امامزاده ابن حمزه طوسى در كربلا
واردين بن كربلا از اولاد عباس بن على عليه السلام : عماد الدين ابو محمد و يا ابى جعفرالثانى محمد بن حمزه بن الحسن بن عبيداللّه بن العباس بن على بن ابى طالب عليهمالسلام ، مشهور به ابن حمزه طوسى ، از برجستگان شيعه و اكابر فقهاى اماميه و رواتحديث است . مدفن و آستانه وى در قبرستان قديمى كربلا قرار دارد كه امروزه در جنوبشرقى آستانه حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام ، در محله العباسيه الشرقيه برخيابان باب طويريج در وسط شهر كربلا واقع شده است تاريخ بناى عمارتاول آستانه به وضوح معلوم نيست ولى داراى عمارتى بر مزار شريف بوده كه در عصرصفويه تجديد بنا گشته و گنبدى بر فراز قبر او برآورده اند و يكى اززيارتگاههاى كربلا بوده است . (197)
در حدود 1243 ق حاج ملا محمد صالح برغانى حائرى پس از تخريب عمارتاول كه فرسوده گشته بود، عمارت دوم آستانه ابن حمزه طوسى را بنا نمود كهشامل رم و يك رواق و گنبد بر مزار وى مى باشد. سپس درسال 1287 ق كه ناصرالدين شاه قاجار به زيارت كربلا مشرف گشت تعميراتى درعمارت آستانه ابن حمزه انجام داد و صحن آن را توسعه داد. آستانه ابن حمزه طوسى درحال حاضر داراى حرمى است كه در وسط آن قبر مطهر واقع شده و بر روى قبر صندوقىقرار دارد، كه يك ضريح سه مترى صندوق را احاطه نموده و بالاى ضريح نيز گنبداست . (198)
شهيد آباد كربلا
من در آيينه گلى گم كرده ام
|
يك نفر مانند گل پاكيزه نيست
|
گل براى من تمام زندگى است
|
دستها، لبخندها، خنجر شدند
|
دسته گلهايم همه پر پر شدند
|
اشك بايد ريخت يا فرياد كرد؟
|
گريه بايد كرد و گل را ياد كرد
|
راه من ، باريك شب ، تاريك شد
|
بوى گلهاى كبود و سوخته در نگاه شيعه خون افروخته
پاى يك گل نينواخوانى خوش است
|
گريه در عين پريشانى خوش است
|
نينوا يعنى غم و دامان دوست
|
كربلا يعنى هميشه گريه هست
|
ماهها يك يك يك محرم مى شود
|
زخم عاشورا به دل داريم ما
|
يك شهيدى چون (حسين بن على )
|
ما به تيغ عشق كشته گشته ايم
|
سرفراز از كربلا برگشته ايم
|
زخم پوشان ، تشنه كام كوثريم
|
اين نداى خون نواى نينواست
|
در جنون عشق ، عالم كربلاست
|
پرده در پرده نوا سر داده چون
|
كربلا در كربلا، هل من من جنون ؟
|
نقش بر خاكند از طف تا نجف
|
با نواى ناله ها، نى گفته است
|
هر قدم اينجا شهيدى خفته است . (199)
|
اتفاقا عقرب پاى او را كه كفشش را در نمى آورد نيش زد
نگارنده گويد:
داستانى را كه از نظر خوانندگان محترم مى گذرد، حضرت آيه الله آقاى حاج شيخمرئى حائرى (ره ) متوفاى 24 جمادى الثانى 1406 ه‍ق براى مولف اين كتابنقل كرده اند: توضيح آنكه ، حقير يك روز خدمت معظم له رسيده نظر مبارك ايشان را دربارهعزادارى سالار شهيدان ، امام عظيم ، حسين بن على عليه السلام جويا شدم . ايشان ، علاوهبر نوشته اى كه در اين مورد مرقوم داشتند و همان ايام توسط حقير در كتاب شريفعزادارى از ديدگاه مرجعيت شيعه چاپ شد، مطالب ديگرى را هم فرموده و توصيه كردند:آنها را يادداشت كنيد و در كتاب بياوريد، براى دوستداراناهل بيت عليهم السلام سودمند است در ضمن مطالب مزبورنقل كردند كه : پدرم ، مرحوم آيه الله العظمى آقاى حاج شيخ عبدالكريم حائرى يزدى(ره ) حوزه علميه قم ، ارادت عجيبى به هيئات و مجالس عزادارى ابا عبدالله الحسين عليهالسلام و دستجات سينه زنى در سوگ آن امام مظلوم عليه السلام داشت . نيز فرمودند:پدرم هميشه در ايام عاشورا، پيشاپيش هيئت سينه زنان قرار مى گرفت و خود نيز سينهمى زد. آن ايام در شهر مذهبى قم ، روزها از مدرسه رضويه (واقع در خيابان آذر قم )دسته عزادارى به طرف حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه عليهاالسلام راه مى افتاد ودسته اى هم از طرف علما از مدرسه فيضيه به طرف حرم مطهر حركت مى نمود افزون براين ، شبها نيز از مدرسه ملا صادق دسته اى حركت مى كرد كه پدرم پيشاپيش آنان درحاليكه سينه مى زد گام برمى داشت و ضمنا هيچ وقت درحال حركت از سادات جلوتر نمى افتاد. در آن روزگار دسته عزاداران امام مظلوم حضرتسيدالشهدا عليه السلام هميشه با پاى برهنه حركت مى كردند و اين امر با وضعخيابانها و كوچه هاى آن زمان كه بهداشتى نبود خالى از سختى و دشوارى نبود. سپسافزوند: اين ماجرا معروف و مشهور است و آنهايى كه سنشان اقتضا مى كند آن را مى دانند:آن سالها شبها در مسير راه عقربهاى زيادى ديده مى شد و لذا خوف گزيده شدن افرادپابرهنه مى رفت . روى اين جهت ، يكى از عزاداران مى گويد: من كفشم را در نمى آوردم چه، خوف آن را دارم كه عقرب پاى مرا نيش بزند. اتفاقا عقرب پاى او را كه كفشش را درنمى آورد نيش زد! و آن مرد در حال حاضر نيز كه محرمسال 1402 ه ق است حيات دارد و مى توان قضيه را از خود او پرسيد.
آرى ، پيروان مكتب اهل بيت عليهم السلام بايد بزرگان شيعه را براى خود الگو قراردهند، نه اينكه به مجردآن كه دو تا اصطلاح علمى بلد شدند كتاب بنويسند كه امام حسينعليه السلام عالم به حوادث و جريانات آينده نبوده است !
اين گونه افراد، بدانند يا ندانند، از خط سير مكتباهل بيت عليهم السلام بدور مى باشند. خداوند انشاء الله اين گونه گمراهان را هدايتبفرماييد و اگر قابل هدايت نيستند محو و نابودشان گرداند آمين رب العالمين . (200)
كوفه
كوفه از شهرهاى مشهور اسلامى در بخش بالاى ضلع غربى فرات است . سعد بن ابىوقاص پس از جنگ قادسيه آن را بنا كرد و امام اميرالمومنين على بن ابى طالب عليهالسلام در سال 36 ه ق پس از جنگ جمل وارد آنجا شد و در تمام مدت كوفه را مركز خلافتخود قرار داد. همان طور كه بنى عباس نيز مدتى آنجا را پايتخت خود قرار دادند. كوفهسالها مركز تمدن اسلامى بوده است ، چنانكه در ادامه تاريخ علمى آن شهر، امروز شهرمقدس نجف اشرف مركز نشر انوار دينى و فكرى جهان اسلام گرديده (201)
است .
كوفه
واردين به كوفه از اولاد عباس بن على عليهم السلام ، برخى از فرزندان حسن بنعبيدالله بن عباس عليه السلام مى باشند كه مشخصات كاملتر آنان چنين است : فرزندانمحمد اكبر پسر اسماعيل بن عبدالله بن عبيدالله بن حسن بن عبيدالله بن عباس عليهالسلام . (202)
كينوس
واردين به كينوس از اولاد عباس بن على عليه السلام برخى از اولاد عبيدالله بن حسن بنعبيدالله بن عباس عليه السلام مى باشند، با مشخصاتذيل : حسن بن اسماعيل بن عبدالله بن عبيدالله امير فرزند حسن امير پسر عبيدالله
بازماندگان وى عبارتند از: ابو عبدالله محمد كه خود فرزندانى داشته است ، خديجه ومريم كه اين دو بدون فرزند بوده اند و مادر همه اينها عرب بوده است . (203)
گرگان
اسامى واردين به گرگان از اولاد حضرت عباس عليه السلام چنين است :
1. برخى از فرزندان عبيدالله بن عباس عليه السلام
2. بعضى از اولاد حسن بن اسماعيل بن عبدالله بن عبيدالله بن حسن بن عبيدالله بن عباسعليه السلام . (204)
مرو
نام شهر مرو، شاهجان است ، كه براى آنكه با مرو رود - كه ذكر آن بعدا خواهد آمد -اشتباه نشود، به مرو بزرگ مشهور است . مرو از مشهورترين شهرهاى خراسان قديم بودهاست و جغرافيدانان سخنان زيادى در تعريف و توصيف آن گفته اند، بخصوص ياقوتحموى كه در آنجا سه سال اقامت داشته و مطالب كتاب خود معجم البلدان را جمع آورى مىكرده است . زيرا مرو در آن زمان به علت گنجينه هاى كتابش مشهور بوده است ، همچونكتابخانه عزيزيه كه حدود دوازده هزار كتاب داشته ، كتابخانه كماليه (دو كتابخانهياد شده در مسجد جامع شهر بوده است )، كتابخانه نظام الملك كه در مدرسه نظام الملكقرار داشت ، كتابخانه شرف الملك كه آن نيز در مدرسه وى بود، دو كتابخانه ازسمعانيها، كتابخانه اى در مدرسه عهديه ، كتابخانه مدرسه خاتوينه ، كتابخانهمجدالملك ، و بالاخره كتابخانه ضميريه .
آرامگاه سلطان سنجر، آخرين پادشاه قدرتمند سلاجقه متوفى 552 در مرو قرار دارد. مرودر جنگ تاتار ويران شد و هرچه داشت به غارت رفت و بعدهامثل همه شهرهايى كه مغولان مى گشودند، از رونق افتاد. (205)
مرو رود
مرو رود، از شهرهاى خراسان است ، كه با فاصله پنج روز راه بالاتر از مرو شاهجانقرار داشته و حدود160 ميل تا رود مرغاب فاصله دارد و به آن مرو بالا يا مرو كوچك نيزمى گويند. (206)
مرو
واردين به مرو از اولاد عباس بن على عليه السلام ، برخى از فرزندان حمزه بن حسن بنعبيدالله بن عباس عليه السلام مى باشند كه اسامى آنان بدين صورت است :
1. عبدالله بن عباس بن قاسم بن حمزه بن حسن بن عبيدالله
2. جعفر بن قاسم بن بن حمزه بن حسن بن عبيدالله . (207)
اسامى واردين به مرو از اولاد بن حسن بن عبيدالله بن عباس عليه السلام نيز چنين است :
شيخ ابو طيب احمد بن على بن ابراهيم بن حسن بن عبيدالله . بازماندگانش عبارتند از:محمد، على و حسين كه تعداد اعقاب آنها اندك است . (208)
مسيب
مسيب شهرى است واقع در كنار فرات و حدود چهار فرسنگ از كربلا فاصله دارد، درنزديك آن آرامگاه آبادى است كه قبر محمد و ابراهيم پسران مسلم بنعقيل بن ابى طالب عليهم السلام داخل آن است . اين مطلب را حاج شيخ عباس قمى در منتهىالامال ج 1 از بحار مجلسى نقل كرده است كه آن دو در كنار فرات نزديك مسيب به شهادترسيدند. (209)
آستانه طفلان مسلم عليهاالسلام
خوانندگان محترم توجه شما را به يكى ديگر از جنايات بنى اميه لعنه الله عليهماجمعين جلب مى كنيم ، اين دو طفل معصوم خواهر زادگان حضرتابوالفضل العباس قمر بنى هاشم عليه السلام بودند، لذا خواستيم از اين عزيزان ستمكشيده و زجر ديده يادى شده باشد. ابراهيم و محمد، فرزندان مسلم بنعقيل بن ابى طالب عليهم السلام هستند كه به دست يكى ازعمال سنگدل ابن زياد موسوم به حارث در سنه 61 ق به شهادت رسيدند مدفن و آستانهمباركه اين دو كودك نازنين ، در غرب شهر مسيب در كنار شط فرات ، در چهار فرسخىكربلا واقع شده است و توسط يك راه فرعى به جاده اصلى كربلا - بغداد مى پيوندد.
عمارت اول : تاريخ عمارت اول اين آستانه مباركه به قرن چهارم هجرى باز مى گرددكه توسط عضدالدوله ديلى بنا گشت و زائر دينى كه قصد تشرف به آستانه حضرتسيدالشهدا عليه السلام در كربلا را داشته در سر راه خود به زيارت اين آستانه مشرفمى گشتند.
عمارت دوم : پس از فتح بغداد توسط شاه اسماعيل صفوى ، تجديد بنا گشت .
عمارت سوم : توسط حاج ملا محمد صالح بزغانى قزوينى حائرى و به دست سردارحسن خان و حسين خان قزوينى بين سالهاى 1243 و 1246 ق انجام گرفت و صحن بزرگو در اطراف آن حجره هايى جهت سكونت زائرين احداث شد. در وسط صحن شريف ، حمامآستانه واقع شده است كه داراى دو گنبد كاشيكارى مى باشد. درب اصلى آستانه بهصحن بزرگ باز مى شود و در مقابل درب ورودى صحن ، ايوانمستطيل شكل سرپوشيده اى است و در طرفين ايوان مذكور كفش كن قرار دارد. از ايوان دودرب ورودى به داخل حرم مطهر كه به شكل مستطيل است باز مى شود و در وسط حرمضريح مقدس و صندوق بر روى قبر شريف نصب شده و بر روى هر قبر، يك گنبدكاشيكارى باشكوه برپا شده است .
بين اهل علم و محققين و مورخين گاه اين بحث وجود داشته كه : آيا اينمحل ، پيكر مطهر دو طفلان حضرت مسلم عليهم السلام را در بر دارد؟ و يا اينكه محلى استكه خون پاك آنان بر زمين ريخته است ؟
شواهد و مدارك موجود دلالت بر اين دارند كه اين آستانه مباركهمحل دفن دو طفل مسلم بن عقيل عليه السلام مى باشد. (210)
ابراهيم بن مسلم عليه السلام ، فرزند مسلم بنعقيل بن ابى طالب عليه السلام از شهداى بعد از واقعه كربلا مى باشد. بين مورخين درنحوه آمدن ابراهيم و برادر وى محمد به كوفه و كيفيت افتادن آنها به زندان عبيدالله بنزياد اختلاف وجود دارد. معدودى از مورخين بر آنند كه حضرت مسلم بنعقيل عليه السلام اولادى به نام محمد و ابراهيم نداشته است . اما علماى بزرگ شيعه دروجود آنان اتفاق نظر داشته و به زيارت آستانه مطهر اولاد مسلم عليهم السلام مىشتابند. از قديم الايام از ايران و ساير ممالك اسلامى ، شيعيان جهان به زيارت آنآستانه رفته ، نذورات خود را تقديم مى دارند.
طبرى اشاره نموده كه پس از واقعه كربلا و زمانى كه اسراى خاندان نبوت را بهكوفه آوردند، ابراهيم و محمد، فرزندان مسلم بنعقيل عليهم السلام ، از ترس فرار كردند و به خانه مردى پناه بردند. او جوياىاحوال آنان شد و چون هويت آنان براى او محرز گشت آنان را كشت و سرشان را بهخيال دريافت جايزه ، نزد عبيدالله بن زياد ملعون برد، ولى ابن زياد در پاسخ او گفت :
بسيار عملزشتى به جاى آوردى ! و دستور داد كه سر مرد مذكور را بريدند و خانه وى را خرابكردند. شيخ صدوق در كتاب امالى مى گويد: پس از شهادت ابى عبدالله الحسين عليهالسلام طفلان مسلم عليهاالسلام اسير شده وتحويل عبيدالله بن زياد گشتند و او آنان را زندانى كرد. جمعى از مورخين و اربابمقاتل برآنند كه طفلان حضرت مسلم ، ابراهيم و محمد، با حضرت مسلم عليه السلام ازمدينه به كوفه آمده اند و پس از آنكه حضرت مسلم عليه السلام از خانه هانى ابن عروهخارج شد و آن اتفاقات شوم و ناگوار واقع گشت ، حضرت مسلم فرزندان خويش را بهشريح قاضى سپرد و بعد از شهادت آن حضرت شريح قاضى تصميم گرفت آنها راتوسط شخصى امين به مدينه گسيل دارد اما چون قافله حركت نموده بود آنان از قافلهبازماندند و عمال ابن زياد آنها را شناسايى كرده و به زندان افكندند مع الوصف چونزندانبان خود از شيعيان اهل بيت عليهم السلام بود، پس از شناخت هويت ابراهيم و محمد،طفلان حضرت مسلم عليه السلام را فرارى داد، و آنان در سنه 61 ق به دست حارث بهشهادت رسيدند. قبر شريف آن دو در نواحى غرب شهر مسيب در نزديكى شط فرات واقع(211) است .
مصر
مصر، نام شهرى مشهور است كه عرضا بين دو كوه بى آب و علف نه چندان بلند و از هرجهت شبيه به هم قرار گرفته است كه يكى از آنها درساحل شرقى نيل به نام مقطم و ديگرى در ساحل غربىنيل واقع شده است . رود نيل بين دو كوه مزبور از شهر اسوان تا آخر و تا فسطاط جرياندارد و گاهى تمام آن نواحى را مصر مى گفتند و امروزه نام آن جمهورى متحده عربى مصرمى باشد. (212)
مصر
واردين به مصر از فرزندان حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام ، برخى از اولادعبيدالله بن عباس عليه السلام هستند كه مشخصات آنان از قرار زير است :
1. اولاد محسن ، حسين بن على بن عبيدالله بن حسن بن عبيدالله بن عباس عليه السلام(213)
واردين به مصر از اولاد عباس بن حسن بن عبيدالله بن عباس عليه السلام نيز، آن گونهكه ابو عبدالله بن طباطبا نوشته ، از قرار زير است : برخى از فرزندان حمزه بن حسينبن حمزه فرزند عبدالله بن عباس بن حسن بن عبيدالله بن عباس (214)
امامزاده عبيدالله عليه السلام
جناب عبيدالله بن على بن ابراهيم بن حسن بن عبيدالله بن عباس بن اميرالمومنين عليهالسلام . وى از علما و دانشمندان عصر خود بود و تمام شهرها و بلاد را به گام سياستپيمود. كتابى در فقه اهل بيت عليهم السلام تاليف كرد كه به جعفريه موسوم است درسنه 312 هجرى در مصر وفات نمود. (215)
مغرب
مغرب نامى است كه جغرافيدانان قديم بر بلاد بربر يا آفريقاى صغير(مشتمل بر بلاد غرب طرابلس ، تونس ، الجزاير و مراكش ) اطلاق مى كردند.
و آن را منقسم به نقاط زير مى نمودند: از طرف غرب به مغرب دور (كه از شرق بهتلمسان ، از غرب به ساحل اقيانوس اطلس ، ازشمال به سبه ، و از جنوب به مراكش محدود است ) و مغرب اوسط (كه از غرب به وهران ،از شرق به حدود سرزمينهاى بجايه ، معروف به قطر و جزاير نو، محدود است ) و مغربنزديك ، كه به آفريقا مشهور است و در منطقه وسيعى قرار دارد كه اندكى از شهرهاىتونس را نيز در بر مى گيرد.
اما مغرب امروز، نام دولت مهمى است كه پايتخت آن رباط است و از شهرهاى بزرگ آن ،مراكش ، فاس ، مكناس ، داربيضاء و غيره مى باشد. (216)
مغرب
واردين به مغرب از اولاد عباس بن على عليه السلام ، برخى از فرزندان عبيدالله بنحسن بن عبيدالله بن عباس مى باشند كه مشخصات آنان بدين شرح است :
1. فرزندان يحيى بن عبدالله بن عبيدالله بن حسن بن عبيدالله بن عباس عليه السلام
2. بعضى از فرزندان احمد بن محمد لحيانى فرزند عبدالله بن عبيدالله بن عباس عليهالسلام ، كه در مغرب و مدينه به بنى العشارى معروفند. بازماندگانش به نامهاى :حسن ، على ، حسين و محمد بوده اند، و دانشمند نسب شناس مرشد بالله مى گويد:بازماندگان احمد بن محمد لحيانى در يمن موجودند. (217)
مكه معظمه
خداى متعال ، مكه معظمه را به وسيله بيت الله الحرام بزرگ و گرامى داشته و قبلهنمازگزاران مسلمان (كعبه ) را در آنجا قرار داده است .
مسلمانان از همه جاى دنيا هر ساله براى انجام فريضه حج به مكه مى روند و اين شهر ازويژگيهاى مخصوصى برخوردار است كه كتب حديث و فقه عهده دار ذكر آن ويژگيهاست .مورخان و جغرافيدانان درباره تاريخ اين شهر حكايات بسيارىنقل كرده اند كه در اين مختصر گنجايش ذكر آنها نيست . (218)
مكه مكرمه
واردين به مكه از اولاد عباس بن على عليه السلام برخى از فرزندان عبيدالله بن حسنبن عبيدالله بن عباس عليه السلام مى باشند كه اسامى آنان به شرح زير است :
1. عبدالله بن حسين بن على بن عبيدالله ثانى ، فرزند حسن بن عبيدالله
2. برخى از فرزندان محسن بن حسين بن على بن عبيدالله بن حسن بن عبيدالله بن عباسعليه السلام
3. محمد اكبر بن حسن ثانى فرزند عبيدالله ثانى پسر حسن بن عبيدالله
بازماندگانش عبارتند از: حسن كه بازمانده اى نداشته و مادرش خديجه دختر عبدالعزيزبن طلحه بن عمر بوده است ، ابوالعباس احمد كه بازماندگانى داشته است ، و نفيسه كهمادر اين دو تن ام ولد بوده است ، و على ، و عباس كه فرزندانى داشته اند و جز اينها(219)
افعال حج
حج واجب ما ايرانيان و بسيارى از بلاد مسلمين حج تمتع است و (حج تمتع ) مركب از دوعمل است عمل اول را كه پنج جزء است عمره تمتع وعمل دوم را كه سيزده جزء است حج تمتع گويند و به مجموع اين دوعمل هم حج تمتع گفته مى شود.
عمره كه قسمت اول حج است مركب است از
1 - احرام
2 - طواف خانه خدا
3 - طواف
4 - سعى بين صفا و مروه
5 - تقصير (كمى از ناخن يا موى لحيه و شارب كوتاه كردن )
اين پنج جزء به ترتيبى كه ذكر شد افعال عمره راتشكيل مى دهند و مجموع آنها را عمره گويند و چون جزء آخر آن كه تقصير است به جاىآورده شود از احرام خارج مى شود و چيزهايى كه براى محرم تا به حرام بودحلال مى شود مگر تراشيدن سر، كه حلال نمى شود تا روز عيد بعد از قربانى .
و معناى تقصير در اين جا اين است كه كمى از موى لحيه و شارب يا ناخن خود را كوتاه كندچنان كه اشاره شد.
قسمت دوم
قسمت دوم حج تمتع است كه از سيزده جزء تشكيل مى شود:
1 - احرام حج
2 - وقوف در عرفات
3 - وقوف در مشعر الحرام
4 - رمى جمره عقبه
5 - قربانى نمودن
6 - سر تراشيدن
7 - طواف خانه خدا
8 - دو ركعت نماز طواف
9 - سعى بين صفا و مروه
10 - طواف ديگرى به نام طواف نساء
11 - دو ركعت نماز طواف نساء
12 - رمى جمرات روز يازدهم و دوازدهم
13 - بيتوته در منى (يعنى دو شب در منى ماندن )
اين سيزده جزء كارها و افعال حج است و مجموع آنها يكعمل است كه آن را حج تمتع مى نامند.
پس كسى كه بخواهد حج تمتع بجا آورد بايد آن پنج جزء را كه عمره ناميده اند با اينسيزده جزء كه حج مى گويند به جاى آورد
كارهايى كه در حال احرام حرام است
1 - شكار حيوان صحرايى كه وحشى باشد مانند آهو و خوردن گوشت آن و ارتكاب آنموجب كفاره است
2 - نزديكى با زن و هر گونه لذت ديگر گرفتن ، هر چند باعيال خود باشد
3 - عقد بستن براى خود يا ديگرى
4 - شاهد شدن براى عقد ازدواج
5 - استمناء كارى كند كه منى از او خارج شود.
6 - بوييدن بوى خوش مانند مشك و زعفران ولى رسيدن بوى خوش به دماغ در مواردى كهاختيارى نباشد مانعى ندارد
7 - پوشيدن چيز دوخته هر چند كوچك باشد ولى بستن هميان به كمر ممنوع نيست و كسىكه ناچار باشد بر بستن فتق بند منعى براى او نيست هر چند احتياط آن است كه براىخاطر بستن فتق بند يك گوسفند كفاره بدهد و معلوم باشد كه دوخته براى زناشكال ندارد
8 - سورمه كشيدن بطورى كه موجب زينت باشد
9 - نگاه كردن در آئينه
10 - پوشيدن چيزى كه تمام روى پا را بگيرد براى مردمثل جوراب و فرموده اند از چيزى كه قسمتى از روى پا را بپوشاند از آن هم بنابر احتياطخوددارى نمايند ولى بند نعلين كه مقدار كمى از روى پا را مى پوشانداشكال ندارد
11 - فسوق است - فسوق دروغ گفتن و فحش دادن است و هم حرام است كه شخص محرم عيبىرا از خود دور نمايد و به ديگرى نسبت دهد يا صفت خوبى را براى خود اثبات كند و ازديگرى سلب نمايد و احتياط اين است كه از هر سخن زشت وعمل ناروا خوددارى بنمايد.
12 - جدال و آن قسم خوردناست
13 - كشتن شپش و كك و كنه و مانند اينها بلكه احتياط آن است كه هيچگونه آسيبى به آنهاوارد نياورد.
14 - انگشتر در دست كردن براى زينت ولى به قصد استحباب مانع ندارد
15 - پوشيدن زيور براى زدن در صورتى كه به قصد زينت باشد
16 - ماليدن روغن به بدن هر چند در آن بوى خوش نباشد
17 - دور كردن مو از بدن چه از بدن خود باشد و چه از بدن ديگر ولى كنده شدن مو درحال وضو و غسل چنانچه از روى عمد نباشد اشكال ندارد
18 - پوشانيدن مرد سر و گوش خود را در حال احرام هر چند به وسيله دستهاى خودباشد ولى پوشانيدن صورت براى مرد اشكال ندارد
19 - پوشاندن زن صورت خود را هر چند قسمتى از آن باشد بلى براى حفظ از نامحرممى تواند مقدارى از چادر يا چيز ديگرى را حمل قرار دهند ولى بايد طورى باشد كهمثل نقاب نشود
20 - سايه قرار دادن بالاى سر براى مرد كه بايد درحال راه پيمودن از اين كار خوددارى نمايد چه سواره باشد و چه پياده و احتياط آن است كهدر شب هم در حال راه پيمودن سايه بر سر خود قرار ندهد ولى سايه قرار دادن براىزنها و اطفال اشكال ندارد
و براى مردها هم در وقتى كه منزل مى كنند جايز است و توقفى كه در بين راه در قهوهخانه ها اتفاق مى افتد منزل حساب مى شود بنابراين درمحل هايى كه منزل مى نمايند مى توانند در چادر و در زير سقف بروند.
21 - بيرون آوردن خون از بدن خود هر چند به خاراندان بدن يا مسواك كردن باشد.
22 - ناخن گرفتن هر چند مقدار كمى از يك ناخن باشد
23 - كندن دندان هر چند خون ريزى نداشته باشد
24 - كندن درخت يا گياهى كه در حرم روئيده باشد
25 - اسلحه و آلات جنگ بر خود بستن
سوال : آيا اينها همه كفاره دارد؟
ج : در صورتى كه حكم آنها را بداند و از روى عمد بجا آورد بسيارى از آنها كفاره داردكه از باب نمونه به قسمتى از آنها اشاره مى كنيم :
1 - شكار پرندگان و از براى آن اقسامى است
2 - كشتن حيوانات وحشى
3 - خوردن گوشت صيد
4 - نزديكى با زن و هر گونه لذت ديگر گرفتن از او
5 - استمناء (بيرون آوردن منى از خود)
6 - استشمام بوى خوش
7 - چيدن ناخن
8 - سايه بر سر قرار دادن در حال سير براى مرد
9 - جدال نمودن
10 - قطع نمودن درخت حرم
11 - كندن موهاى زير بغل
12 - سوال : چنانچه جاهل به حكم باشد يا فراموش كرده باشد چه صورت دارد؟
ج : در صورت جهل و فراموشى كفاره ندارد مگر صيد
واجبات عمره مفرده
1 - احرام از ميقات
2 - طواف كعبه هفت دور
3 - دو ركعت نماز طواف پشت مقام ابراهيم عليه السلام
4 - سعى بين صفا و مروه هفت بار
5 - تقصير (كوتاه كردن ناخن يا موى لحيه و شارب )
6 - طواف نساء
7 - دو ركعت نماز طواف نساء
واجبات احرام
1 - پوشيدن دو جامه ندوخته (با شرايط) بعد از بيرون آوردن لباسهاى دوخته
2 - نيت عمره يا حج وقت پوشيدن دو جامه
3 - تلبيه (ذكر لبيك ) به اين صورت : لبيك اللهم لبيك لبيك لا شريك لكلبيك ان الحمد و النعمه لك و الملك لاشريك لك لبيك . (220)
جنايات آل سعود در مكه مكرمه
نخست در طائف گنبد عبدالله بن عباس را خراب كردند، پس از آن در مكه قبرهاى عبدالمطلبجد رسول خداصلى اللّه عليه و آله و ابوطالب عموىرسول خدا صلى اللّه عليه و آله و خديجه ام المومنين عليهاالسلام (زوجهاول رسول اكرم صلى اللّه عليه و آله ) و هم چنين بناىمحل تولد رسول گرامى صلى اللّه عليه و آله ومحل تولد حضرت فاطمه عليه السلام را ويران نمودند. در جده قبر حضرت حواء (يامنسوب به حضرت حواء) و به طور كلى تمام مزارات اطراف مكه و جده را از ميان بردند.در مدينه ، هنگامى كه شهر را در محاصره داشتند مسجد و مزار حمزه سيدالشهدا عليهالسلام و مقبره شهداى احد را كه بيرون شهر بود، خراب كردند.
چون انعكاس خبر ويرانى مقابر بخصوص قبور ائمه بقيع عليهم السلام ، در ايران وديگر كشورهاى اسلامى انتشار يافت ، مسلمانان آن را واقعه اى عظيم و كارى بزرگشمردند، تلگرافهاى اعتراض از عراق و ايران و نقاط ديگر مخابره شد مجالس درس ونمازهاى جماعت تعطيل گرديد و مراسم عزادارى به عنوان اعتراض به اين امرتشكيل يافت . مطالبى كه بيشتر مورد نگرانى شد، انتشار اين موضوع بود كه گنبدروى قبر مطهر رسول اكرم صلى اللّه عليه و آله را نيز گلوله بسته اند (و حتى قبرمقدس را خراب كرده اند) اما بعدا معلوم شد كه موضوع اخير صحت نداشته ...(221)
مزار شريفه در مكه مكرمه
1 - قبر حضرت ابوطالب عليه السلام ، 2 - قبر حضرت خديجه عليهاالسلام ، 3 - قبرحضرت عبدالمطلب و عبد مناف عليهم السلام و قبور جمعى از علما در قبرستان حجونسزوار است زيارت نمودن غار حرا محل بعثت رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و غار نورمحل اختفاى پيغمبر صلى اللّه عليه و آله از شر مشركين و زيارتمحل شق القمر در كوه ابوقبيس و زيارت شهدا فخ در يك فرسخى مكه ومحل ولادت رسول خدا صلى اللّه عليه و آله درمحل سوق الليل .
مهجم
مهجم (به فتح اول و سوم و سكون دوم ) نام شهر و ولايتى از نواحى زبيد يمن است ، كهفاصله آن تا زبيد سه روزه راه مى باشد و بيشتر مردم آن از قبيله خولان مى باشند.(222)
مهجم
واردين به مهجم از اولاد عباس بن على عليه السلام ، برخى از اولاد عبيدالله بن حسن بنعبيدالله بن عباس عليه السلام مى باشند، با مشخصات زير:
اسماعيل بن محسن بن حسين بن على بن عبدالله بن حسن بن عبيدالله بازماندگانش عبارتنداز: ابوتراب ، محسن و ابوالفضل يحيى . (223)
نصيبين
واردين به نصيبين از فرزندان عباس بن على عليه السلام برخى از فرزندان عبداللهبن حسن بن عبيدالله بن عباس بن على عليه السلام بوده و مشخصات آنها از قرار زيراست :
1 - ابو على عبيدالله بن محمد لحيانى فرزند عبدالله بن عبيدالله بن حسين بن عبيدالله .بازماندگانش عبارتند از: محمد ملقب به مهدى و ابو يعلى حمزه
2 - حمزه بن محمد بن لحيانى فرزند عبدالله بن عبيدالله بن حسن بن عبيداللهبازماندگانش عبارتند از: عباس ، ابوالفضل ملقب به غضبان كه اولادش معروف به بنىغضبانند، ابو عبدالله محمد، اسامه و ام قاسم . همچنين اسامى واردين به نصيبين از اولادحمزه بن حسن بن عبيدالله بن عباس عليه السلام از اين قرار است : فرزندان احمد بنقاسم بن حمزه بن حسن بن عبيدالله . (224)
نيشابور
نيشابور: به فتح اول ، مردم عرب ، نيسابور مى گويند، شهر بزرگى در قلمروخراسان است جغرافيدانان عرب ناحيه خراسان را به چهار بخش تقسيم مى كردندو هربخشى را به نام يك شهر از چهار شهر بزرگ مى خواندند كه در دوره هاى مختلف هر كداماز آن ها به تنهايى و يا به صورت جمعى مركز يك اقليم بودند. و آن چهار شهرعبارتند از: نيشابور مرو، هرات و بلخ . و در روزگار طاهريان ، آنان پايتخت را بهنيشابور منتقل كردند و آنجا را مركز همه آن اقليم قرار دادند و آن در تمام چهار ناحيهبزرگترين شهر در منتهااليه غربى آنجا بود. نيشابور تاريخ (225) گسترده اىدارد، مراجعه شود به كتب مربوطه آن .
نيشابور
السيد الحسن ابو محمد العلوى الفارسى كان علويا محدثا وقد راى المتنبى و قرا عليهبعض ديوانه قتل بنيسابور فى ذى الحجه سنه اربع و ثمانين و ثلاثمائه و اخرج منالسجن فى مسكه الباغ و لم يتغير منه شى ء.
ابن على بن محمد بن حسن بن محمد بن حسين بن على بن عبيدالله القاضى بن الحسن بنعبيدالله بن العباس قتل بنيسابور. (226)
ورامين
از نواحى رى ، به فتح واو و ميم مكسور و يا و نون ، شهركى از نواحى رى بين راه(227) اصفهان است ، امامزاده موسى بن عبدالله بن عبيدالله قاضى حرمين و امير مكه ومدينه ابن ابو محمد حسن الاصغر بن ابو محمد عبيدالله امير مدينه ايام بنى عباس بن عباسعليه السلام در رى (228) بوده و ظاهرا در دو كيلومترى پيشواى ورامين روستاى كهنكدفن شده است .
امامزاده موسى در ورامين
امامزاده موسى بن عبدالله بن عبيدالله (229) بن ابو محمد حسن الاصغر بن ابو محمدعبيدالله بن عباس عليه السلام در رى بوده (230)، او در قريه اى تقريبا دو كيلومترىپيشواى ورامين روستاى كهنك دفن شده است .
چند كرامت از امامزاده اسحاق و موسى
1. مقدارى از خاك ضريح آنجا را بر روى زخمها ماليدم
آقاى ابوالقاسم طرقى داشته است :
اينجانب ابوالقاسم طرقى كه مدتى قبل دچار بيمارى پوستى (از نوع آبله ) شده بودم ،بنا به پيشنهاد يكى از دوستان به امامزاده اسحاق و موسى عليهماالسلام واقع درروستاى كهنك مراجعه كردم و مقدارى از خاك ضريح آنجا را بر روى زخمها ماليدم و درمدت نصف روز بعد از آن ، شفاى كامل گرفتم .
2. علاج مرض تنگى نفس
دار الشفاء شاهزاده اسحاق و موسى (عليهماالسلام )
آقاى حسين جمالى سه كرامت زير را كه يكى از آنها را خود شخصا ديده است ، براى ماارسال داشته اند كه ذيلا مى خوانيد:
اينجانب حسين جمالى ، كه مدت زيادى داراى مرض تنگى نقس بودم هر چه دكتر رفتماثرى نبخشيد به دلم برات شد كه بروم و دست به دامان شاهزاده اسحاق و موسىعليهماالسلام بشوم به آنجا رفتم ، گريه زيادى كردم و از اين دو بزرگوار شفاى دردخود را خواستار شدم .
خدا شاهد است كه حال من خيلى خوب شد، به حدى كه من كه راه زياد نمى توانستم بروم ،همان روز از كهنك تا پيشوا را كه يك كيلومتر فاصله است پياده رفتم و هيچ احساسناراحتى نكردم .
3. شما دو شب بيا به كهنك
آقاى سنگ سفيدى كه ساكن حبيب آباد مى باشد در يكى از بيمارستانهاى تهران بسترىبود وى گرفتار مرض مننژيت شده بود و اين مرض آزارش مى داد . ايشان در بيمارستانشاه زاده اسحاق و شاه زاده موسى عليهماالسلام را خواب مى بيند كه به وى مى گويند:شما بيا به كهنك و دو شب پيش ما باش ايشان كه مشرف به مرگ بود در تاريخ10/8/77 و 11/8/77 شفا گرفت به امامزاده رفته دو شب آنجا خوابيد، بحمداللّه .
4. يك سالداخل حرم را جارو كند
خانم آقاى محمد على آرامى سال 76 به بيمارى سختى دچار شد كه دكتر وى را جواب كرددر اين ماجرا نيز مريض را به حرم شاهزاده اسحاق و موسى عليهماالسلام آوردند مدت يكهفته در آنجا بسترى كردند ايشان هم شفا گرفت و خوب شد. وى نذر كرده بود كه مدتيك سال داخل حرم دو بزرگوار جارو كند و فرشهايشان را بشويد. (231)
والى زادگان
شجره نامه خاندان واليان پشتكوه از نسل حضرتابوالفضل العباس عليه السلام
شجره نسب خاندان واليان پشتكوه و شجره نسب خاندان والى زادگان خوزستان كه بهحضرت ابوالفضل العباس عليه السلام منتهى مى شوند از كتاب (ايلام و تمدن ديرينهآن )، تاليف ايرج افشار سيستانى ص 173 - 174 چاپ 1372 شمسى ، سازمان چاپ وانتشارات وزارت فرهنگگ و ارشاد اسلامى برگرفته شده است .
يكى از خاندانهاى مهم و ديرينه غرب ايران ، كه ساليان دراز حكومت پشتكوه را بر عهدهداشته اند و بنيانگذار رژيم منحوس پهلوى ، همچون ديگر عشاير، طومار حاكميت آنها را درهم ريخت ، خاندان واليان پشتكوه مى باشند كه ازنسل علمدار كربلا حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام هستند. شجره نسب خاندانواليان پشتكوه را در صفحه بعد ملاحظه بفرمائيد
يمن
يمن ، از حكومت نشينهاى قديمى عرب مى باشد كه داراى شوكت و عظمتى بوده است . دورتا دور آن را از مشرق تا جنوب ، دريا فرا گرفته و از دو طرف به سمت مغرب دور مىزند. ما بين و بقيه جزيره ، خطى از درياى هند تا درياى يمن كشيده شده و پهنايش درخشكى از سمت شرق گسترده است . (232)
يمن
واردين به يمن از اولاد عباس بن على عليه السلام ، برخى از فرزندان عبيدالله ابن حسنبن عبيدالله بن عباس عليه السلام هستند كه مشخصات آنان از اين قرار است :
1 - اولاد محسن بن حسن بن عبيدالله
2 - احمد بن محمد لحيانى فرزند عبدالله بن عبيدالله بن حسن ، كه مادرش زنى به نامعبيده دختر حسن بن حسن افطس بوده و تنها بازمانده اش پسرى به نام ابو محمد حسن(233) مى باشد. (234)
ينبع
ينبع (به فتح ياء سكون نون و ضم باء) نام دژ و روستايى است كه سمت راست كوهرضوى قرار دارد، براى كسى كه از مدينه بيرون شود و به سمت دريا برود. فاصلهآن تا رضوى يك شب راه مى باشد. ينبع امروزه بندر كوچك و شهرى در كناره غربىجزيره بوده و وسيله ارتباط تجارى بين مدينه ، سويس ، قيصر و قنه است . (235)
ينبع
واردين بن ينبع از اولاد ابوالفضل العباس بن على عليه السلام ، برخى از فرزندانفضل بن حسن بن عبيدالله بن عباس عليه السلام مى باشند كه اسامى آنان ذيلا ذكر مىشود:
1 - فرزندان عباس اكبر پسر فضل بن حسن بن عبيدالله
2 - عبدالله بن عباس اصغر پسر فضل بن حسن بن عبيدالله بن عباس (236) عليهالسلام
زيارتنامه امامزادگان
سيد اجل على بن طاوس رضى الله عنه در مصباح الزائر دو زيارت از براى امامزادگاننقل نموده كه به آن زيارت كرده مى شوند و نقلش در اينجا مناسب است فرموده كه چونقصد كردى زيارت كنى يكى از ايشان را مثل قاسم فرزند حضرت كاظم عليه السلام ياعباس فرزند اميرالمومنين عليه السلام يا على بن الحسين عليه السلام را كهمقتول به طف است و هر كه جارى مجراى ايشان باشد در حكم ، پس بايست بر سر قبرشانو بگو:
السلام عليك ايها السيد الزكى الطاهر الولى و الداعى الحفى اشهد انك قلت حقا ونطقت حقا و صدقا و دعوت الى مولاى و مولاك علانيه و سرا فاز متبعك و نجى مصدقك وخاب و خسر مكذبك و المتخلف عنك اشهد لى بهذه الشهاده لاكون من الفائزين بمعرفتك وطاعتك و تصديقك و اتباعك و السلام عليك يا سيدى و ابن سيدى انت باب الله الموتى والماخوذ عنه اتيتك زائرا و حاجاتى لك مستودعا وها اناذا استودعك دينى و امانتى و خواتيمعملى و جوامع املى الى منتهى اجلى و السلام عليك و رحمة الله و بركاته .
