چهارمين اثر ايمان مذهبی از نظرگاه بهجت و انبساط ، آرامش خاطر است‏
انسان فطرتا جويای سعادت خويش است ، از تصور وصول به سعادت غرق در
مسرت می‏گردد ، و از فكر يك آينده شوم و مقرون به محروميت لرزه‏
براندامش می‏افتد ، سخت دچار دلهره و اضطراب می‏گردد آنچه مايه سعادت‏
می‏گردد دو چيز است :
. 1 تلاش .
. 2 اطمينان به شرايط محيط .
موفقيت يك دانش آموز معلول دو چيز است : سعی و تلاش خودش ، ديگر
مساعدت و آمادگی محيط مدرسه و تشويق و ترغيب و تقدير اوليا مدرسه يك‏
دانش آموز ساعی و كوشا ، اگر به محيطی كه در آنجا درس می‏خواند و معلمی‏
كه آخر سال نمره می‏دهد اعتماد نداشته باشد و نگران يك رفتار غير عادلانه‏
باشد در تمام ايام سال دلهره و اضطراب سراپای وجودش را می‏گيرد .
تكليف انسان با خودش روشن است از اين ناحيه اضطرابی دست نمی‏دهد
زيرا اضطراب از شك و ترديد پديد می‏آيد انسان درباره آنچه مربوط به‏
خودش است شك و ترديد ندارد آنچه كه انسان را به اضطراب و نگرانی‏
می‏كشاند و آدمی تكليف خويش را درباره او روشن نمی‏بيند جهان است .
آيا كار خوب فايده دارد ؟ آيا صداقت وامانت بيهوده است ؟ آيا با
همه تلاشها و انجام وظيفه‏ها پايان كار محروميت است ؟ اينجا است كه‏
دلهره و اضطراب در مهيب‏ترين شكلها رخ می‏نمايد .
ايمان مذهبی ، به حكم اينكه به انسان كه يك طرف معامله است ، نسبت‏
به جهان كه طرف ديگر معامله است ، اعتماد و اطمينان

42