دنبال آن گناهان برويم ، نشانه اينست كه روح ما با روح حسين بن علیپيوند نخورده است . شعارهای اباعبدالله ، شعار احيای اسلام است ، اينست كه چرا بيت المالمسلمين را يك عده به خودشان اختصاص دادهاند ؟ چرا حلال خدا را حرام ، وحرام خدا را حلال میكنند ؟ چرا مردم را دو دسته كردهاند ، مردمی كه فقيرفقير و دردمندند ، و مردمی كه از پرخوری نمیتوانند از جايشان بلند شوند ؟در بين راه در حضور هزار نفر لشكريان حر آن خطبه معروف را خواند كه طیآن حديث پيغمبر را روايت كرد ، گفت پيغمبر چنين فرموده است كه اگرزمانی پيش بيايد كه اوضاع چنين بشود ، بيت المال چنان بشود ، حلال خداحرام و حرام خدا حلال بشود ، اگر مسلمان آگاهی اينها را بداند و سكوت كند، حق است بر خدا كه چنين مسلمانی را به همانجا ببرد كه آن ستمكاران رامیبرد . بنابراين من احساس وظيفه میكنم ، « الا و انی احق من غير » درچنين شرايطی من از همه سزاوارترم . پس اينست مكتب عاشورا و محتوای شعارهای عاشورا . شعارهای ما درمجالس ، در تكيهها و در دستهها بايد محيی باشد ، نه مخدر ، بايد زندهكننده باشد نه بی حس كننده . اگر بیحس كننده باشد ، نه تنها اجر وپاداشی نخواهيم داشت بلكه ما را از حسين ( ع ) دور میكند . اين اشك برای حسين ريختن خيلی اجر دارد اما به شرط اينكه حسينآنچنانكه هست در دل ما وارد بشود . « ان للحسين » |