مسلمانان و برادري اسلامي

يكي ديگر از دستورات اسلام, برادري اسلامي  است كه مسلمانان به آن پاي بند بودند. بر اين اساس يك فرد مسلمان, ديگر مسلمانان, چه مرد و چه زن را برادر و يا خواهر دينيِ خود مي‏ دانست و خداي متعال نيز مي‏ فرمايد: (انما المؤمنون أخوة)2.

و هم‏چنان‏ كه تاريخ نگاران نگارش كرده ‏اند پيامبر نيز دو بار ميان مسلمانان پيوند برادري ايجاد كرد. يك بار در مكّه و بارِ ديگر در مدينه. رسول خدا در مدينه بين مهاجران و انصار برادري برقرار كرد. در نتيجه هر يك از مهاجران با يكي از انصار برادر شدند و اين به روشني گوياي آن است كه يكي از وظايف نظام تعدد آرا و احزاب آزاد, كه رمزِ پيشرفت و شكوفايي يك ملّت است؛ همانا حفظِ شؤونِ برادري در ميان يكايك آن ملت و نيز پاس داشتن حقوق برادري در تعاملِ آنان با يكديگر است. هم ‏چنان‏ كه انصار و مهاجران نيز اين شؤون و حقوق را حفظ و رعايت مي‏ كردند. درست عكس آنچه  امروزه در بينِ گروه‏ هاي اسلامي مشاهده مي ‏شود. اين‏ها همديگر را ضايع مي‏ كنند و به هيچ وجه به اصول اولية تعدّد آرا و احزاب, كه اسلام براي آنان ترسيم نموده پاي‏بند نيستند, لذا زماني كه با يكديگر در ستيزند نمي‏توانند از اسلام دم زده, و يا خود را به مسلمانان نسبت دهند, چرا كه با اين سوء نيت و بد رفتاريِ خود, چيزي جز بدنامي نصيب اسلام و مسلمانان نمي‏ كنند, در حقيقت آنان با رفتار ناپسند خود, برادري اسلامي را كه آيين اسلام بر مسلمانان واجب كرده است, زير پا گذاشته‏ اند.

باري, مفهوم برادري اسلامي, همان رفتاري است كه انصار با برادرانِ  مهاجر خويش داشتند, خانه به آنان دادند و آن‏ها را مهمان خود نمودند, و همة نيازمندي‏ هاي اولية زندگي را در اختيار و دسترس مهاجرين قرار دادند؛ و آنان را در كسب و كار و تجارت, كشت و زراعت, و حرفه و صنعت و غيره سهيم نمودند.

امروز كمترين حدّ پاي بندي به همبستگي اسلامي اين است كه: چنانچه مسلماني از هر نقطة جهان, به كشوري اسلامي مسافرت كرد و در آنجا ساكن شد؛ مسلمانان آن سامان با او به گونه‏اي رفتار و برخورد نمايند كه با همديگر رفتار و برخورد مي‏ كنند.

2. در حقيقت مؤمنان با هم برادرند. سوره حجرات, آية 10.