نيكونزديك مشويد تا زمانيكه ببلوغ و رشد خود رسد، و به پيمان وفا كنيد،كه پيمان موردباز خواست است 24 و چون پيمان كنيد، پيمانه را پر كنيد و با ترازوى درست بكشيدكه اين روش بهتر و سرانجامش نيكوتر است 25 از آنچه يقين ندارى پيروى مكن ، زيراگوش و چشم و دل همه اينها مسؤ لند 26 روى زمين متكبرانه راه مرو، كه هرگز زمين رانخواهى شكافت و هر گز ببلندى كوهها نخواهى رسيد 27 بدى همه اينها نزدپروردگارت ناپسند است 28 اينها برخى حكمت است كه پروردگارت بتو وحى كرد، وهمراه خدا معبود ديگرى قرار مده كه سرزنش شده و رانده گشته ، در دوزخ افتى 29سوره 17)
و در سوره (و اليل اذا يغشى ) نازل فرمود: (از آتشى كه زبان ميكشد بيمتان مى دهم، جز شقى تريكه تكذيب كند و روى گرداندداخل آن نشود 16 سوره 92)اين شخص مشتركست .
و در سوره (اذا السماء انشقت ) نازل فرمود: (و اما آنكه نامه اش را پشت سرش دهند،زود باشد كه به واويلا فرياد كشد و بدوزخ در آيد، همانا او ميان خاندان خويش شادمانبود. او گمان كرد كه هرگز (بسوى ما) باز نگردد، چرا 14 سوره 84 ) اين هممشركست .
و در سوره (اذا السماء انشقت )نازل فرمود: (و اما آنكه نامه اش را پشت سرش دهند،زود باشد كه به واويلا فرياد كشد و بدوزخ در آيد، همانا او ميان خاندان خويش شادمانبود. او گمان كرد كه هرگز (بسوى ما) باز نگردد، چرا 14 سوره 84) اين هم مشركست.
و در سوره تبارك نازل فرمود: (هر گاه گروهى را در دوزخ افكنند. خزانه دارانش ازآنها بپرسند مگ بيم رسانى سوى شما نيامده بود؟ گويند چرا بيم رسان آمد، ولى ماتكذيب كرديم و گفتيم : خدا چيزى نازل نكرده است 8 سوره 67) اينها نيز مشركانند.
و در سوره (واقعه ) نازل فرمود: (و اما اگر از تكذيب كنان گمراه باشد، ما حضرىاز آب جوشانست با در آوردن در جهنم ، 94 سوره 57 ) اينها هم مشركانند.
و در سوره (الحاقه ) نازل فرمود: (اما هر كه نامه اش را بدست چپش دهند، گويد:ايكاش نامه ام را نداده بودند، و نميدانستم حسابم چيست ! ايكاش كارم گذشته بود،دارائيم بدردم نخورد تا آنجا كه فرمايد: او بخداى بزرگ ايمان نياورد (32 سوره69) اين هم مشركست .
و در سوره (طسم ) نازل فرمود: (دوزخ براى گمراهان نمودار شود، و بآنها گفتهشود: آن چيزها كه غير خدا ميپرستيديد كجايند؟ آيا شما را يارى كردند يا ياورى جستند؟سپس گمراهان و گمراه كنندگان برو در جهنم انداخته شوند با همه سپاهيان ابليس ، 94سوره 26)سپاهيان ابليس ، نسل او هستند از شياطين . و باز فرمايد: (و جز مجرمين ما راگمراه نكردند) مقصثود مشركينى باشند كه اينها بايشان اقتدا كرده و در شرك تابعآنها شدند و اينها قوم محمد (ص ) بودند، كسى از يهود و نصارى در اينها نيست ، و شاهدو مصدقض گفتار خداى عزوجل است :
(پيش از آنها قوم نوح هم تكذيب كردند) (اصحاب اءيكة تكذيب كردند) (قوم لوطتكذيب كردند) در ميان اينها نبود قوم يهودى كه گفتند: عزير پسر خداست و نه نصاىكه گفتند: مسيح پسر خداست ، خدا يهود و نصارى را بدوزخ خواهد بود و هر گروهى رابسبب كردارشان بدوزخ ميبرد (او بمردم ستم نميكند، بلكه مردم بخود ستم مى كنند).
و اينكه گويند: (جز مجرمين ما را گمراه نكردند) زيرا ما را براه خود دعوت كردند، اينهمان گفتار خداى عزوجل است (دسته آخر نسبت بنخستينيان گويند: پروردگار ا اينها ما راگمراه كردند پس عذاب آتش آنها را دو چندان كن و چون در دوزخشان گرد آورد فرمايد:(هر گاه گروهى بدوزخ وارد شود، همار خود را لعنت كند تا همگى در آنجا گرد آيند)برخى از برخى بيزارى جويند و بعضى بعض ديگر را لعنت كنند، بعضى ميخواهندباميد رستگارى و رهائى از گرفتارى بزرگى كه دارند بر ديگران بادليل و برهان غلبه كنند، ولى آن هنگام نه موقع آزمايش و امتحان و پذيرش پوزش ‍ استو نه وقت نجات . اين آيات و امثالش در مكه نازل شد و خدا جز مشرك را بدوزخ نبرد، سپسچون خدا بمحمد (ص ) اجازه فرمود، كه از مكه به مدينه رود، اسلام روى پنج پايه بناشد:
(1) شهادت به يكتائى خدا و اينكه محمد بنده ورسول اوست .
(2) بپا داشتن نماز.
(3) دادن زكوة .
(4) حج خانه كعبه .
(5) روزه ماه رمضان و حدود و تقسيم ارث را بر اونازل فرمود و گناهانيكه خدا بوسيله آنها و بدانها دوزخ را براى مرتكبين آنها لازم كند،خبر داد، و درباره كيفر قاتل نازل فرمود: (هر كه مؤ منى را عمدا بكشد، جزايش دوزخاست كه جاودان در آن باشد و خدا بر او غضب آرد، و لعنتش كند و عذابى بزرگ برايشمهيا دارد 95 سوره 4 ) و خدا مؤ من را لعنت نميكند (پسقاتل مؤ من نيست ).