خداست آن كه بادها را فرستاد ، پس ابری را پراكنده و دگرگون كرد ،
سپس آن ابر را به سوی سر زمين مرده‏ای رانديم و آنگاه زمين را كه مرده‏
بود زنده كرديم ، زنده شدن در قيامت نيز چنين است .
نيز در سوره حج آيات 5 - 7 می‏فرمايد :
« و تری الارض هامده فاذا انزلنا عليها الماء اهتزت و ربت و انبتت‏
من كل زوج بهيج 0 ذلك بان الله هو الحق و انه يحيی الموتی و انه علی كل‏
شی‏ء قدير 0 و ان الساعه آتيه لا ريب فيها و ان الله يبعث من فی القبور
.
زمين را می‏بينی در حالی كه افسرده و مرده و ساكن است ، اما همينكه‏
باران بر آن فرود آورديم ، به جنبش آيد و برآيد و از هر نوع گياه بهجت‏
افزا بروياند . آن بدان جهت است كه منحصرا ذات خدا حق است و او
مرده‏ها را زنده می‏كند و او بر همه چيز تواناست و قيامت آمدنی است بدون‏
شك ، و خداوند آنان را كه در قبرها خوابيده‏اند بر می‏انگيزاند .
آيات ديگر از اين قبيل كه قيامت را خارج از نظام موت و حيات عالم‏
هستی كه نمونه كوچكش را در زمين می‏بينيم ، نمی‏داند فراوان است و ما به‏
همين دو آيه قناعت می‏كنيم .
تفاوت اين گروه آيات با گروه اول در اين است كه تنها به قادر بودن‏
خداوند تكيه نمی‏كند بلكه نمونه مشابه می‏آورد كه در جهان محسوس قدرت‏
خداوند به همين صورت تجلی كرده و عمل نموده است .
ج . گروه سوم آياتی است كه قيامت را امر ضروری و حتمی معرفی می‏كند و
نبود آنرا مستلزم يك امر ناروا ( محال ) درباره ذات خداوند می‏داند .

43