آقانجفى 1/209، كتابشناسى مجلسى 237.

مصابيح الطريق

(فقه ـ فارسى)

از : ملا حسن بن محمد على يزدى (ق 13)

بشماره (312) مراجعه شود. اين نسخه تا اواخر خيارات را دارد.

نسخ، نام كاتب وتاريخ كتابت افتاده، جلد تيماج قهوه‌يى بدون مقوا، ضربى.

155 گ، 13 س، 11×15 سم.

من لا يحضره الفقيه

(حديث ـ عربى)

از : شيخ صدوق، محمد بن على بن بابويه قمى (381)

بشماره (335) مراجعه شود. نسخه حاضر جزء دوم و از باب ما يجوز الاحرام فيه وما لا يجوز تا باب نوادر العتق مى‌باشد.

نسخ خوانا، كاتب و تاريخ كتابت ندارد، عنوانهاى «باب» و نشانها شنگرف، حاشيه‌نويسى از كتابهاى لغت چون: كنزاللغه، نهاية، صحاح و جز اينها دارد. جلد تيماج قهوه‌يى روشن، بى‌مقوا.

103 گ، 21 س، 5/19×25 سم.

الفوائد الضيائيه فى شرح الكافيه

(نحو ـ عربى)

از : نورالدين عبدالرّحمن بن احمد جامى (898)

بشماره (209) مراجعه فرمائيد.

نستعليق و نسخ، برخى از عناوين و نشانها شنگرف، جلد تيماج مشگى بدون مقوّا، مالكيت و مهر بيضوى «لطف اللّه» در آغاز و پايان، و مهر بيضوى ديگر يا اباالحسن ادركنى فراز صفحه آغازين ديده مى‌شود.

172 گ، سطور مختلف، 13×25 سم.

* * *

ابواب الجنان

(اخلاق ـ فارسى)

از : ميرزا رفيع‌الدين محمد بن فتح اللّه واعظ قزوينى (1089)

بشماره (181) مراجعه كنيد. نسخه حاضر جلد اول مى‌باشد.

نستعليق خوش، بيستم شوال، سال 1081، عناوين و نشان شنگرف، جلد ندارد، چند يادداشت بر صفحه پايانى ديده مى‌شود.

233 گ، 22 س، 5/17×5/24 سم.

ارشاد الاذهان الى احكام الايمان

(فقه ـ عربى)

از : علاّمه حلى، حسن بن يوسف بن مطهر (726)

كتاب فقهى مختصر و مفيدى است از طهارت تا ديات، مى‌گويند پانزده هزار مسئله در بر دارد. علاّمه آن را بنا به درخواست فرزندش فخرالمحققين «محمد» نگاشته است پس از خطبه مى‌فرمايد: همچنانكه خداوند متعال اطاعت پدر و مادر را بر فرزند واجب كرده است، همچنين بر ايشان واجب نموده كه نسبت به فرزند شفقت و دلسوزى داشته باشند، خواسته‌هاى مشروعش را برآورند.

اين كتاب يازدهم شوّال، سال 696 به پايان رسيده است.

آغاز : «الحمد للّه المتفرّد بالقدم و الدّوام، المتنزه عن مشاهدة الأعراض و الأجسام، المتفضل بسوابغ الانعام».

انجام : «و من اراد التوسط فعليه بما انفذناه فى التحرير او تذكرة الفقهاء او قواعد الاحكام، او غير ذلك من كتبنا...».

نسخ و نستعليق، روز يكشنبه يازدهم ذيقعده، سال 1052 عناوين و نشان‌ها شنگرف، حاشيه‌نويسى دارد، جلد شميز، عطف نايلون، تجليد نو، پيش از كتاب حاشيه‌هائى، و بر فرود صفحه آغازين مالكيت و مهر بيضوى «يوسف ايّها الصديق» آمده است.

229 گ، سطور مختلف، 16×5/25 سم.

ذريعه 1/510، آقانجفى 3/153.

ترجمه قطبشاهى

(حديث ـ فارسى)

از : شيح محمّد بن على بن خاتون عاملى (ق 11)

ترجمه كتاب «اربعين حديث» استادش شيخ بهاءالدين محمد عاملى (1031) مى‌باشد كه به تعبير خود شرحى است در لباس ترجمه، و ترجمه نمائى در ضمن شرح‌.

ابن خاتون اين كتاب را به دستور سلطان محمّد قطبشاه (1035) از پادشاهان قطبشاهيّه هند نگاشته و مقابله‌اش را اواسط ذيحجه 1055 به پايان برده است.

آغاز:

«اى از تـو حديث معرفت را تبيين ----- وى تـرجمـه وصـف تـو تنـزيل مبين».

بهترين حديثى كه مجلس آرايان انجمن يقين، سر لوح كتاب بيان مزيّن به جواهر».

انجام افتاده : «در درك مطالب، و دريافت حقيقت اشياء بلندپايه‌ترند از اصحاب ارصاد جسمانى».

نستعليق، عربى نسخ، عناوين و نشانها شنگرف، جلد تيماج نيلى، ضربى، پيش از كتاب فهرست بسيار مفصل آنچه در بر دارد، برگهائى از آغاز و پايان وصالى شده است.

363 گ، 19 س، 5/15×5/24 سم.

آقانجفى 11/204، ريحانه 7/290.

حاشية فرائد الأصول

(اصول ـ عربى)

از : ؟

حاشيه مختصرى است بر فرائد الأصول شيخ مرتضى بن محمد امين انصارى (1281)، با عناوين «قوله ـ قوله»، گويا ناتمام مانده است.

آغاز : «اعلم انّ المكلّف اذا التفت الى حكم شرعى... . اقول: المراد من الحكم الشرعى اعم من الوجود و العدم».

انجام افتاده: «و تلك الأدله تدل على نفى الحكم الواقعى فيما اذا كان منشأ الحرج المرض».

نستعليق شبيه نسخ، جلد تيماج حنائى فرسوده، 6 برگ مربوط به اجماع منقول و جز آن كه برگها كوچكتر از برگهاى اصلى است پيوست مى‌باشد.

108 گ، سطور مختلف، 18×5/22 سم.

شرح تجريد الكلام

(كلام ـ عربى)

از : علاءالدين على بن محمد قوشچى (879)

بشماره (121) مراجعه شود. نسخه حاضر از مبحث جواهر و اعراض تا پايان كتاب مى‌باشد.

نستعليق، عطاءاللّه بن ملاّ عطاءاللّه در دارالسلطنه اصفهان (ص 402) روز سه‌شنبه چهاردهم محرم 1072، عناوين و نشانها شنگرف، حاشيه‌نويسى دارد، جلد تيماج قهوه‌ئى ضربى، داراى ترنج، روغنى.

273 گ، سطور مختلف، 13×24 سم.

جنّة الامان الواقيه و جنّة الايمان الباقيه

(دعا ـ عربى)

از : شيخ تقى الدّين ابراهيم بن على كفعمى (905)

بشماره (99) مراجعه شود.

نسخ، محمّد قاسم معلّم شيرازى بن خواجه درويش، 1052 داراى سرصفحه طلائى، شنگرف، آبى و فهرست گسترده، صفحات مجدول به طلائى و لاجوردى و مشگى، حاشيه‌نويسى دارد عناوين ونشانها شنگرف. جلد تيماج قهوه‌ئى سير، ضربى.

419 گ، س 18، 14×5/24 سم.

حاشية المطوّل

(بلاغت ـ عربى)

از : سيد ميرشريف على بن محمّد گرگانى (825)

حاشيه‌اى است به عنوان «قوله ـ قوله» بر شرح سعدالدين تفتازانى معروف به «مطوّل» مؤلّف گويد: اين حاشيه را به طور مختصر هنگامى كه بعضى از شاگردان مطوّل را نزد من مى‌خواندند نگاشتم، پس از پايان يافتن كتاب خواهش نمودند كه نوشته‌ها را گرد آورده تنظيم نمايم.

آغاز : «الحمدللّه ربّ العالمين... و بعد فهذه حواش على الشرح المشهور لتلخيص المفتاح كنت قد قيدته عليه مجملاً حال ما قرأ على بعض احبّتى».

انجام : «و مثل الرّقطاء، الرقطة سواد يشوبه نقطة بياض، يقال دجاجه رقطاء».

نسخ زيبا، جمال محمد بن ابومحمد، 7 صفر، 997 عناوين و نشانها شنگرف، صفحه‌ها مجدول بمشكى، لاجوردى طلائى، جلد تيماج قهوه‌ئى روشن. مهر بيضوى «عبده الرّاجى محمد الحسنى الحسينى در آغاز و پايان ديده مى‌شود.

217 گ، 17 س، 16×25 سم.

آقا نجفى 1/118.

ترجمه مكارم الأخلاق

(حديث ـ فارسى)

از : ؟

ترجمه روان و ساده‌اى است از كتاب «مكارم الأخلاق» ابونصر حسن بن فضل بن حسن طبرسى (ق 6) در موضوع آداب و اخلاق اسلامى.

آغاز : «حمد و ثناى قيّومى را كه عقول و ذريّات آدم از ادراك كنه او قاصر است».

انجام افتاده: «در رفتن ايشان تواضع و فروتنى است پوشانيده‌اند چشمهاى خود را از چيزى كه حرام است».

نستعليق خوب، عربى نسخ، عناوين و نشانها شنگرف، صفحه‌ها مجدول به لاجوردى و شنگرف، جلد ندارد.

209 گ، 20 س، 12×5/24 سم.

عالمگيرنامه

(تاريخ ـ فارسى)

از : محمّد كاظم قزوينى بن محمد امين منشى (ق 11)

تاريخ گوركانيان بخصوص عالمگير اورنگ زيب (1118) را به دستور وى به نثرى آميخته به نظم نگاشته و كتاب را به نام او كرده است.

آغاز : «اى داده بعقل بر تو ... تو كامياب شاهنشاهى ... اللهى، اورنگ نشينان كشورسنان را تيغ زبان باقبال ثناى ... عالمگير است».

انجام : «سينه تارك افتخار افراخت، و بهادر خان چنانچه گزارش يافت به دفع فتنه بهادر... معيّن شده...».

نستعليق شبيه به اردو، عناوين و نشانها شنگرف روى برگ اول مهر ده ضلعى «مهر كتبخانه سيد جعفر تعليقه‌دار پيرپورسنه 1313» ديده مى‌شود. موريانه به كتاب آسيب رسانده است، جلد شميز، عطف گالينگور فرسوده.

259 گ، 15 س، 15×5/23 سم.

فهرست كتابهاى چاپى مشار 3/3486.

مثنوى مطلع الأنوار

(ادب ـ فارسى)

از : ابوالحسن اميرخسرو بن سيف‌الدين محمود دهلوى (725)

يكى از پنج مثنوى او يعنى: «مطلع الانوار» «خسرو و شيرين» و «مجنون و ليلى» و «آئينه اسكندرى» و «هشت بهشت» مى‌باشد كه آنها را به پيروى از نظامى گنجوى سروده است. اين مثنوى در بيست مقالت آمده و به گفته ذريعه: 9/298 به سال 697 به پايان رسيده و 3310 بيت را دربر دارد.

آغاز :

«بسم اللّه الرحمن الرحيم ----- خطبه قدس است بملك قديم

رايحه حكمت و توقيع راز ----- نيست مكر كاين رقم جان گداز».

انجام افتاده:

«دل برود چشم تو مايل بود ----- دست نظر رشته‌كش دل بود

ديده بادام چوبى پرده گشت ----- مغز وى از هر دهنى خورده گشت».

نستعليق زيبا، عناوين شنگرف و لاجوردى، صفحات و مصراع‌ها مجدول به مشگى، لاجوردى، طلائى، جلد تيماج حنائى بى‌مقوّا.

105 گ، 15 س، 15×23 سم.

آقا نجفى 9/330.

ديوان نوائى

(ادب ـ تركى)

از : نظام‌الدين امير على شير نوائى، جغتائى (906)

حدود دو هزار و دويست بيت غزليات عارفانه است كه به زبان تركى جغتائى «ازبكستان» شوروى سابق ـ با تخلص نوائى سروده است.

نامبرده وزير دانشمند سلطان حسين ميرزا بايقرا گوركانى (911) بوده و به گفته ذريعه 9/1226 در شعر فارسى با: «فنائى» و «فانى» تخلص مى‌كرده است.

آغاز :

«اشرقت من عكس شمس الكأس انوار الهدى ----- يار عكسين ميده گورديب جام دين چقدى».

انجام:

«اى حسينى سلطنتديق آنچه فخريم يوقتو رور ----- كيم ديكايلار كويى ننگ خيل گداسيندن منى».

نستعليق، نام كاتب و تاريخ كتابت ندارد، جلد تيماج زعفرانى، ضربى داراى ترنج.

85 گ، 13 س، 5/16×5/21 سم.

ريحانه 6/240.

مجموعه

1ـ زبدة الأصول (1 پ ـ 71 پ)

(اصول ـ عربى)

از : شيخ بهاءالدين محمد بن حسين عاملى (1031)

بشماره (55) مراجعه شود.

‌

2ـ الدرر البهيه (72 پ ـ 76 پ)

( اصول ـ عربى)

از : ملاّ محسن بن محمّد سميع كرمانشاهى (پس از 1221)

منظومه‌ايست در 91 بيت كه مهمترين قواعد اصولى را دربر دارد، در اين نسخه آغازى در حاشيه مطابق با آقانجفى 1/40 و ذريعه 8/121 آمده اين چنين :

«سبحان من لايزال محسنا ----- حمدى اليه الملك المهيمنا

احمده شكرا على نوا له ----- مصليا على النبى و آله»

و آغاز در متن :

«ابدأ بالحمد و بالصّلواة ----- على النبى و آله الهداة

فى نظم تلك الدرر الفقهيه ----- نظائر الحكم بها محويّه».

انجام:

«فرجّحوا بايّـمـا يرجّح ----- من عقل او نقل و ذامتّضح

و اوّلوا المرجوح كيلا يطرحوا ----- و الجمع للشاهد ايضا صرّحوا».

3ـ معالم الاصول (78 پ ـ 155 پ)

(اصول ـ عربى)

از : شيخ حسن بن زين‌الدين شهيد دوّم (1011)

بشماره (56) مراجعه شود.

نسخ زيبا، اسماعيل بن خليل، اول 1233، در دوّم نام كاتب و تاريخ كتابت نيامده، گويا همو، سوم: سه‌شنبه 9 ربيع الثانى 1233، نشانها و عنوانها شنگرف، اول و دوّم حاشيه‌نويسى دارد.

جلد تيماج قهوه‌ئى، ضربى، در مجموعه فوائدى نيز آمده است.

155 گ، سطور مختلف، 15×5/21 سم.

آقا نجفى 1/40.

* * *

معالم الأصول

(اصول ـ عربى)

از : شيخ حسن بن زين‌الدين شهيد دوّم (1011)

بشماره (56) مراجعه كنيد.

نستعليق و شكسته نستعليق، نام كاتب و تاريخ كتابت ندارد جلد تيماج حنائى، ضربى «مالكيت سيد كاظم ابن سيد حسين رشتى و يوسف نجفى گيلانى با مهر بيضوى «يوسف ايها الصدّيق» و مالكيت محمد رشتى با مهر وى بر فراز صفحه نخستين و مهر مربع «عبده كاظم بن حسين موسوى» روى صفحه اول و آخر ديده مى‌شود. حاشيه‌نويسى دارد. موريانه آسيب جزئى به كتاب رسانده.

94 گ، سطور مختلف، 15×5/21 سم.

الرمل؟

(رمل ـ فارسى)

از : ؟

مطالب را در موضوع رمل و دانستن پاسخ پرسشهائى كه از رمّال پرسند و او بايد جوابگو باشد با عنوانهاى «اگر پرسند ـ اگر پرسند» نگاشته است.

آغاز : «بسمله، در بيان خانه اوّل كه خانه اوّل تن و جان است، و ابتداى كارها اگر شكل اوّل سعد باشد دليل بر سعادت كند و قوّت طالع».

انجام : «هفتم طبيب كه در اين رنج واقف است، اين چيزى صحت يافتن اين قاعده ابداح است، قاعده سكن».

نستعليق، عناوين و نشانها شنگرف، جلد شميز، عطف گالينگور، پشت جلد و فراز صفحه اول: كتاب مهراين» آمده پس از كتاب دو صفحه جدول «قاعده سكن» آمده است.

85 گ، سطور مختلف، 15×5/21 سم.

جنگ

(اخلاق ـ فارسى)

از : شيخ على نصير الشريعة اصطهباناتى (ق 14)

روايت، حكايت، تاريخ، مرثيه، شعر و آنچه كه در مجالس وعظ و ارشاد بكار آيد به صورت پراكنده گرد آورده، و در محرم 1338 شروع و جمادى الثانى 1344 به پايان برده است.

آغاز :

«ساصبـر محـروما و ان كنت موجعا ----- كمـا صبر العطشان فى البلد القفر».

انجام : «آه آه شوقا الى رؤيتهم، اولئك الّذين انعم اللّه عليهم من النبيين والصّديقين و الشهداء و الصّالحين، و حسن اولئك رفيقا».

نستعليق، بخط گردآورنده: در صفحه 3 اجازه امور حسبيه ميرزا ابراهيم حسينى معروف به ميرزا آقا اصطهباناتى به صاحب اثر و مهر بيضوى «ابراهيم الحسينى» و مهر بيضوى ديگر «عبده الراجى ابوالحسن» كاتب اجازه، ديده مى‌شود، جلد تيماج حنائى سير.

240 گ، سطور مختلف، 5/18×5/21 سم.

مجموعه

1ـ تجويد (1 پ ـ 36 پ)

(علوم قرآن ـ فارسى)

از : ؟

مختصريست در مهمترين قواعد تجويد كه در مقدمه دندانها و ويژگى هر يك را بيان نموده، و در خاتمه وقف و بخشهاى آن را توضيح داده است.

آغاز : «الحمدللّه ربّ العالمين... اين مختصريست در معرفت بعضى از قواعد ضروريّه تجويديّه».

انجام : «يا دو مطلب باشد، مثل: ربّنا ظلمنا انفسنا سكته، و ان لم تغفرلنا و ترحمنا، يا كلمه مستقله باشد، مثل و قيل من واق. و، وقفه، وس سكته است».

2ـ آداب الصّلاة (37 پ ـ 87 پ)

(فقه ـ فارسى)

از : ملاّ محمد باقر بن محمّد تقى مجلسى (1111)

در آداب و چگونگى نماز و مستحبات و تعقيبات آن به طور مختصر، در آغاز پاره‌اى از مسائل اعتقادى را آورده، و پس از آن آنچه متعلّق به نماز است و در بخش پايانى آنچه اختصاص به زنان دارد.

آغاز : «الحمدللّه ربّ العالمين... چنين گويد احقر عباداللّه... كه چون نماز عمده اركان ايمان است، مى‌بايد بنده مؤمن شرايط و آداب آن را بداند».

انجام : «اين مجملى است از احكام مختلفه مردان و زنان، و احكام ديگر هست كه در كتب مبسوط مذكور است».

نسخ، جلد تيماج مشگى بى‌مقوّا، در كتاب اول عناوين نانوشته. پس از كتاب دعاى عقيقه بدو گونه و مهر بيضوى «عبده على الموسوى» كه گويا كاتب نسخه باشد آمده است.

87 گ، 10 س، 5/14×5/20 سم.

آقا نجفى 1/205، كتابشناسى مجلسى 67.

سراج منير

(اخلاق ـ فارسى)

از : قاضى محمد شريف بن شمس‌الدّين محمد كاشف شيرازى (1060)

بشماره (24) مراجعه شود.

نستعليق زيبا، ذيحجه 1261 ، روى برگ اول ملكيت با مصالحه و مهر بيضوى «فخرالدين بن محمد حسين طباطبائى» و ملكيت با هبه و مهر بيضوى «غلامرضا ـ و بقيه خوانده نشد ـ » ديده مى‌شود. عناوين و نشانها شنگرف، جلد تيماج قهوه‌اى روشن، روغنى ضربى، ترنجدار.

93 گ، 11 س ، 14×21 سم.

عين الحياة

(دعا ـ فارسى)

از : محمد مهدى بن على اصغر بن محمد يوسف قزوينى (1129)

دعاهائى را كه مخصوص به زمانى نيست، و مى‌توان آنها را در هر حال خواند از مصباح كفعمى و جز آن گرد آورده با ترجمه بيشتر آنها و توضيح و شرح، در يك مقدمه و سه باب قرار داده اينچنين:

مقدمه: در بيان فضايل آنها.

باب اوّل: در ادعيه منقوله از مصباح كفعمى.

باب دوّم: در ادعيه منقوله از غير مصباح

باب سوّم: در مناجاتها.

برخى از دعاها ترجمه نشده است.

آغاز : «بهترين كلامى كه وسيله استجابت دعوات تواند بود، و خوشترين مرامى كه باستدعاى آن ادراك مأمولات توان نمود».

انجام : «من صفوتك الأبرار من خاصتك يا ارحم الراحمين، از جمله برگزيدگان تو كه نيكوكارانند از جمله دوستان خالص تو، اى رحم كننده‌تر رحم كنندگان».

نستعليق زيبا، دعاها نسخ معرّب، چهار دهم محرم 1241 عناوين و نشانها شنگرف، چند يادداشت ولادت و وفات پس از كتاب آمده، جلد تيماج مشگى، ضربى.

170 گ، سطور مختلف،14×21 سم.

آقا نجفى 10/359، ذريعه 15/370.

مجموعه

1ـ پريشان (1 پ ـ 30 ر)

(ادبيّات ـ فارسى)

از : ميرزا حبيب اللّه قاآنى بن محمّد على گلشن (1272)

حكايت، اخلاق، طنز و جز آنها را به نظم و نثر ادبى نگاشته، كه هدف مؤلف: ساختن كتابى در برابر گلستان سعدى بوده، و آن گونه است كه خود گويد:

در اين كتاب پريشان چه بينى از ترتيب ----- عجب مدار كه چون نام خود پريشانست.

قاآنى آن را به نام سلطان محمد شاه نبشته است.

آغاز : «توانا خدائى كه بيخودان بزم محبّت گاهى هست قدرت اويند، و گاهى مست رحمت او، چه هر چشمى بيخود بر هم زنند برهان قدرت اوست، و چون باز كنند دليل رحمت او».

انجام:

«يا رب از اين غم دل من شاد كن ----- از غم دنيا دلم آزاد كن».

2ـ ديوان حكيم قاآنى

(ادبيات ـ فارسى)

از : ميرزا حبيب اللّه قاآنى بن محمد على گلشن

حدود پانزده هزار و پانصد بيت است در قصايد، غزليات، مدايحِ سرشناس‌هاىِ زمان خويش، تركيب‌بند و جز اينها. گويا همه ديوان نباشد.

آغاز :

«دوشم نـدا رسيد ز درگاه كبـريا ----- كاى بنده كبر بهتر از اين عجز باريا

خوانى مرا خبير و خلاف تو آشكار ----- دانى مرا بصير و نفاق تو برملا».

انجام افتاده:

«اى دريغا قدر قاآنى نداند هيچكس ----- جز خديو ملك ايران جانشين تخت كى».

نستعليق، على رشتى، دوازدهم صفر 1275 (پايان كتاب اول) عناوين شنگرف، مجموعه در متن و حاشيه آمده، در نظم ابيات حروف آخر به ترتيب الفباء رعايت شده، جلد تيماج قهوه‌ئى روشن، روغنى، ضربى.

215 گ، 21 س متن، 42 س حاشيه، 14×22 سم.

ذريعه 3/197 (پريشان).

جامع القوانين

(ادبيّات ـ فارسى)

از : خليفه شاه محمد كنوجى (1085)

مختصريست در آداب نامه نگارى بروشى اديبانه و انشائى شيوا كه در يك مقدمه و چهار فصل و يك خاتمه آمده است اين چنين:

فصل اوّل: در مكتوبات (نامه‌هاى واقعى).

فصل دوّم: در رقعات (نامه‌هاى انشائى يا منشآت)

فصل سوّم: در مراسلات شامل دو بخش

1ـ در مراسلات تهنيت‌آميز.

2ـ در مكاتبات تعزيت‌انگيز.

فصل چهارم: در آداب و القاب.

خاتمه: در چندين قوانين، صدور فرامين، نوازش‌نامه‌ها و جز آنها.

آغاز : «ستايش و نيايش مر احدى را، كه كاتب فصاحت بيان خرد دانشوران از تحرير انشاى ثناى بيكرانش چون قلم سرگردان است».

انجام : «چون وسمه مشكبار زهره جبينان نازنين، منظور نظر دانا دلان سخن آفرين باد، از حرمت آنكه ايزد پاك كرده است مخاطبش بلولاك».

نستعليق، دوّم شوال، روز يكشنبه، 250 (بقيه را موريانه خورده) عناوين و نشان شنگرف، جلد تيماج حنائى

56 گ، 15 س، 5/12×5/22 سم.

فهرست كتب چاپى مشار 1/550، گنج بخش 3/1149.

مفاتيح الشرايع

(فقه ـ عربى)

از : ملاّ محسن ابن مرتضى فيض كاشانى (1091)

بشماره (50) مراجعه شود. نسخه حاضر جلد دوّم مى‌باشد.

نسخ، سيد مصطفى نهاوندى بن ميرسيد على حسينى، روز دوشنبه، دهه دوم ذيحجه، 1190، عناوين و نشانها شنگرف، جلد گالينگور جديد.

239 گ، 17 س، 13×21 سم.

مجموعه

1ـ الدرّة النّجفيّه (1 پ ـ 91 پ)

(فقه ـ عربى)

از : سيد محمّد مهدى بن مرتضى بحرالعلوم (1212)

بشماره (28) مراجعه شود.

‌

* * *

2ـ صرف ملاّ (91 پ ـ 94 ر)

(صرف ـ فارسى)

از : ؟

يكصد و بيست بيت است در قاعده‌هاى مهم صرف كه در بخش پايانى عنوان‌هاى «قاعده ـ قاعده» دارد.

آغاز :

«بسمله، صرف الّلسان نحو ثنائه اولى ----- و عطف البيان الى خاتم اوليائه احرى

كلمات عرب سه قسم بود ----- نامشان حرف و فعل و اسم بود».

انجام:

«واو چون ز پى شود وارد ----- الفى را كه او بود زائد

پى دفع ثقالت او همه جا ----- مى‌شود همزه چون كساء رداء».

3ـ وجيزة التصريف (95 پ ـ 115 پ)

(صرف ـ عربى)

از : ابن عباس عرب

پانصد بيت است در قواعد صرف كه در نظم آنها توجه به «الشافيه» ابن حاجب (646) داشته است.

كتاب در يك مقدّمه و هفت باب آمده بدين قرار:

الباب الأول: فى اصول الأبنيه.

الباب الثانى: فى المنسوب.

الباب الثالث: فى الجمع.

الباب الرابع: فى اسم الجنس.

الباب الخامس: فى الوقف.

الباب السادس: فى المقصور.

الباب السابع: فى ذى الزّياده.

آغاز :

«الحمدللّه العزيز المقتدر ----- و خالق الخلق لأمر قد قدر

ثمّ الصّلواة للنبى الأمجد ----- خيرالورى بدرالدّجى محمّد».