نمونهاي از امتِ واحده
| | | |
اينجانب شصت سال پيش از اين, شخصاً نمونههايي از اين مظاهر اسلامي كه قرآن به آن دستور ميدهد را, شاهد بودم, زماني كه بين عراق و ديگر كشورهاي اسلامي مانند: ايران, كويت, بحرين, عمان, حجاز, سوريه, لبنان و ساير كشورها, مانند امروز مرزهاي جغرافيايي ساختگي وجود نداشت, همچنانكه در آن دوران كشورِ پهناور هند نيز چنين بود. به طوري كه مسلمانان هند از آن خطّة دور دست به عراق ميآمدند و مردم عراق نيز براي گردشگري و يا تجارت بدون هيچ مانعي به آن سامان سفر ميكردند, به همان سادگي كه امروز يك فرد عراقي از نجف به كربلا, يا از كربلا به كاظمين و سامرّا و از آنجا به بغداد, يا از بغداد به بصره سفر ميكند, و خوب به خاطر دارم كه چگونه مردم از دورترين نقاط با آزادي كامل به عراق آمده و از آنجا به حج رفته, سپس به عراق بازگشته و عازم كشورها و شهرهاي خود ميشدند, و يا از حجاز و ساير كشورهاي اسلامي براي زيارت عتبات مقدسه و مراقد مشرفه به عراق ميآمدند بدون اينكه نيازمند گذرنامه يا اجازة ورود و خروج باشند و يا موانع كاذب و مرزهاي ساختگي جغرافيايي مانع آنان گردد.
امّا بر عكس, امروزه كشورهاي غربي امت واحده تشكيل دادهاند. مرزها را از ميان برداشته و شناسنامه و گذرنامه را كنار گذاشتهاند و زمينه را براي تشكيل امتي واحده فراهم آوردهاند, در حاليكه مسلمانان تمام اينها را ترك كردهاند و مصداق هشدار امام عليبن أبي طالب واقع شدهاند. آنگاه كه مسلمانان را از پيامدهاي روي گرداني از قرآن و تعاليم اسلام بر حذر داشت و فرمود: (و الله الله فى القرآنِ, لا يسبقنّكم بالعمل به غير كم)1.
1. نهج البلاغهِ, صبحي صالح, نامه 47, ص 422, قطع جيبي.
| | | |
