میگيريم تبليغ كه در قرآن آمده است ، و امر به معروف و نهی از منكر كهآنهم در قرآن آمده ، دو مسئله جداگانه هستند . البته با يكديگر پيوستگیدارند ، ولی دو مسئله هستند . تبليغ ، مرحله شناساندن و خوب رساندن است ، پس مرحله شناخت است .ولی امر به معروف و نهی از منكر مربوط به مرحله اجراء و عمل است .تبليغ خودش يك وظيفه عمومی برای همه مسلمين است ، همچنان كه امر بهمعروف و نهی از منكر يك وظيفه عمومی است . وظيفهای كه هر مسلمان ازنظر تبليغ دارد ، اين است كه بايد اين احساس در او پيدا بشود كه بهنوبه خودش حامل پيام اسلام است . اما وظيفهای كه هر مسلمان در مورد امربه معروف و نهی از منكر دارد اينست كه بايد اين احساس در او باشد كهمجری و جزء قوه مجريه اين پيام است كه بايد آن را در جامعه به مرحله عملو تحقق برساند و به آن لباس عينيت بپوشاند . اين است كه امر به معروفو نهی از منكر يك مطلب است و تبليغ ، مطلب ديگر . از اين جهت ، عرضمیكنم كه نهضت حسينی علاوه بر جنبه ولايه و بعد امر به معروف و نهی ازمنكر ، جنبه ولايه و بعد ديگری دارد ، و آن تبليغ است . اين نهضت متشابهو تو در تو و چند لايه ، يكی از كارهايی كه انجام داده است ، اين است كهماهيت اسلام را آنچنان كه هست شناسانده است . پيام اسلام را به جهانبشريت شناسانده و ارائه كرده است ، آنهم چقدر بليغ ! همان طوری كه عرضكردم ، سخن بر دو قسم است : سخن محكم و سخن متشابه . میدانيد كه سخن ازنظر ديگر ، باز بر دو قسم است : سخن بليغ و سخن غير بليغ . علمای اسلامی پارهای از سخنان را سخنان فصيح و بليغ |