نشانهها و يادگارهای آن چيز را نيز دوست میدارد " از آن جهت دوستمیدارند كه آثار و مخلوقات الهی و آيات و نشانهها و يادگارها ويادآورهای خدا میباشند . برخی پا را از اين هم فراتر میگذارند و جز او وجلوههای او چيزی نمیبينند ، يعنی او را در همه چيز میبينند ، همه چيز درحكم آيينه و همه جهان يك آيينه خانه میشود كه به هر سو بنگرند او را وجلوه او را میبينند ، زبان حالشان اين میشود كه :
| به صحرا بنگرم صحرا تو بينم |
| به دريا بنگرم دريا تو بينم |
| به هر جا بنگرم كوه و در و دشت |
| نشان از روی زيبای تو بينم |
علی ( عليه السلام ) فرمود : " هيچ چيزی را نديدم مگر آنكه قبل از او وبا او خدا را ديدم " . يك نفر عبادتگر آنچه را در حال عبادت با خدای خويش در ميان میگذارد، در متن زندگی آن را پياده میكند و به مرحله " صدق " درمیآورد .عبادت برای يك عبادتگر واقعی " پيمان " است و صحنه زندگی وفایپيمان است . اين پيمان مشتمل بر دو شرط اصلی است : يكی رهايی و آزادیاز حكومت و اطاعت غير خدا - اعم از هوای نفس و مطامع نفسانی و ازموجودات و اشياء و اشخاص - و ديگر تسليم محض در مقابل آنچه خدا به آنامر میكند و به آن راضی است و آن را دوست میدارد . عبادت واقعی برای عبادتگر عامل بزرگ و اساسی تربيت و پرورش روحیاوست . عبادت ، برای عبادتگر درس است ، درس وارستگی ، آزادمنشی ،فداكاری ، محبت خدا ، محبت خلق خدا ، محبت امر خدا ، همبستگی و دوستیاهل حق ، احسان و خدمت به
