فردى در زمان اميرمؤ منان على (عليه السلام ) زندگى مى كرد مرد عرب و مسلمان وارادتمند به على (عليه السلام ) بود ولى مبتلا به بيمارى شده بود. بيمارى اوطول كشيد، بسيار رنجيده خاطر و رنجور بود براى درمان بيمارى خود بسيار تلاش كردو نزد اطباء گوناگون رفت ولى نتيجه نگرفت و همچنان بيماريش ادامه داشت و او همچنانبا سختى و رنج مى ساخت و مى سوخت ، سرانجام به محضر على (عليه السلام ) شتافتو از بيمارى طولانى خود شكايت كرد و از آن حضرت خواست كه راه درمانى به او ارائهدهد.
آرى وجود على (عليه السلام ) براى مستضعفين و درماندگان ، مايه بركت و رحمت است لذاهيچ كسى از در خانه او نا اميد بر نمى گشت . على (عليه السلام ) به او فرمود: آياهمسر دارى ؟ بيمار گفت : آرى . على (عليه السلام ) فرمود: به همسرت بگو مقدارى ازمهريه خود را به تو ببخشد. سپس از آن بخشيده همسرت مقدارىعسل خريدارى كن و آن عسل را با قدرت آب باران مخلوط كن و سپس آنعسل را بخور كه بخواست خدا شفا مى يابى .
بيمار رفت و همين غذاى معجون را تهيه نمود و خورد و شفا يافت و در حالى كه بسيارخوشحال بود به محضر على (عليه السلام ) آمد و پس از اعلام شفاى خود عرض كرد: اىاميرمؤ منان (عليه السلام ) من براى درمان خوداموال بسيار خرج كردم و به طبيب هاى بسيار مراجعه نمودم ولى نتيجه نگرفتم اما شما بايك دستور ساده بيمارى مرا درمان كرديد به گونه اى كه گويى اصلا بيمار نبودماينكه آمده ام بپرسم كه درمان با اين دستور بر چه اساسى بوده اس ؟ اميرمؤ منان (عليهالسلام ) فرمود: در مورد مهريه خداوند در قرآن مى فرمايد: مهريه زنان را بطوركامل بپردازيد.
فان طبن لكم عن شيى ء منه نفسا فكلوه هنيا مرئبا؛ و اگر زنها با رضايت خاطرچيزى از مهريه خود را به شما ببخشند آن راحلال و گوارا مصرف كنيد.⁽¹⁰⁹⁸⁾
و در مورد آب باران مى فرمايد: و نزلنا من السّماء ماء مباركا؛ و از آسمان آبپر بركت فرستاديم . ⁽¹⁰⁹⁹⁾
و در مورد عسل مى فرمايد: فيه شفاء للناس ؛ و درعسل شفاى مردم است . ⁽¹¹⁰⁰⁾
هر گاه آب باران و قدرى از مهريه زن و عسل با هم جمع شوند، در آن معجونحلال و گوارا، بركت و شفا جمع شده است البته چنين معجونى شفابخش است و بيمارى رابرطرف مى سازد.⁽¹¹⁰¹⁾