آزادي‏هاي جامعة مسلمان

در باب آزادي‏هاي اسلامي نيز, مسلمانان همين وضعيّت  را داشتند يعني در هر شهر و يا كشور اسلامي كه وارد مي‏شدند در همة زمينه‏ها به جز محرمات, كه تعداد آن‏ها بسيار اندك بود, آزادي كامل داشتند. به طوري كه قرآن كريم نيز به اين مسئله اشاره نموده مي‏فرمايد: (الذين يتبعون الرسول النبّي الأمّى الذى يجدونه مكتوباً عندهم فى التوراية و الإنجيل يأمرهم بالمعروف و ينهيهم عن المنكر, و يحل لهم الطيبات و يحرّم عليهم الخبائث و يضع عنهم اصرهم و الأغلال التى كانت عليهم)1و مراد از إصرا در آيه شريفه همان بار سنگيني است كه فرد به سبب عادات و آداب و رسومِ نادرستِ رايج در جامعه متحمل مي‏شود. همين طور كه مراد از أغلال همان قوانين دست و پاگيري است كه انسان را در بند كرده و او را از رهايي, آزادي و پيشرفت باز مي‏دارد.

آري, مسلمانان در زمينه‏هايي همچون امتِ واحده, اخوّت ديني و آزادي‏هاي اسلامي, بر اساس دستورات اسلام عمل مي‏نمودند؛ اما امروزه مي‏بينم به طور كامل بر خلاف گذشته عمل مي‏كنند. از اين‏رو به جاي اين‏كه امتي واحده باشند, ملت‏هايي از هم گسسته‏‏اند و به جاي اين‏كه همچون برادراني به همياري يكديگر بشتابند,  چونان دشمنانِ خوني يكديگرند و قوانين خود نوشته, دست و پايشان را بسته و مانع آزادي‏شان شده و به دنبال آن كارها, دشوار و پيچيده گشته است و به اجازة دولت و پرداخت هزينه و ماليات و هزار و يك چيز ديگر از اين قبيل بستگي دارد. تا جائي‏كه بيشتر آزادي‏ها مانند آزادي كار و سفر, آزادي انديشه و قلم, آزادي بيان و عقيده  و ديگر آزادي‏هاي اسلامي از مسلمانان گرفته شده است.

1. كساني كه  از اين فرستاده, پيامبر درس نخوانده‏اي كه نام او را در نزد خود, در تورات و انجيل نوشته مي‏يابند پيروي مي‏كنند؛ همان پيامبري كه آنان را به كار پسنديده فرمان مي‏دهد, و از كار ناپسند باز مي‏دارد, و براي آنان چيزهاي پاكيزه را حلال و چيزهاي  ناپاك را حرام مي‏گرداند, و از دوش آنان قيد و بندهايي را كه بر ايشان  بوده است بر مي‏دارد.... . سوره اعراف, آية 157.