حكايات تاريخى ، پادشاهان
در عيون اخبار الرضا آمده است كه بامداد روزى كهفضل در آن به قتل رسيد، به گرمابه رفت و دستور داد، تا از او خون بگيرند و تنخويش را به خون آغشت ، تا تاءويل آن باشد كه ستارگان دلالت بر آن داشتند كه در آنروز، خونش ميان آب و آتش ريخته خواهد شد. سپس ، بهدنبال ماءمون و امام رضا (ع ) فرستاد، تا آنها نيز به گرمابه آيند. امام رضا (ع ) ازاين كار خوددارى كرد و به پيامى ، ماءمون را نيز از اين كار بازداشت وفضل ، چون به گرمابه رفت ، كشته شد.
حكايات تاريخى ، پادشاهان
چون ابراهيم بن مهدى به خلافت رسيد، معتصم ، فرزند خويش ‍ (واثق ) را به نزد اوآورد و گفت : اين بنده تو (هارون ) است و چون معتصم به خلافت رسيد، ابراهيم ، دستفرزند خويش گرفته ، به نزد او رفت و گفت : اين ، بنده تو (هبة الله ) است . مورخانگفته اند: اين هر دو رويداد، در يك خانه روى داد.
معارف اسلامى
در (كامل التاريخ ) آمده است كه در سال 465 در مصر، نرخ ‌ها به گرانى رفت و مرگزياد شد و قحطى به درجه اى رسيد، كه زنى ، گرده نانى به هزار دينار خريد و سبباين بر آورد آن بود كه وى اسبى داشت ، كه به هزار دينار مى ارزيد و به روزگارخشكسالى ، به سيصد دينار فروخت و از بهاى آن ، بيسترطل گندم خريد و بر دوش باربرى نهاد تا به خانه برد و مردم گرسنه آن را درربودند و براى او بقدر گرده نانى باقى ماند.
معارف اسلامى
در كامل التاريخ ، در وقايع سال 485 گويد: در اينسال ، عبدالباقى محمد بن حسين شاعر بغدادى مرد، و او، متهم به طعن در شرايع بود.چون مرد، دستش بسته ماند و غسال نتوانست آن را باز كند، پس از كوشش بسيار، دستشباز كردند و نوشته اى در آن يافتند، كه بر آن نوشته بود:
به پناهگاهى در آمدم ، كه مهمان خويش را نااميد نمى سازد. اميد است كه مرا از عذاب دوزخبرهاند. با آن كه از خدا مى ترسم ، به انعام او اميدوارم و خدا بهترين نعمت دهندگانست .
معارف اسلامى
در كامل التاريخ در حوادث سال603 آمده است كه در اين سال ، پسر بچه ده ساله اى ، همبازى خود را كههمسال او نيز بود، كشت بدين سان كه به او گفت الان سرت را با كارد مى برم و چنينكرد و سر را در دامن مقتول انداخت و گريخت اما او را گرفتند و فرمان به قتلش رفت .
سخن پيامبر اكرم (ص ) و ائمه اطهار (ع )، پيامبران الهى
از محمد بن عبدالعزيز روايت شده است كه گفت : ابو عبدالله جعفر بن محمد الصادق (ع )فرمود: اى عبدالعزيز! ايمان ، ده پله دارد، همچون نردبان كه از آن ، به ترتيب بالاروند. پس ، آن كه در پله اول است ، مبادا كه به دومى گويد: ترا چيزىحاصل نيست و به همين سان ، تا مرتبه دهم . و آن كس را كه به رتبه ، از تو پايين تراست ، ميفكن ! زيرا، آن كه فراتر از تست ، ترا بيفكند و چون بينى كه ديگرى ، بهرتبه اى از تو فروتر است ، به مهربانى ، او را به سوى خويش آر! و بر اوتحميل مكن ! تا بى طاقت نشود و نشكند. چه ، آن كه مؤمنى را بشكند، جبران آن بر وىاست . از آن نردبان ، مقداد در پايه هشتم و ابوذر نهم و سلمان در پله دهمين است .
سخن عارفان و پارسايان
عارفى گفت : برادر نيكوكار، ترا از نفس تو، سودمندترست . چه ، نفس ، ترا به بدىفرمان مى دهد و برادر نيكوكار، ترا امر به خير مى كند.
سيره پيامبر اكرم و ائمه اطهار (ع )
اميرالمؤمنين على (ع ) در يكى از جنگ ها بر استرى سوار بود. او را گفتند: اى اميرالمؤمنين! اى كاش بر اسبى مى نشستى ! و او گفت : من ، از آن كه حمله آرد، نگريزم و به آن كهگريزد نيز حمله نبرم . و استرى مرا كافى ست
نكته هاى پندآموز، امثال و حكم
دشمن چون به تو نيازمند باشد، دوستدار بقاى تست و دوست چون از تو بى نياز شود،مرگ تو بر او آسان مى گردد. و نيز گفته اند: هر مودتى كه طمع آن را گره زند،نوميدى ، آن را از هم بگسلد.
حكايات تاريخى ، پادشاهان
حجاج ، پيرى از اعراب بيابان را گفت : در خوردن چگونه اى ؟ گفت : اگر بخورم ،سنگين شوم و اگر نخورم ، ناتوان . پرسيد: در زناشويى چگونه اى گفت : اگر تمكينكند، درمانم و اگر نكند، حريص شوم . پرسيد: خوابت چگونه است ؟ گفت آنجا كه همگاننددر خوابم و در بستر بيدار. پرسيد: بشست و برخاستت چگونه است ؟ گفت : چون بنشينم ،زمين از من بگريزد، و چون برخيزم ، مرا همراهى كند پرسيد: راه رفتنت چگونه است ؟ گفت: مويى پايم ببندد و پشكلى مرا بلغزاند.
حكاياتى كوتاه و خواندنى
وقتى ، ام معبد، پيامبر خدا (ص ) را به دلنشينى توصيف كرد. مردان او را گفتند: چگونهاست كه توصيف تو از ما دلنشين تر است ؟ گفت : چون زنى ، مردى را بنگرد، دلنشين ترمى نگرد، تا مردى ، مرد ديگر را.
حكاياتى كوتاه و خواندنى
ابوالعيناء را گفتند: در چه حالى ؟ گفت : در دردى كه مردم آن را آرزو كنند. يعنى : پيرى.
ترجمه اشعار عربى
ابن معتز، بيتى به اين مضمون دارد: