يكى از جنگ هايى كه بين مسلمانان در زمان حكومت على (عليه السلام ) رخ داد جنگ تحميلى وافزون طلبى ، طلحه و زبير (دو نفر از سران اسلام ) و عايشه بود كه بهانه آنها بهظاهر مطالبه خون عثمان بود با اينكه طبق شواهد تاريخى آنها خود ازعوامل مؤ ثر تحريك كننده در قتل عثمان بوده اند، اين جنگ درسال 36 هجرى در بصره واقع شد كه منجر به شهادت 5000 نفر از سپاه على (عليهالسلام ) و سيزده هزار نفر از سپاه عايشه گرديد.⁽⁷⁷⁸⁾
طلحه و زبير با شكستن بيعت خود با على (عليه السلام ) جلودار جبهه ناكثين بودند على(عليه السلام ) از اين دو نفر دلى پر رنج و غم داشت چرا كهعامل فتنه شديد بين مسلمين شدند. على (عليه السلام ) در مورد آن دو دست به دعا برداشتو آنها را نفرين كرد و عرض كرد: خدايا! طلحه را مهلت نده و به عذابت بگير و شر زبيررا آنگونه كه مى خواهى از سر من كوتاه كن ، در جنگجمل هنگامى كه سپاه جمل متلاشى شد مروان كه از سرشناسان سپاهجمل بود گفت : بعد از امروز ديگر ممكن نيست خون عثمان را از طلحه مطالبه كنيم هماندم اورا مورد تير قرار داد تير به رگ ساق پاى طلحه خورد و خونمثل فواره جارى شد طلحه از غلام خود كمك خواست غلامش او را سوار قاطرى كرد و به غلامخود گفت : اين خونريزى مرا مى كشد جاى مناسبى يافتى مرا پياده كن . سرانجام غلام اورا به خانه اى خانه هاى بصره برود و او همانجا جان سپرد، به اين ترتيب خود او بهعنوان خونخواهى عثمان با سپاه على (عليه السلام ) مى جنگيد توسط مروان كه از سرانلشكرش بود به خاطر همين عنوان ترور شد و به هلاكت رسيد، اما زبير درقبل از شروع جنگ ، نصايح على (عليه السلام ) باعث شد كه زبير با يادآوردن حديثىكه على (عليه السلام ) از پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم براى اونقل كرد از صف دشمنان على (عليه السلام ) خارج شد با اينكه وظيفه او اين بود كه ازامام وقت خود يعنى على (عليه السلام ) حمايت كند ولى كلا از ميدان جنگ كنار كشيد و بهسوى بيابانى كه معروف به وادى السباع بود رفت و در آنجامشغول نماز بود كه شخصى بنام عمروبن جرموز بطور ناگهانى بر او حمله كرد و او راكشت و او نيز كه آتش افروز جنگ جمل بود در 75 سالگى اين گونه به هلاكت رسيد ابنجرموز شمشير و انگشتر زبير را به حضور على (عليه السلام ) آورد وقتى چشم على(عليه السلام ) به شمشير زبير افتاد فرمود: ( سيفطال ما جلى الكرب عن وجه رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم ⁽⁷⁷⁹⁾ اينشمشير چه بسيار اندوهى را كه چهره رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم بر طرفساخت .)