اگر مردان قوه تخيل نداشته باشند زنان نيز زيبا نباشند ! " ( 1 ) .
برتراند راسل در كتاب زناشوئی و اخلاق در فصلی كه به عنوان " عشق‏
رمانتيك " باز كرده است می‏گويد : " اصل عشق رمانتيك اين است كه‏
معشوق خود را بسيار گرانبها و به دست آوردنش را بسيار دشوار بدانيم . .
. . بهای زيادی كه برای زن قائل می‏شدند نتيجه روانشناسی اشكال تصرف وی‏
بود " ( 2 ) . و نيز می‏گويد : " از لحاظ هنر مايه تأسف است كه به‏
آسانی بتوان به زنان دست يافت و خيلی بهتر است كه وصال زنان دشوار
باشد بدون آنكه غير ممكن گردد ! . . . در جائی كه اخلاقيات كاملا آزاد
باشد انسانی كه بالقوه ممكن است عشق شاعرانه داشته باشد عملا بر اثر
موفقيتهای متوالی به واسطه جاذبه شخصی خود ، ندرتا نيازی به توسل به‏
عالی‏ترين تخيلات خود خواهد داشت " ( 3 ) .
و نيز می‏گويد : " كسانی هم كه افكار كهنه را پشت سر گذاشته‏اند در
معرض خطر ديگری در مورد عشق به مفهوم عميقی

پاورقی :
( 1 ) لذات فلسفه صفحه 165
( 2 ) زناشوئی و اخلاق صفحه 35
( 3 ) زناشوئی و اخلاق صفحه 39 - 40

84