آياتی كه دلالت میكند كه انسان در فاصله مرگ و قيامت از نوعی حياتبرخوردار است و در آن حال شديدا احساس میكند ، گفت و شنود دارد ، لذتو رنج و سرور و اندوه دارد و بالاخره از نوعی زندگانی سعادت آميز [ ياشقاوت آلود ] برخوردار است ، زياد است . مجموعا در حدود 15 آيه استكه در قرآن كريم به نحوی از انحاء يك جريان حياتی را ياد كرده است كهمیرساند در فاصله بين مرگ و قيامت از يك حيات كامل برخوردار است .اين آيات بر چند گونه است : . 1 آياتی كه جريان يك سلسله گفت و شنودها ميان انسانهای صالح ونيكوكار و يا انسانهای فاسد و بدكار را با فرشتگان الهی ياد میكند كهبلافاصله بعد از مرگ صورت میگيرد . اين گونه آيات زياد است . آيه 97از سوره نساء و آيه 100 از سوره مؤمنون - كه قبلا هر دو آيه را نقل وترجمه كرديم - از اين گونه آيات است . . 2 آياتی كه علاوه بر مضمون آيات بالا رسما میگويند كه فرشتگان پس ازآن گفت و شنودها به صالحان و نيكوكاران میگويند از اين پس از نعمتهایالهی بهره گيريد ، يعنی آنها را در انتظار رسيدن قيامت كبری نمیگذارند .دو آيه ذيل مشتمل بر اين مطلب است : « الذين تتوفاهم الملائكه طيبينيقولون سلام عليكم ادخلوا الجنه بما كنتم تعملون »( 1 ) . آنان كه در حالی كه پاكيزهاند فرشتگان آنان را تحويل میگيرند و فرشتگانبه آنها میگويند : درود بر شما ! همانا به موجب كردارهای شايستهتان واردبهشت گرديد . پاورقی : . 1 نحل / . 32 |
