باز داشتن زن از كوششهائی كه آفرينش به او امكان داده است نه تنهاستم به زن است ، خيانت به اجتماع نيز میباشد . هر چيزی كه سبب شودقوای طبيعی و خدادادی انسان معطل و بی اثر بماند به زيان اجتماع است .عامل انسانی بزرگترين سرمايه اجتماع است . زن نيز انسان است و اجتماعبايد از كار و فعاليت اين عامل و نيروی توليد او بهرهمند گردد . فلجكردن اين عامل و تضييع نيروی نيمی از افراد اجتماع ، هم برخلاف حق طبيعیفردی زن است و هم برخلاف حق اجتماع و سبب میشود كه زن هميشه به صورتسربار و كل بر مرد زندگی كند . جواب اين اشكال آنست كه حجاب اسلامی كه حدود آن را به زودی بيانخواهيم كرد ، موجب هدر رفتن نيروی زن و ضايع ساختن استعدادهای فطری اونيست . ايراد مذكور بر آن شكلی از حجاب كه در ميان هنديها يا ايرانيانقديم يا يهوديان متداول بوده است وارد است . ولی حجاب اسلام نمیگويد كهبايد زن را در خانه محبوس كرد و جلوی بروز استعدادهای او را گرفت .مبنای حجاب در اسلام چنانكه گفتيم اينست كه التذاذات جنسی بايد به محيطخانوادگی و به همسر مشروع اختصاص يابد و محيط اجتماع ، خالص برای كار وفعاليت باشد . به همين جهت به زن اجازه نمیدهد كه وقتی از خانه بيرونمیرود موجبات تحريك مردان را فراهم كند و به مرد هم اجازه نمیدهد كهچشم چرانی كند . چنين حجابی نه تنها نيروی كار زن را فلج نمیكند ، موجبتقويت نيروی كار اجتماع نيز میباشد . اگر مرد تمتعات جنسی را منحصر به همسر قانونی خود |
