امام صادق عليه السلام فرمود: مؤ من بردبارى است كه نادانى نورزد و اگر نسبت به اونادانى ورزند بردبارى كند، و ستم نكند و اگر به او ستم كنند ببخشد، وبخل نورزد و اگر نسبت به او بخل ورزند صبر كند.

امام صادق (ع ) فرمود: مؤ من كسى است كه كسبشحلال و اخلاقش نيكو و باطنش سالم باشد، و زيادى مالش را انفاق كند و زيادى سخنش رانگهدارد و مردم از شرش محفوظ باشند و از خود به آنها انصاف دهد (حق را بگويد اگرچه به زيان خود و نفع مردم باشد).

رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: مؤ من را به شما معرفى نكنم ؟ مؤ من كسى استكه مؤ منين او را به جان و مال خود امين دانند، مسلمان را براى شما معرفى نكنم ؟ او كسىاست كه مسلمانها از زبان و دستش سالم باشند، و محاجر كسى است كه بديها را كنارگذارد و حرام خدا را ترك كند. و بر مؤ من حرام است كه نسبت به مؤ من ستم كند يا او راواگذارد يا پشت سرش بدگوئى كند يا او را از خود براند.

امام باقر عليه السلام فرمود: شيعيان على تنها همان بردباران دانشمندان خشكيده لبندكه رهبانيت و ترك دنيا بر رخسارشان هويدا است .

امام باقر عليه السلام فرمود: اميرالمؤ منين عليه السلام نماز صبح را در عراق به جماعتگذارد چون رو برگردانيد مردم را موعظه فرمود و از خوف خدا گريست و آنها را نيزگريانيد سپس فرمود: هان به خدا در زمان دوست صميميم پيغمبر صلى الله عليه و آلهمردمى را مى شناختم كه در بامداد و شام ژوليده و گردالود و گرسنه بودند پيشانىآنها (در اثر سجده ) مانند زانوى بز بود براى پروردگار خود با سجود و قيام شب رامى گذرانيدند، گاهى روى پا ايستاده و گاهى پيشانى به زمين مى گذاشتند باپروردگار خود مناجات نموده و آزادى خويش را از آتش دوزخ طلب مى كردند، بخدا آنها رابا اين حال ديدم كه ترسان و نگران بودند.

على بن الحسين عليهماالسلام فرمود: اميرالمؤ منين نماز صبح را گذارد و بر جاى خودبود تا خورشيد يك نيزه بر آمد آنگاه رو به مردم كرد و فرمود: بخدا من مردمى را ديده امكه شب را با سجده و قيام براى پروردگار خود بسر مى بردند گاهى پيشانى و گاهىزانو بر زمين مى گذاشتند گويا نعره دم بر آوردن آتش دوزخ در گوش آنها بود، چونخدا نزد آنها ياد مى شد مانند درخت (در برابر تند باد) مى لرزيدند، گويا اين مردم(شما و معاصرين شما) در خواب غفلت فرو رفته اند سپس برخاست و تا وفات كرد او راخندان نديدند.

مفضل مى گويد: امام صادق (ع ) فرمود: اگر خواهى اصحاب مرا بشناسى بنگر به كسىكه پرهيزكاريش بسيار باشد و از خالق خود بترسد و به ثواب او اميدوار باشد هرگاهاين مردم را ديدى ، اينها اصحاب منند.

اميرالمؤ منين عليه السلام فرمود: شيعيان ما كسانى باشند كه براى ولايت ما بيكديگربخشش كنند و در راه دوستى ما با يكديگر دوستى نمايند و براى زنده كردن امر ما بهديدار يكديگر روند، اگر خشم كنند ستم نكنند و اگر راضى باشند اسراف نورزند.بركت همسايگانند و با معاشرين خود سلم و صفا دارند.

رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: هركه خدا را شناخت و بزرگ داشت زبانش را ازسخن بيهوده نگهدارد و شكمش را از خوراك زائد بر احتجاج باز دارد و نفس خود را با روزهو قيام رياضت دهد، اصحاب گفتند يا رسول الله پدران و مادران ما يفدايت اينها اولياىخدايند؟ فرمود: اولياى خدا خاموشى گزينند و خاموشى آنها ذكر بود و نگريستند ونگاهشان عبرت بود و سخن گفتند و سخنانشان حكمت بود، در ميان مردم راه رفتند و راهرفتنشان بركت بود، اگر نبود كه اجل مرگشان (در روز معينى ) نوشته شده بود، ازترس عذاب و شوق ثواب ، و روح آنها در پيكرشان قرار نمى گرفت .