ما در آيات زيادی از قرآن عبارت « هاجروا و جاهدوا » را میبينيم « والذين امنوا وهاجروا وجاهدوا فی سبيل الله والذين اووا و نصروا اولئك هم المؤمنون حقا »( 1 ) . مسلمين صدر اسلام دو گروه را تشكيل میدادند ، گروهی بنام مهاجرين خوانده میشدند وگروه ديگر بنام انصار . انصار ، ساكنان مدينه و مهاجرين ، مسلمانان و مؤمنانی بودند كه برای نجات ايمان خود شهر و ديار خويش را رها كرده و به مدينه آمده بودند . هجرت نيز مانند جهاد در اسلام يك حكم نسخ نشدنی وركنی از ركان اسلام وحكمی هميشه زنده است ، يعنی هميشه ممكن است شرائطی پيش بيايد كه وظيفه يك مسلمان هجرت باشد . برای اينكه بعضی از اشتباهات كه احيانا ممكن است در دو طرفرخ بدهد ، از بين برود ، مطلبی را در موضوع هجرت و نيز جهاد عرض ميكنم . از هجرت و همچنين از جهاد تعبير وتفسير ديگر هم شده است و آن اينكه از هجرت ، تعبير به هجرت از گناهان میشود . « المهاجر من هجر السيئات» ( 2 ) مهاجر كسی است كه از گناهان هجرت كند و دوری گزيند . آيا اين تعبير و تفسير درست است يا نه ؟ مثلا كسی كه به گناه آلودگی دارد ، اگر از آن گناه دست شست كناره گيری كرد و دور شد ، نوعی مهاجر است چون از گناه دوری جسته است . با اين منطق همه توبه كاران دنيا مهاجر هستند . چون يكمرتبه گناه و سيئه را كنار گذاشته و از آن هجرت كردهاند ، نظير فضيل بن عياض و بشر حافی . فضيل بن عياض مردی است كه در ابتدا دزد بود . بعد تحولی در پاورقی : |