همه تحسينهای قهرمانان در هر رشته‏ای از اين قبيل است .
هدف ديگر عارف از عبادت ، شايستگی خود عبادت يعنی شرافت و حسن‏
ذاتی عبادت است . عبادت از آن جهت كه نسبت و ارتباطی است ميان بنده‏
و خدا ، كاری است درخور انجام دادن . پس لازم نيست كه الزاما هر عبادتی‏
به خاطر طمعی يا ترسی باشد .
جمله معروفی كه از علی عليه‏السلام نقل شده است كه : « الهی ما عبدتك‏
خوفا من نارك و لا طمعا فی جنتك بل وجدتك اهلا للعبادش فعبدتك » عبادت‏
به خاطر شايستگی معبود را بيان می‏كند .
عرفا روی اين مطلب زياد تكيه می‏كنند كه اگر هدف و مطلوب انسان در
زندگی و يا در خصوص عبادات ، غير از ذات حق چيزی باشد ، نوعی شرك‏
است . عرفان صددرصد برضد اين شرك است . در اين زمينه سخنهای لطيف‏
بسيار گفته‏اند . ما در اينجا به تمثيلی عالی و لطيف كه سعدی در ة
بوستان " ضمن داستانی از محمود غزنوی و اياز آورده است قناعت می‏كنيم :

يكی خرده بر شاه غزنين گرفت

كه حسنی ندارد ايازای شگفت

گلی را كه نه رنگ باشد نه بو

دريغ است سودای بلبل بر او

به محمود گفت اين حكايت كسی

بپيچيد ز انديشه بر خود بسی

پاورقی :
. 1 [ خدايا من تور را از ترس آتشت و يا به طمع بهشت عبادت نكردم‏
بلكه تو را شايسته عبادت يافتم و عبادت كردم ] .

148