| اصول كافي ثقةالاسلام كليني جلد سوم | |
|
مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنِ ابْنِ مُسْكَانَ عَنْ مَنْصُورٍالصَّيْقَلِ وَ الْمُعَلَّى بْنِ خُنَيْسٍ قَالَا سَمِعْنَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صقَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَا تَرَدَّدْتُ فِى شَيْءٍ أَنَا فَاعِلُهُ كَتَرَدُّدِى فِى مَوْتِ عَبْدِيَ الْمُؤْمِنِ إِنَّنِيلَأُحِبُّ لِقَاءَهُ وَ يَكْرَهُ الْمَوْتَ فَأَصْرِفُهُ عَنْهُ وَ إِنَّهُ لَيَدْعُونِي فَأُجِيبُهُ وَ إِنَّهُ لَيَسْأَلُنِىفَأُعْطِيهِ وَ لَوْ لَمْ يَكُنْ فِى الدُّنْيَا إِلَّا وَاحِدٌ مِنْ عَبِيدِى مُؤْمِنٌ لَاسْتَغْنَيْتُ بِهِ عَنْ جَمِيعِخَلْقِى وَ لَجَعَلْتُ لَهُ مِنْ إِيمَانِهِ أُنْساً لَا يَسْتَوْحِشُ إِلَى أَحَدٍ اصول كافى ج : 3 ص : 344 رواية :6
| رسولخدا (ص ) فرمود: خداى عزوجل فرمايد: در هر كاريكه انجامش تنها بدست من استمردد نشدم ، مانند تردديكه در مرگ بنده مؤ منم دارم ، من ديدار او را دوست دارم و او مرگ رانميخواهد، پس مرگ ر از او ميگردانم ، و مؤ من بدرگاهم دعا ميكند و من اجابتش ميكنم و او از منميخواهد و من باو عطا ميكنم . و اگر در دنيا جز يك بنده مؤ منم نباشد، باو از همه مخلوقمبى نيازى جويم و از ايمانش براى او همدمى سازم كه بهيچ كس محتاج نباشد كه از ترسباو پناه برد. | |
شرح :
اين حديث ميان عامه و خاصه مشهور است و چون تردد بمعنى شك و دو دلى است و برخداى عالم و قادر محالست كه نسبت بچيزى شك و دو دلى داشته باشد، علماء خاصه وعامه وجوهى در بيان و توجه اين حديث گفته اند كه مرحوم مجلسى سه وجه از خاصه وسه وجه از علماء نقل ميكند و ما تنها به ذكر اقوال خاصه اكتفا ميكنيم .
1 در كلام اضمار است و تقدير اينستكه : اگر (بر فرضمحال ) براى خداى تردد روا باشد در چيزى مانند مرگ مؤ من تردد نكند.
2 چون عادت بر اين جارى شده كه انسان از بد حالى دوستش تردد پيدا ميكند و در بدحالى دشمنش تردد ندارد، اين كلام بنحو استعاره تمثيليه آوره شده و مقصود اينستكه مؤ مننزد خدا مورد احترام و توقير است ، بخلاف ديگران .
3 چون از طرق خاصه و عامه روايت شده كه خدايتعالى هنگام مرگ مؤ من بقدرى نسبت باولطف و كرامت ميفرمايد و وعده بهشت ميدهد كه كراهت مرگ از اوزايل ميشود و بانتقال بسراى جاودانى رغبت پيدا ميكند و برسيدن مرگ راضى و خرسندميگردد. پس اين موضوع مثل اينستكه كسى بخواهد بدوستش آزارى رساند كه پس از آن اورا باستراحت و آسايش دائم كشاند و با خود فكر كند كه چگونه آن آزار را باو رساندكه او را كمتر بدرد آورد.
* باب : آرامش يافتن مؤ من بمؤ من * بَابٌ فِى سُكُونِ الْمُؤْمِنِ إِلَى الْمُؤْمِنِ |
عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ عَنْ يُونُسَ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِع قَالَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَيَسْكُنُ إِلَى الْمُؤْمِنِ كَمَا يَسْكُنُ الظَّمْآنُ إِلَى الْمَاءِ الْبَارِدِ اصول كافى ج : 3 ص : 345 رواية :1
| امام صادق عليه السلام فرمود: مؤ من بسوى مؤ من آرامش مى گيرد، چنانكه تشنه بآبسرد آرامش مى گيرد. | |
توضيح :
چنانكه شخص تشنه از فراق آب اضطراب و پريشانى دارد و همواره جوياى آنست وچون آب را پيدا كرد، دلش آرام مى گيرد، مؤ من هم از فراق مؤ من پريشانست ، و چون او راپيدا كند، دلش آرام شود و خاطر جمع گردد، پس اين كلام از باب تشبيهمعقول بمحسوس است .
* باب : در آنچه خدا بوسيله مؤ من دفع ميكند* بَابٌ فِيمَا يَدْفَعُ اللَّهُ بِالْمُؤْمِنِ |
مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَسَنِ التَّيْمِيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ زُرَارَةَ عَنْ مُحَمَّدِبْنِ الْفُضَيْلِ عَنْ أَبِى حَمْزَةَ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ ع قَالَ إِنَّ اللَّهَ لَيَدْفَعُ بِالْمُؤْمِنِ الْوَاحِدِ عَنِالْقَرْيَةِ الْفَنَاءَ اصول كافى ج : 3 ص : 345 رواية :1
| امام باقر (ع ) ميفرمود: همانا خدا بواسطه يك مؤ من نابودى را از يك قريه بر ميدارد. | |
مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِى حَمْزَةَعَنْ أَبِى جَعْفَرٍ ع قَالَ لَا يُصِيبُ قَرْيَةً عَذَابٌ وَ فِيهَا سَبْعَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اصول كافى ج : 3 ص : 346 رواية :2
| و فرمود بقريه ايكه هفت مؤ من در آن باشد عذاب نرسد.
| |
عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ غَيْرِ وَاحِدٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ قَالَ قِيلَلَهُ فِي الْعَذَابِ إِذَا نَزَلَ بِقَوْمٍ يُصِيبُ الْمُؤْمِنِينَ قَالَ نَعَمْ وَ لَكِنْ يَخْلُصُونَ بَعْدَهُ اصول كافى ج : 3 ص : 346 رواية :3
| بامام جعفر صادق (ع ) عرض شد: هرگاه عذاب بر مردمى فرود آيد، مؤ منين را همفراگيرد؟ فرمود آرى ، ولى سپس خلاصى يابند. | |
* باب : در اينكه مؤ منين دو صنف اند* بَابٌ فِى أَنَّ الْمُؤْمِنَ صِنْفَانِ |
مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ نُصَيْرٍ أَبِى الْحَكَمِ الْخَثْعَمِيِّعَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ الْمُؤْمِنُ مُؤْمِنَانِ فَمُؤْمِنٌ صَدَقَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ وَفَى بِشَرْطِهِ وَ ذَلِكَقَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ رِج الٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللّهَ عَلَيْهِ فَذَلِكَ الَّذِى لَا تُصِيبُهُ أَهْوَالُالدُّنْيَا وَ لَا أَهْوَالُ الْآخِرَةِ وَ ذَلِكَ مِمَّنْ يَشْفَعُ وَ لَا يُشْفَعُ لَهُ وَ مُؤْمِنٌ كَخَامَةِ الزَّرْعِ تَعْوَجُّأَحْيَاناً وَ تَقُومُ أَحْيَاناً فَذَلِكَ مِمَّنْ تُصِيبُهُ أَهْوَالُ الدُّنْيَا وَ أَهْوَالُ الْآخِرَةِ وَ ذَلِكَ مِمَّنْ يُشْفَعُلَهُ وَ لَا يَشْفَعُ اصول كافى ج : 3 ص : 346 رواية :1
| امام صادق (ع ) فرمود: مؤ من دو جور است : 1 مؤ منيكه بعهد خداعمل كرده و بشرطش وفا نموده ، و اينست كه خداىعزوجل فرمايد: (مردانيكه بمعاهده خود با خداعمل كردند، 23 سوره 33) اينست مؤ منيكه هراسهاى دنيا و آخرت باو نرسد و او راكسانى است كه شفاعت كند و نيازى بشفاعت ديگران ندارد. 2 مؤ منى كه مانند ساقه نازكگياه است كه گاهى كج شود (بباطل و شهوات و متاع دنيا گرايد) و گاهى راست ايستد،اين مؤ من از كسانيستكه هراسهاى دنيا و آخرت بيند و از كسانى است كه برايش شفاعت شودواو شفاعت نكند. | |
شرح :
مراد بعهد خدا، توحيد و نبوت و امامت و معاد است ، و مراد بعملى ساختن آنها اعتراف واقرار بآنهاست و مقصود از وفاء بشرط خدا، بجا آوردن واجبات و ترك محرماتست كه آنهارا فروع دين بمعنى اعم گويند، و اما در باره هراسهاى دنيا سه وجه گفته اند: 1بلاهاى دنيامانند قحطى و وبا و سكرات مرگ . 2 اندوه و افسوس براى ازدست رفتننعمتهاى دنيا. 3 مرتكب شدن معاصى و گناهان بنحو مجاز.
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ خَالِدٍ الْعَمِّيِّ عَنْ خَضِرِ بْنِعَمْرٍو عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ الْمُؤْمِنُ مُؤْمِنَانِ مُؤْمِنٌ وَفَى لِلَّهِ بِشُرُوطِهِالَّتِى شَرَطَهَا عَلَيْهِ فَذَلِكَ مَعَ النَّبِيِّينَ وَ الصِّدِّيقِينَ وَ الشُّهَدَاءِ وَ الصَّالِحِينَ وَ حَسُنَأُولَئِكَ رَفِيقاً وَ ذَلِكَ مَنْ يَشْفَعُ وَ لَا يُشْفَعُ لَهُ وَ ذَلِكَ مِمَّنْ لَا تُصِيبُهُ أَهْوَالُ الدُّنْيَا وَ لَاأَهْوَالُ الْآخِرَةِ وَ مُؤْمِنٌ زَلَّتْ بِهِ قَدَمٌ فَذَلِكَ كَخَامَةِ الزَّرْعِ كَيْفَمَا كَفَأَتْهُ الرِّيحُ انْكَفَأَ وَ ذَلِكَمِمَّنْ تُصِيبُهُ أَهْوَالُ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ يُشْفَعُ لَهُ وَ هُوَ عَلَى خَيْرٍ اصول كافى ج : 3 ص : 347 رواية :2
| امام صادق (ع ) ميفرمود: مؤ من بر دو گونه است : 1 مؤ منيكه بشروطى كه خدا با او نمودهوفا كرده است ، و او همراه پيغمبران و صديقان و شهيدان و شايسته كارانست ، و اينها چهرفقاء خوبى باشند، و اين مؤ منى است كه شفاعت كند نه آنكه شفاعت شود، و او ازكسانيست كه هراسهاى دنيا و آخرت باو نرسد. 2 مؤ منيكه گامى او را لغزانيده (گناهىمرتكب شده ) او مانند ساقه نازك گياه است كه باد بهر جانبش كج كند كج شود، و او ازكسانيستكه هراسهاى دنيا و آخرت باو رسد و برايش شفاعت شود و عاقبتش بخير است . | |
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مِهْرَانَ عَنْ يُونُسَ بْنِيَعْقُوبَ عَنْ أَبِى مَرْيَمَ الْأَنْصَارِيِّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ قَامَ رَجُلٌ رَةِ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَع فَقَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ أَخْبِرْنَا عَنِ الْإِخْوَانِ فَقَالَ الْإِخْوَانُ صِنْفَانِ إِخْوَانُ الثِّقَةِ وَإِخْوَانُ الْمُكَاشَرَةِ فَأَمَّا إِخْوَانُ الثِّقَةِ فَهُمُ الْكَفُّ وَ الْجَنَاحُ وَ الْأَهْلُ وَ الْمَالُ فَإِذَا كُنْتَ مِنْأَخِيكَ عَلَى حَدِّ الثِّقَةِ فَابْذُلْ لَهُ مَالَكَ وَ بَدَنَكَ وَ صَافِ مَنْ صَافَاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ اكْتُمْسِرَّهُ وَ عَيْبَهُ وَ أَظْهِرْ مِنْهُ الْحَسَنَ وَ اعْلَمْ أَيُّهَا السَّائِلُ أَنَّهُمْ أَقَلُّ مِنَ الْكِبْرِيتِ الْأَحْمَرِ وَ أَمَّاإِخْوَانُ الْمُكَاشَرَةِ فَإِنَّكَ تُصِيبُ لَذَّتَكَ مِنْهُمْ فَلَا تَقْطَعَنَّ ذَلِكَ مِنْهُمْ وَ لَا تَطْلُبَنَّ مَا وَرَاءَذَلِكَ مِنْ ضَمِيرِهِمْ وَ ابْذُلْ لَهُمْ مَا بَذَلُوا لَكَ مِنْ طَلَاقَةِ الْوَجْهِ وَ حَلَاوَةِ اللِّسَانِ اصول كافى ج : 3 ص : 347 رواية :3
| امام باقر عليه السلام فرمود: مردى در بصره برابر اميرالمؤ منين عليه السلامبرخاست و گفت : يا اميرالمؤ منين ! حال برادران دينى را بما خبرده ، حضرت فرمود:برادران دو دسته اند: برادران مورد اعتماد و برادران خنده ور. اما برادران مورد اعتماد، دست و بال و اهل و مالند (كه انسانرا يارى كنند و زيان و آزار رااز او بگردانند) پس هرگاه ببرادرت اعتماد پيدا كردى ،مال و بدنت را باو ببخش ، و با دوستان با صفايش صاف باش و با دشمنانش دشمنى كن، و راز و عيبش را بپوشان و نيكيش را آشكار كن و بدان اى پرسنده كه اينها از كبريت احمركمترند. و اما برادران خنده ور، تو از جانب آنها بلذت خود ميرسى ، (و آن لذت معاشرت و مصاحبتبا آنهاست ) پس اين را از آنها مبر، و بيش از اين هم ازدل آنها مخواه (توقع صفا و يكدلى از آنها نداشته باش ) و از خوشروئى و شيرينزبانى خود آنها را برخوردار كن تا آنجا كه آنها ترا برخوردار كنند. | |
* باب : پيمان گرفتن خدا از مؤ من براى صبر در گرفتارى * بَابُ مَا أَخَذَهُ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِ مِنَ الصَّبْرِ عَلَى مَا يَلْحَقُهُ فِيمَا ابْتُلِيَ بِهِ |
مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عِيسَى عَنْ عَلِيِّ بْنِ النُّعْمَانِ عَنْ دَاوُدَ بْنِ فَرْقَدٍ عَنْ أَبِيعَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ الْمُؤْمِنِ عَلَى أَنْ لَا تُصَدَّقَ مَقَالَتُهُ وَ لَا يَنْتَصِفَ مِنْعَدُوِّهِ وَ مَا مِنْ مُؤْمِنٍ يَشْفِى نَفْسَهُ إِلَّا بِفَضِيحَتِهَا لِأَنَّ كُلَّ مُؤْمِنٍ مُلْجَمٌ اصول كافى ج : 3 ص : 348 رواية :1
| امام صادق (ع ) فرمود: خدا از مؤ من پيمان گرفته كه گفتارش را تصديق نكنند و ازدشمنش انتقام نگيرد، و مؤ منى دل خود را شفا ندهد جز بر سؤ الى خويش ، زيرا هر مؤ منىلجام بردهانست . | |
شرح :
چنانكه هر اسبى كه لجام بر دهن دارد، در حركت زبان آزاد نيست ، تقواى مؤ من همبراى او لجامى است كه باو اجازه نميدهد فحش دهد و دروغ گويد و تهمت زند، از اينرواگر بخواهد از دشمن خود انتقام گيرد و دل خود را خنك كند، رسوائى ببار آورد، زيراانتقام گرفتن ازمردم دنيا با احتياط و ملاحظه كارى سازش ندارد.
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ جَمِيعاً عَنِ ابْنِمَحْبُوبٍ عَنْ أَبِى حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِنَّ اللَّهَ أَخَذَمِيثَاقَ الْمُؤْمِنِ عَلَى بَلَايَا أَرْبَعٍ أَيْسَرُهَا عَلَيْهِ مُؤْمِنٌ يَقُولُ بِقَوْلِهِ يَحْسُدُهُ أَوْ مُنَافِقٌيَقْفُو أَثَرَهُ أَوْ شَيْطَانٌ يُغْوِيهِ أَوْ كَافِرٌ يَرَى جِهَادَهُ فَمَا بَقَاءُ الْمُؤْمِنِ بَعْدَ هَذَا اصول كافى ج : 3 ص : 348 رواية :2
| رسولخدا (ص ) فرمود: خدا از مؤ من براى چهار بلا پيمان گرفته كه آسانترين (سختترين ) آنها بر مؤ من اينستكه : مؤ منى هم عقيده او باشد و بر او حسد ورزد يا منافقى كهاز او دنبال گيرى كند (تا نقطه ضعفى بدست آورد) يا شيطانى (از جن يا انس ) كه او راگمراه كند يا كافرى كه جنگ با او راخواهد، پس با اين گرفتاريها مؤ من چه اندازه عمركند (از ايمانش باقى ماند)؟ | |
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسَى عَنِ ابْنِ مُسْكَانَ عَنْأَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَا أَفْلَتَ الْمُؤْمِنُ مِنْ وَاحِدَةٍ مِنْ ثَلَاثٍ وَ لَرُبَّمَا اجْتَمَعَتِ الثَّلَاثُعَلَيْهِ إِمَّا بُغْضُ مَنْ يَكُونُ مَعَهُ فِى الدَّارِ يُغْلِقُ عَلَيْهِ بَابَهُ يُؤْذِيهِ أَوْ جَارٌ يُؤْذِيهِ أَوْ مَنْفِى طَرِيقِهِ إِلَى حَوَائِجِهِ يُؤْذِيهِ وَ لَوْ أَنَّ مُؤْمِناً عَلَى قُلَّةِ جَبَلٍ لَبَعَثَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِشَيْطَاناً يُؤْذِيهِ وَ يَجْعَلُ اللَّهُ لَهُ مِنْ إِيمَانِهِ أُنْساً لَا يَسْتَوْحِشُ مَعَهُ إِلَى أَحَدٍ اصول كافى ج : 3 ص : 348 رواية :3
| امام صادق (ع ) فرمود: مؤ من نتواند خود را از يكى از سه چيز برهاند، و گاهى هر سهبر او گرد آيند: يا دشمنى كسيكه در خانه دربست با اوست و آزارش رساند، يا همسايه(بيرون خانه ) آزارش دهد، يا كسيكه در ميان راهى كه بسوى كارش ميرود، او را آزار ميدهد،و اگر مؤ منين بر سر كوهى باشد، خداى عزوجل شيطانى بر انگيزد كه او را اذيت كند، وخدا از ايمانش براى او مونسى قرار دهد كه از وحشت بكسى پناه نبرد. | |
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِى نَصْرٍ عَنْ دَاوُدَ بْنِ سِرْحَانَقَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ أَرْبَعٌ لَا يَخْلُو مِنْهُنَّ الْمُؤْمِنُ أَوْ وَاحِدَةٍ مِنْهُنَّ مُؤْمِنٌ يَحْسُدُهُوَ هُوَ أَشَدُّهُنَّ عَلَيْهِ وَ مُنَافِقٌ يَقْفُو أَثَرَهُ أَوْ عَدُوٌّ يُجَاهِدُهُ أَوْ شَيْطَانٌ يُغْوِيهِ اصول كافى ج : 3 ص : 349 رواية :4
| امام صادق (ع ) ميفرمود: مؤ من از چهار چيز يا يكى از آنها بر كنار نيست : 1 مؤ منى كه براو حسد برد، و اين از همه براى او سخت تر است . 2 منافقى كه از اودنبال گيرى كند. 3 دشمنى كه بجنگ او برخيزد. 4 شيطانيكه گمراهش كند. | |
مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ ابْنِ سِنَانٍ عَنْ عَمَّارِ بْنِ مَرْوَانَ عَنْ سَمَاعَةَبْنِ مِهْرَانَ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَ وَلِيَّهُ فِى الدُّنْيَا غَرَضاً لِعَدُوِّهِ اصول كافى ج : 3 ص : 349 رواية :5
| امام صادق (ع ) فرمود: همانا خداى عزوجل دوستش را در دنيا هدف تير دشمنش قرار داده . | |
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَجْلَانَقَالَ كُنْتُ عِنْدَ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع فَشَكَا إِلَيْهِ رَجُلٌ الْحَاجَةَ فَقَالَ لَهُ اصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَسَيَجْعَلُ لَكَ فَرَجاً قَالَ ثُمَّ سَكَتَ سَاعَةً ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَى الرَّجُلِ فَقَالَ أَخْبِرْنِى عَنْ سِجْنِالْكُوفَةِ كَيْفَ هُوَ فَقَالَ أَصْلَحَكَ اللَّهُ ضَيِّقٌ مُنْتِنٌ وَ أَهْلُهُ بِأَسْوَإِ حَالٍ قَالَ فَإِنَّمَا أَنْتَفِى السِّجْنِ فَتُرِيدُ أَنْ تَكُونَ فِيهِ فِى سَعَةٍ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ الدُّنْيَا سِجْنُ الْمُؤْمِنِ اصول كافى ج : 3 ص : 349 رواية :6
| محمد بن عجلان گويد: خدمت امام صادق (ع ) بودم كه مردى از نيازمندى باو شكايت كرد،حضرت باو فرمود: صبر كن كه خدا بزودى برايت گشايشى دهد، آنگاه ساعتى سكوتنمود و سپس رو بآن مرد كرد و فرمود: بمن بگو زندان كوفه چگونه است ؟ عرض كرد:تنگ و متعفن است و زندانيان در بدترين حالند، حضرت فرمود: تو هم در زندانى و بازميخواهى گشايش داشته باشى ؟! مگر ندانى دنيا زندان مؤ من است ؟. | |
عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ إِبْرَاهِيمَ الْحَذَّاءِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ صَغِيرٍ عَنْ جَدِّهِ شُعَيْبٍ قَالَ سَمِعْتُأَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ الدُّنْيَا سِجْنُ الْمُؤْمِنِ فَأَيُّ سِجْنٍ جَاءَ مِنْهُ خَيْرٌ اصول كافى ج : 3 ص : 349 رواية :7
| امام صادق (ع ) مى فرمود: دنيا زندان مؤ من است و از چه زندانى خير و خواشى آيد؟ | |
مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحَجَّالِ عَنْ دَاوُدَ بْنِ أَبِى يَزِيدَ عَنْ أَبِىعَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ الْمُؤْمِنُ مُكَفَّرٌ وَ فِى رِوَايَةٍ أُخْرَى وَ ذَلِكَ أَنَّ مَعْرُوفَهُ يَصْعَدُ إِلَى اللَّهِ فَلَا يُنْشَرُ فِى النَّاسِ وَ الْكَافِرُمَشْكُورٌ اصول كافى ج : 3 ص : 349 رواية :8
| داود بن ابى يزيد گويد: امام صادق (ع ) فرمود: مؤ من ناسپاسى ميشود. و در روايت ديگراست : زيرا كار نيك او بسوى خدا بالا ميرودو در ميان مردم پخش نمى شود و كافرسپاسگزارى ميشود. | |
| اصول كافي ثقةالاسلام كليني جلد سوم | |
|