سستي مسلمانان
| | | |
مسلمانان در حدود از يك قرن پيش تاكنون به دنيا پرداختهاند و از آخرت غفلت كردند به طوري كه ديگر حاضر نيستند در راه دين و عقيده و ايمان خود هيچ آسيبي را تحمّل كنند. نه در برابر دشمناني كه كشورهاي آنان را مورد تاخت و تاز قرار ميدهند و نه در مقابل مسلمانان منحرفي كه سرنوشت اينها را بدست گرفته و بر مقررات آنان حاكم گشتهاند.3
البته, درست است كه بعضي از مسلمانان, برخي از سختيها را بر خودشان هموار كرده و ميكنند اين موارد را بايد از استثنائات شمرد, پس وقتي از عدم تحمّل مسلمانان در برابر دشواريها سخن به ميان ميآيد مقصود همگان نيستند؛ بلكه سخن در اين است كه امروزه سستي در ميان مسلمانان به صورت يك اصل درآمده است درحالي كه در صدر اسلام برعكس اين بوده است.
آري, امروزه بيشتر مسلمانان بي آنكه به وضع خويش بپردازند و سعي در اصلاح امور خويش نمايند در ياري دين و عقيدة خود سهلانگاري كرده و دفاع از ايمان و ولايتِ خويش را ترك كردهاند. و اين عليرغم همة خطراتي است كه آنها را احاطه كرده و دين و دنيايشان را موردِ تهديد قرار ميدهد. و اين در حالي است كه خداي سبحان ميفرمايد: ( ولو أرادوا الخروج لأعدّوا لـه عدّة)1 و چون آنان خود را براي رهايي از بلايي كه ايشان را در برگرفته آماده ننمودند, خداي متعال نيز آنان را بابت اين امر, كيفر خواهد داد و مصداق اين آيه شريفه شدند كه ميفرمايد: (و لكن كره الله إنبعاثهم فثَبّطهم و قيل اقعدوا مع القاعدين)2.
3. مانند آتاتورك در تركيه, ياسين هاشمي در عراق و پهلوي در ايران.
1. و به راستي اگر ارادة بيرون رفتن داشتند, قطعاً براي آن ساز و برگي تدارك ميديدند. سوره توبه, آية 46.
| | | |
