آيه ديگر : « يا ايها النبی جاهد الكفار و المنافقين و اغلظ عليهم » (
توبه - 73 ) . ای پيغمبر با كافران و با منافقان جهاد كن و بر اينها سخت‏
بگير . خوب اگر ما بوديم و همين چند آيه در قرآن ميگفتيم اسلام بطور كلی‏
دستورش اين است كه با كافران و منافقان در حال جنگ بايد بود و اصلا
نبايد با اينها در حال صلح بود ، بايد با اينها جنگيد ، تا هر حديكه ممكن‏
است بايد جنگيد ، اگر اينجور بگوئيم بايد معتقد شويم كه قرآن بلا شرط
دستور جنگيدن با كافران را ميدهد .

قاعده حمل مطلق بر مقيد

ولی عرض كرديم يك قاعده‏ايست در محاورات عرفی كه اگر مطلق و مقيدی‏
داشته باشيم يعنی يك دستور را در يك جا مطلق ذكر كرده باشد و در جای‏
ديگر مقيد ذكر كرده باشد از نظر دستور عرفی در علم اصول ميگويند مطلق را
بايد حمل بر مقيد كرد . اين آيات بصورت مطلق است ، آيات ديگری داريم‏
كه آن آيات بصورت مقيد ذكر ميكند يعنی اين جور می‏گويد : ای مسلمانان با
اين كافران بجنگيد بدليل اينكه اين كافران بشما تجاوز ميكنند ، چون اينها
با شما در حال جنگ هستند ، پس شما حتما با اينها بجنگيد . پس معلوم‏
ميشود آنجا هم كه ميگويد : « ايها النبی جاهد الكفار و المنافقين » .
يعنی اين كفار و منافقين كه با شما در حال جنگ هستند اگر شما بجنگيد
آنها با شما می‏جنگند پس با آنها بجنگيد .
در سوره بقره ميفرمايد :

آيات مقيد

« و قاتلوا فی سبيل الله الذين يقاتلونكم و لا تعتدوا ان الله لا يحب‏
المعتدين »( بقره - 190 ) . ای مؤمنان ، با اين مردميكه با

27