استثناء دوم : " « و لا يبدين زينتهن الا لبعولتهن »الخ " يعنی زينتهای خود را آشكارنكنند مگر برای شوهران و . . . استثناء اول مقداری از زينت را كه نمايان بود آن نسبت به عموم افرادجايز است معين كرد ، اما اين استثناء ، اشخاص معينی را نام میبرد كهآشكار نمودن مطلق زينت برای آنان جايز است . در استثناء اول دائره مورداستثناء از نظر مواضع تنگتر و از نظر افراد وسيعتر است و در استثناء دومبرعكس است . غالب اين اشخاص كه در آيه نام برده شدهاند همان كسانی هستند كه دراصطلاح فقه به نام محارم خوانده میشوند و از اين قرارند : 1 - « لبعولتهن »- شوهران . 2 - « او آبائهن »- پدران . 3 - « او آباء بعولتهن »- پدر شوهران . 4 - « او ابنائهن »- پسران . 5 - « او ابناء بعولتهن »- پسر شوهران . 6 - « او اخوانهن »- برادران . 7 - « او بنی اخوانهن »- پسر برادران . 8 - « او بنی اخواتهن »- پسر خواهران . 9 - « او نسائهن »- زنان . 10 - « او ما ملكت ايمانهن »- مملوكان . 11 - « او التابعين غير اولی الاربة »- طفيليانی كه كاری با زن ندارند. |
