و معنا ندارد ، يا مثلا به بندگانش می‏گويد من از شما تشكر می‏كنم ؟ ! خدا
را به حكم اينكه تقدير و قدردانی می‏كند ، « لا يضيع اجر المحسنين »( 1 )
. ارزش شناسی می‏كند " شكور " می‏گويند ، يعنی اعمال نيك و بد ، عمل‏
صالح و فاجر را در يك ميزان نمی‏گذارد : « ام نجعل الذين امنوا و عملوا
الصالحات كالمفسدين فی الارض ام نجعل المتقين كالفجار » ( 2 ) آيا ما
چنين هستيم كه هر دو را يك جور حساب كنيم ؟ « هل يستوی الذين يعلمون و
الذين لا يعلمون »( 3 ) [ آيا كسانی كه می‏دانند با كسانی كه نمی‏دانند
مساوی هستند ؟ ] نه ، چنين چيزی نيست . از اين جهت كه خدا فضيلت و
كوشش و حركت بشر را ، حسن نيت و خلوص بشر را قدردانی می‏كند [ به خدا
" شكور " گفته می‏شود ] .
بنده شكور يعنی چه ؟ يعنی بنده‏ای كه خدا نعمتی را به او داده است و او
آن نعمت را تقدير می‏كند . تقدير نعمت يعنی چه ؟ قدر نعمت را بشناسد
يعنی چه ؟ اين مسئله‏ای است كه از قديم مطرح بوده و همه اينطور تعريف‏
كرده‏اند و تعريفش هم خيلی روشن است ، يعنی آن نعمت را در مسيری كه‏
برای آن آفريده شده است به كار برد . " شكر " يعنی به كار بردن نعمت‏
حق در مسيری كه خدای متعال آ ن نعمت را برای آن آفريده است . شكر نعمت‏
دست ، گفتن " الهی شكر " نيست ، الهی شكر خبر از شكر است نه خود شكر
. مثل اينكه " استغفرالله ربی و اتوب اليه " صيغه توبه است نه خود
توبه . برخی ميان صيغه توبه و خود توبه اشتباه می‏كنند ، توبه يعنی‏
پشيمانی

پاورقی :
. 1 سوره توبه ، آيه . 120
. 2 سوره ص ، آيه . 28
. 3 سوره زمر ، آيه . 9

46