عنوان يگانه مبدا هستی و يگانه صاحب و خداوندگار همه چيز ، ايجاب میكند كه هيچ مخلوقی را در مقام پرستش شريك او نسازيم . قرآن كريم تاكيد و اصرار زياد دارد بر اينكه عبادت و پرستش بايد مخصوص خدا باشد ، هيچ گناهی مانند شرك به خدا نيست . اكنون ببينيم پرستش يا عبادت كه مخصوص خداست و انسان نبايد اين رابطه را جز با خداوند با هيچ موجود ديگر برقرار كند ، چيست و چگونه رابطهای است . تعريف پرستش به دست دهيم لازم است دو مقدمه ذكر كنيم : . 1 پرستش يا قولی است يا عملی . پرستش قولی عبارت است از يك سلسله جملهها و اذكار كه به زبان میگوييم ، مانند قرائت حمد و سوره و اذكاری كه در ركوع و سجود و تشهد نماز میگوييم و ذكر لبيك كه در حج میگوييم . پرستش عملی مانند قيام و ركوع و سجود در نماز يا وقوف عرفات و مشعر و طواف در حج . غالبا عبادتها ، هم مشتمل است بر جزء قولی و هم بر جزء عملی ، مانند نماز و حج ، كه هم بر جزء قولی مشتمل اند و هم بر جزء عملی . . 2 اعمال انسان بر دو نوع است : بعضی از اعمال خالی از منظور خاص است و به عنوان علامت يك چيز ديگر صورت نمیگيرد ، بلكه صرفا به خاطر اثر طبيعی و تكوينی خودش صورت میگيرد . مثلا يك كشاورز از آن جهت يك سلسله كارهای مربوط به كشاورزی را انجام میدهد كه |
کلیه حقوق این سایت محفوظ می باشد.
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com | میزبانی: DrHost.ir