غير خواستگار اگر به منظور تلذذ نخواهد نگاه كند ، نظرش آلی خواهد بود
نه استقلالی . ما فرق بين اين دو نوع نظر را در تفسير آيه 31 سوره نور
بيان كرديم و خلاصه اينست : كسی كه قصد خواستگاری ندارد ، نبايد با چشمان‏
خيره و نگاههای خريداری ، زن را ورانداز كند و اين منافات ندارد كه نظر
به چهره زن به طور آلی يعنی به اندازه‏ای كه لازمه مخاطبه است جايز باشد .
و ثانيا در مورد نگاهی كه مقدمه خواستگاری است ، چنانكه روايات ديگر
دلالت دارد و فقهاء هم فتوا می‏دهند ، جواز نظر اختصاص به چهره و دو دست‏
ندارد بلكه نسبت به مطلق زيبائيهای زن نيز جايز است از باب نمونه دو
روايت را ذكر می‏كنيم :
1 - « عبدالله بن سنان : قال : قلت لابی‏عبدالله عليه السلام : الرجل‏
يريد ان يتزوج المرأه / فينظر الی شعرها ؟ فقال : نعم ، انما يريد ان‏
يشتريها باغلی الثمن » ( 1 ) .
عبدالله بن سنان می‏گويد : از حضرت صادق عليه السلام پرسيدم وقتی شخص‏
اراده دارد با زنی ازدواج كند آيا جايز است به موی او نگاه كند ؟ فرمود
: آری زيرا به گرانبهاترين قيمت ، خريدار اوست .
يعنی آنچه انسان در زندگی زناشوئی مايه می‏گذارد از هر چيز گرانبهاتر
است . واضح است كه مراد مهريه نيست ، زيرا ارزش پول مهريه ،
گرانبهاترين قيمت نيست ، بلكه مقصود اينست

پاورقی :
1 - وسائل جلد 3 صفحه 12 - تهذيب جلد 7 صفحه . 435

218