انجام:

«و ما ذكرت فى جميع ما سبق ----- فكلّه يكون بالحق احقّ».

كتاب اول و سوّم نسخ، عناوين شنگرف. كتاب دوّم: نستعليق، على بن حاج محمد حسين ساكن قلعه مسيب پائين از توابع دارالسّلطنه اصفهان. جلد تيماج زرشگى سير، بى مقوّا.

115 گ، سطور مختلف، 5/15×21 سم.

اسرار الآيات وانوار البيّنات

(فلسفه ـ عربى)

از : صدرالدين محمد بن ابراهيم شيرازى (1050)

در اسرار آيات الهى و نشانه‌هاى عظمت آفريدگار كه در انواع آفريدگان بوديعت نهاده شده و ملاّ صدرا آنها را از آيه‌هاى قرآن روى پايه‌هاى فلسفى اشراقى و آراء عرفانى كشف نموده است.

اين كتاب مباحثى پيرامون مبدأ و معاد را در بردارد و در سه طرف (علم ربوبى، افعال الهى، معاد) آمده، و هر طرف داراى مشاهدى مشتمل بر چند قاعده مى‌باشد.

آغاز : «نحمدك اللّهمّ يا من بيده ملكوت الأرض والسّماء، و اليه يتشوّق و يدور الأشياء، يا حى يا قيّوم، ايّاك نروم و نصلّى و نصوم».

انجام : «فصار الحسّ و الخيال واحدا حينئذ، و المتخيل بعينه محسوسا، و المحجوب مكشوفا، و المعلوم حاضرا، كقوله: علمت نفس ما احضرت».

نستعليق، محمد حسين، روز يكشنبه، آخر شعبان، 1160 عناوين و نشانها شنگرف، صفحه‌ها مجدول بطلائى و مشگى، داراى سرصفحه زيبا، جلد شميز، عطف گالينگور، موريانه به كتاب آسيب رسانده، كاتب بيك واسطه از نسخه مصنف نقل كرده.

190 گ، 17 س، 12×20 سم.

ريحانه 3/417، آقا نجفى 19/383.

المختصر النافع

(فقه ـ عربى)

از : محقق حلّى، جعفر بن حسن بن يحيى بن سعيد (676)

بشماره (172) مراجعه شود. نسخه حاضر از آغاز تا پايان كتاب الوصايا مى‌باشد.

نسخ، نام كاتب و تاريخ كتابت ندارد، عناوين و نشان‌ها شنگرف، برخى از عناوين نانوشته، جلد تيماج نيلى روشن

129 گ، 12 س، 14×21 سم.

جنگ

(متفرقه ـ فارسى)

از : ؟

مطالبى تفسيرى، حديث،تاريخ، داستان، اشعار پند و اندرز، سوگوارى و جز آنها را كه در مجالس ارشاد بكار آيد گردآورده و بدون نظم نگاشته است.

آغاز : «و جادلهم بالتى هى احسن، مقدمه ـ بعد از پنج دليل نبوت ـ در هر زمان عالم بوده در اسلام، مثل ابن جوزى».

انجام:

«بنده حلقه بگوش ار ننوازى برود ----- لطف كن لطف كه بيگانه شود حلقه بگوش».

نستعليق، نام كاتب و مؤلف وتاريخ كتابت ندارد، كاغذ

مربوط به نيمه دوم قرن حاضر است.

296 گ، سطور مختلف، 13×20 سم.

مجموعه شعرى

(عرفان ـ فارسى)

از : ؟

شعرهاى پراكنده‌اى است از شاعرانى چون: كليم، سرور، صبوحى، هلالى، سحر، مجيد، رفيق، هجرى، هاتف، دامى، طبيب، فغانى، نقى، طوفان، مشتاق، محتشم، عاشق، جامى، وحشى، سعدى، عرفى، شاهى، عراقى، حافظ، غيرت و ديگران كه بيشترين در موضوع عرفان، و بگونه غزل مى‌باشد.

آغاز :

«بدل كردم بمستى عاقبت زهد ريائى را ----- رسانيدم به آب از يمن مى‌بينا و تقوا را».

انجام:

«جانم شده گمراه وبدل مانده خيالى ----- زانسرو كه مى‌رفت بصد ناز خرامان».

شكسته نستعليق زيبا، مجموعه به صورت بياض است، پس از پايان يادداشت خريد آن از ساوه به پنج ريال در دهه اوّل شوال 1350 قمرى، و هديه آن به ريحان اللّه در پنجشنبه 7 ذيقعده 1352، و پايان آن: «سيد مرتضى شريف عسكرى» آمده است. جلد تيماج سبز بى مقوّا.

159 گ، 15 بيت، 11×21 سم.

مجموعه

1ـ شرح مراح الأرواح (1 پ ـ 97 ر)

(صرف ـ عربى)

از : حسن بن علاءالدين الأسود (1025)

شرحى است متوسط بر كتاب «مراح الأرواح» احمد بن على بن مسعود با عناوين «قال ـ اقول» كه الفاظ پيچيده آن را معنى نموده و مشكلاتش را توضيح داده است.

آغاز : «الحمدللّه الّذى صرف افكار قلوبنا الى صراط مستقيم، و نوّرها بنور الهدايه الى‌الدين القويم».

انجام : «و فى التى لايجتمع الاعلالان يكون حكمها ايضا كحكم طوى للمبالغه نحو طويان اقول: اى مستغن عن الشرح».

2ـ مراح الأرواح (98 ر ـ 115 پ)

(صرف ـ عربى)

از : احمد بن على بن مسعود (ق 7)

مختصرى است در علم صرف داراى هفت باب بدين قرار

الباب الاول: فى الصحيح.

الباب الثانى: فى المضاعف.

الباب الثالث: فى المهموز.

الباب الرّابع: فى المثال.

الباب الخامس: فى الاجوف.

الباب السادس: فى الناقص.

الباب السابع: فى اللّفيف.

آغاز : «قال المفتقر الى اللّه الودود احمد بن على بن مسعود غفراللّه له و لوالديه... اعلم انّ الصرف ام العلوم و النحو ابوها».

انجام افتاده: «و اذا اردت ان تعرف احكام نونى التأكيد فى اللّفيف و الناقص فانظر الى حروف العلّه... و ان كانت ضمير افا نظر الى ماقبلها».

كتاب اول نستعليق متن نسخ، ابوالحسن بن محمد كريم رضوى دليجانى، به دستور برادرش ميرزا محمد معصوم، ظهر روز سه‌شنبه محرّم 1097، دوم نسخ، عناوين و نشانها شنگرف، جلد تيماج مشگى روغنى، ضربى، ترنجدار، فرسوده، مرمت شده.

115 گ، سطور مختلف، 12×20 سم.

آقا نجفى 7/220. معجم المؤلفين 3/246. الأعلام 1/175.

ليلى و مجنون

(ادبيات ـ تركى)

از : محمد بن سليمان فضولى، حلّى بغدادى (963)

در حدود دو هزار و ششصد بيت است در غزلهاى عرفانى به سوژه ليلى ومجنون همانگونه كه شاعران ديگرى چون نظامى گنجوى و جز او چنين كرده‌اند.

آغاز افتاده:

«لؤلو سينى ايليوب جهانتاب ----- لب تشنه لرى دورايله سيراب

لردون كبى لطف ايدنده ظاهر ----- دامن دامن تو كر جواهر».

انجام:

«دم خير سوزمدن اور دمادم ----- وير خيرديمزمن ايسم ايسم

هم مصلحت اول كه ارميم دم ----- ختم ايله لم كه خير بالسم».

نستعليق،نام كاتب و تاريخ كتابت ندارد، عناوين شنگرف جلد تيماج مشگى بى‌مقوا.

97 گ، 14 س، 5/13×5/18 سم.

ذريعه 18/395. ريحانه 4/343.

مجموعه اشعار

(عرفان ـ فارسى)

از : ؟

شعرهائى در موضوع اخلاق، عرفان، سوگوارى و جز آنها به صورت غزل، مخمس رباعى و ديگرگونه از: واعظ قزوينى، خواجه عبداللّه انصارى و ديگران فراهم آورده و در اين مجموعه نبشته است.

آغاز :

«اى به درگاه تو درويش و توانگر محتاج ----- بسكه درياى كرمهاى تو باشد مواج

گردو صد معصيت از خلق به بينى هر دم ----- هيچكس را، ز دَرِ خويش نسازى اخراج».

انجام:

«در عالم مظاهر شيخ شريعتم ----- در كشور حقايق پير طريقتم

در شرع، شيخ شهر شديم اور گمرهان (چنين) ----- در شاه عشق راهل هدايتم چنين».

نستعليق، نام كاتب نيامده، خطها گوناگون. حدود سال 1354 قمرى، جلد تيماج مشگى بى‌مقوا.

171 گ، سطور مختلف، 11×5/17 سم.

مجموعه

1ـ زادالعقبى (1 ر ـ 9 پ)

(دعا ـ فارسى)

از : ؟

دعاهاى مختصرى است در آداب وضو، بيرون رفتن از خانه، نماز والدين، دعاى آمرزش، بعد از نمازهاى يوميه، دعاى حضرت امام محمد تقى، امام حسن عسكرى، اميرالمؤمنين

(عليه السلام)

، شرح صنمى قريش، دعاى آن.

عنوانى كه گفته شد بر فراز صفحه آغازين آمده است.

آغاز : «بسمله، روايت كرده ثقة الاسلام در كافى و رئيس المحدثين در فقه و شيخ‌الطائفه در تهذيب از عبدالرحمن بن كثير الهاشمى».

2ـ مجموعه دعاهاى مختصر (10 ر ـ 115 پ)

(دعا ـ فارسى)

از : ؟

تعقيبات نمازها، دعاهاى وقت خواب، نور و شرح آن، شمايل و شرح آن، تاج نامه و شرح آن، هفت آيه، شش قفل، جوان عرب، مجير، قرض،گنج العرش، روزهاى ماه رمضان، استغاثه، دوازده امام

(عليه السلام)

(به نظم) و جز آنها در اين مجموعه آمده است.

آغاز : «بسمله، الحمد للّه ربّ العالمين... امّا بعد بر لوح برادران ايمانى مى‌رساند كه اين مختصرى است مفيد».

انجام:

«و عليهم صلواتى و سلامى الفا ----- بنهار و ليال و غدات و عشىّ».

3ـ لبّ الحسنات (116 ر ـ 175 ر)

(دعا ـ فارسى)

از : ملامحسن محمّد بن مرتضى، فيض كاشانى (1091)

دعاهاى كوتاه و آداب و اوراد روزها و شبها و ساعتها را در سه باب و هر باب داراى چند فصل به دستور شاه عباس دوّم صفوى (1077) گرد آورده و در ماه صفر 1073 به پايان برده است.

عنوانهاى باب چنين است:

باب اول: در اوراد متكرّره ايام و ليالى.

باب دوّم: در اوراد ايّام هفته.

باب سوّم: در اوراد شهور. مؤلف اينجا از كتاب «زادالعقبى» خود نام مى‌برد (155 ر).

آغاز افتاده : «من العباد حسبى الّذى هو حسبى مذكنت حسبى اللّه و نعم الوكيل و چون از خوابگاه برخيزد بگويد: اللّهم اعنّى على هول المطّلع».

انجام: «بانجام آمد خلاصه اعمال حسنه سنه، مسمّات بلبّ الحسنات. والحمد للّه اوّلاً و آخرا».

نستعليق، دعاها نسخ، عناوين و نشان‌ها شنگرف، و برخى نانوشته، جلد تيماج قهوه‌ئى، روغنى، ضربى. پس از كتاب سوّم در موضوع توبه و دعاى آن و دعاهاى مختلف و مناجات عبداللّه عباس (چنين) دعاهاى: بعد از نماز صبح، خضر

(عليه السلام)

، صلوات، حاجات، اول ماه، تسبيح، و دانستن شب قدر و جز آنها آمده است.

194 گ، سطور مختلف، 11×17 سم.

آقا نجفى 21/195 (لبّ الحسنات).

القوانين المحكمه

(اصول ـ عربى)

از : ميرزا ابوالقاسم بن حسن گيلانى (1231)

دوره مهمى است در اصول فقه و بسيار عميق و از روز تأليف تا اواخر قرن چهارده از كتب درسى حوزه‌هاى علميه شيعه بشمار مى‌رفت، دانشمندان همواره آن را مدّ نظر داشته‌اند.

اين كتاب در دو جلد كه يك مقدمه و چند باب و يك خاتمه را دربر دارد با عنوان‌هاى «قانون ـ قانون» آمده، و در قم آخر ربيع‌الثانى به سال 1205 به پايان رسيده است. نسخه حاضر هر دو جلد را دارد.

آغاز : «الحمدللّه الذى هدانا الى اصول الفروع و فروع الاصول، و ارشدنا الى شرايع الأحكام بمتابعة الكتاب و سنّة الرّسول».

انجام : «فلابد من ملاحظة المجموع و موازنة بعضها مع بعض، و التزام الراجح و ترك المرجوح، رجّح اللّه حسناتنا فى ميزان المحاسبة على السّيئات».

نسخ، محمّد جعفر بن آقا محمد گلپايگانى، سه‌شنبه، 16 صفر، 1250 در دارالسلطنه اصفهان در مدرسه صدريه، در حاشيه تصحيح شده و داراى بلاغ مى‌باشد، حواشى از مصنف دارد، عناوين و نشانها شنگرف، پشت برگ اول وپايانى: مالكيّت محسن با مهر بيضوى «يا محسن قداتاك المسئ» و مالكيت عبدالحميد و مهر بيضوى وى ديده مى‌شود. جلد تيماج مشكى، ضربى.

207 گ، 29 س، 16×5/27 سم.

آقانجفى 1/147، ذريعه 17/202.

الروضة البهيه فى شرح اللّمعة الدّمشقيه

(فقه ـ عربى)

از : شهيد دوّم، زين الدّين بن على عاملى (966)

بشماره (4) مراجعه شود. نسخه حاضر هر دو جلد را دارد.

نسخ، محمد ابراهيم بن خواجه محمد، پنجم رمضان 1085، عنوان و نشان شنگرف، جلد جديد تيماج مشگى عطف زركوب، پس از كتاب صورت نامه‌اى است از شخصى بنام على بن مؤيد به مرحوم شهيد اوّل «شمس‌الدين» مبنى بر:

تقاضاى تشريف فرمائى معظم له به خراسان. حاشيه‌نويسى دارد.

379 گ، 21 س، 5/18×25 سم.

* * *

حاشية الشرح الجديد للتجريد و حواشى الدوانى

(كلام ـ عربى)

از : ؟

حاشيه‌اى است بر شرح تجريد علاءالدين على بن محمد قوشچى (879) و حاشيه‌هاى ملاّ جلال‌الدين دوانى با عنوان‌هاى «قوله، قال المحقق، قال المحقق فى الحاشيه، قال الشارح» گويا از: آقا حسين بن جمال الدّين خوانسارى (1099) باشد كه در ذريعه 6/114 آمده است.

آغاز افتاده: «تتوهمن انّه على هذا يكون مداخلا على الوجه الثانى لظهور فساده... قوله انما اقحم لفظ النوع اه، النكتان اللّتان ذكرهما انما تجريان فى بعض الاحتمالات».

انجام افتاده : «قال الشارح اذ من اجزائها ما يجوز ان يكون علّة... و لا يلزم محذور قولك علّة المركب علّة لكل جزء منه فيلزم ان يكون».

نسخ خوب، نام كاتب وتاريخ كتابت ندارد،عناوين و نشانها شنگرف، جلد تيماج قهوه‌يى.

113 گ، 27 س، 5/16×5/25 سم.

الوافى

(حديث ـ عربى)

از : ملاّ محسن بن مرتضى فيض كاشانى (1091)

بشماره (71) مراجعه شود. نسخه حاضر جزء دوّم مى‌باشد كه 127 باب را در بردارد آغازين آنها «باب الأضطرار الى الحجّه» و پايانى آنها «باب النوادر» است.

نسخ، نام كاتب و تاريخ كتابت ندارد، باب النوادر افتاده برگهاى پايانى وصالى شده، عناوين و نشان‌ها شنگرف پيش از كتاب فهرست بابها آمده. جلد تيماج مشگى، ضربى، ترنجدار.

236 گ، 21 س، 18×5/25 سم.

كنزاللّغه

(لغت ـ فارسى)

از : محمد بن عبدالخالق بن معروف (ق 9)

بشماره (1) مراجعه شود.

نستعليق، بيستم شعبان، روز جمعه، سال 1033، عناوين و نشانها شنگرف، جلد تيماج قهوه‌يى سير، روغنى، ضربى مهر بيضوى «مجيد الموسوى» در نخستين صفحه و بيضوى «عبده المسيح» در صفحه آغازين و پايانى ديده مى‌شود.

190 گ، 23 س، 18×25 سم.

شرح تجريد الكلام (الجديد)

(كلام ـ عربى)

از : علاءالدين على بن محمد قوشچى (879)

بشماره (121) مراجعه شود. نسخه حاضر مبحث جواهر و اعراض مى‌باشد.

نستعليق، ظهر دوشنبه، 1038 در مشهد، در اطاق صحن خواجه على بن حاج محمد هاشم مشهدى، حاشيه از اسفار، حاشيه قديم، ملا عبدالرزاق وجز اينها دارد. جلد تيماج حنايى، روغنى ضربى.

257 گ، 21 س، 13×25 سم.

جهانگشاى نادرى

(تاريخ ـ فارسى)

از : ميرزا محمد مهدى بن محمّد نصير منشى استرابادى (ق 12)

بشماره (182) مراجعه فرمائيد.

نسخ، نام كاتب را محو كرده‌اند، روز جمعه دوازدهم شوال، 1236، عناوين و نشان‌ها شنگرف، جلد تيماج مشگى، ضربى.

197 گ، 25 س، 14×25 سم.

مجموعه

1ـ رضاع (1 پ ـ 6 ر)

(فقه ـ فارسى)

از : ملاّ محمّد تقى بن مقصود على مجلسى اصفهانى (1070)

در احكام رضاع و آنان كه با شير دادن بر انسان حرام مى‌شوند، و شرايط رضاع حرام كننده با اشاره به دلايل مسائل، كه بيست و هشت مورد را مى‌شمارد.

آغاز : «الحمدللّه ربّ العالمين... كه چون در اين عصر افراط و تفريط بسيار در امر رضاع شده بود».

انجام : «و حضرت فرمودند كه: اين فعل مكروه است، و شير و گوشت او باك ندارد، الحمدللّه ربّ العالمين...».

2ـ الاعتقادات (8 پ ـ 18 ر)

(عقائد ـ عربى)

از : محمّد باقر بن محمّد تقى مجلسى (1111)

در بيان عقايد شيعه و راه صحيح سلوك الى اللّه آن گونه كه از امامان معصوم

(عليهم السلام)

وارد شده است. راه عرفا و متصوفه را نكوهش نموده و پدر خود را از آنان جدا مى‌داند.

آغاز : «الحمدللّه الّذى سهّل لنا سلوك شرايع‌الدين و اوضح اعلامه، و بيّن لنا مناهج اليقين فاكمل بذلك علينا انعامه».

انجام : «وفقنا اللّه و ايّاك لما يحبّ و يرضى، و يجعلنا و ايّاك ممّن يذكر فتنفعه الذكرى».

3ـ مفاتيح الشرايع (22 پ ـ 239)

(فقه ـ عربى)

از : ملاّ محسن محمد بن مرتضى كاشانى (1091)

بشماره (50) مراجعه شود.

كتاب اول نستعليق، محمد محسن بن حبيب اللّه، 21 ربيع الثانى 1115، پس از پايان دو صفحه در اوزان شرعيه به تقدير شيخ محمد و تقدير محمد محسن در 14 رجب 1115 نگارش يافته است مهر مربع «يا امام زين العابدين» روى برگ 9 ديده مى‌شود.

كتاب دوّم نسخ محمد مهدى بن حبيب اللّه، هيجدهم رمضان 1119، عناوين شنگرف، پس از پايان خاصيت و تأثير «حرز دافعه» و سپس حرز در دو صفحه آمده است.

كتاب سوّم: نستعليق محمد مهدى بن حبيب اللّه بيرجندى قائينى شروع به استنساخ روز چهارشنبه چهاردهم ربيع‌الاول 1119 در قريه خراشاد، و پايان در بيست و پنجم رمضان 1120 عناوين و نشان شنگرف. پيش از كتاب ولادت و وفات بسيار كسان آمده و پس از آن دانستن وزن صاع، جلد ندارد.

239 گ، سطور مختلف، 5/17×23 سم.

آقانجفى 13/188 (رضاع) و 1/83 (اعتقادات).

صحيفه كامله سجّاديّه

(دعا ـ عربى)

از : حضرت سجّاد، على بن الحسين بن على بن ابيطالب

(عليهم السلام)

(شهادت 95)

بشماره (115) مراجعه شود. نسخه حاضر با ترجمه زيرنويس مى‌باشد.

دعاها نسخ، ترجمه نستعليق. نام كاتب و تاريخ كتابت ندارد صفحه‌ها مجدول بشنگرف و مشگى و طلائى، عناوين طلائى، ترجمه بشنگرف، جلد تيماج مشگى.

190 گ، 20 س، 5/15×24 سم.

اشعّة اللّمعات

(عرفان ـ فارسى)

از : نورالدين عبدالرّحمن بن احمد جامى (898)

شرحى است مزجى و شيرين بر «اللّمعات» فخرالدين ابراهيم بن بزرگمهر (ياشهريار) بن عبدالغفار همدانى معروف به عراقى از شعراء و عرفاى قرن هفتم (و 688).

اين شرح با استفاده از گفته‌هاى بزرگان اهل تصوف و عرفان بخصوص ابن عربى و صدرالدين قونوى و ياران او صورت گرفته، و در آغاز آن اصطلاحات صوفيان توضيح داده شده و به سال 886 موافق لفظ «اتممته» به پايان آمده است.

آغاز افتاده : «و هم نقد گنج خانه وجود ولواى حمد به دست اوست، و مقام محمود جاى نشست او».

انجام افتاده: «و هر كه از حقايق عشق و دقايق جمال به زبان حال يا مقال سخن مى‌گزارد».

نستعليق زيبا، عناوين و متن شنگرف، صفحه‌ها مجدول به مشگى، آبى، طلائى، صفحه آغازين داراى حاشيه گل و بوته به فيروزه‌ئى، سرخ، زرد، طلائى و دندان موشى.

در حاشيه كتاب ديوان منسوب به حضرت على

(عليه السلام)

و ترجمه آنها به نظم فارسى آمده است. جلد تيماج سوخته‌ئى، ضربى.

155 گ، 12 س، 12×5/22 سم.

آقانجفى 17/295.

‌

* * *

مجموعه

1ـ خزان و بهار (1 پ ـ 137 ر)

(اخلاق ـ فارسى)

از : قاضى محمد شريف (شريفا) ابن محمد اسماعيل متخلص به كاشف (ق‌11)

داستان كسانى را كه پس از رنج و گرفتارى به آسايش رسيده‌اند با نثرى ادبى شيوا و اشعارى از خود گرد آورده و در يك مقدمه و چهارده اساس و يك خاتمه نگاشته است. بيشتر داستانها از كتاب «الفرج بعد الشّده» ابن جوزى انتخاب شده و بقيه را خود مؤلف گرد آورده است.

سرگذشت نگارنده و مؤلفات وى در خاتمه آمده است. كتاب را بنا به درخواست برادر كهترش محمد اسماعيل نگاشته و در سلخ شعبان، سال 1060 به پايان آمده است.

آغاز : «چمن آراى فرج بعد از شدّت در خزان بهار روزگار لطف شامل حضرت سبحانى است».

انجام:

«فردوس گلى ز بوستانش ----- عرش آمده فرش آستانش

در حشر بود رداى او بس ----- تنپوش برهنگان بى‌كس».

2ـ جهانگشاى نادرى (147 پ ـ 197 ر)

(تاريخ ـ فارسى)

از : ميرزا محمّد مهدى بن محمّد نصير منشى استرابادى (ق 12)

بشماره (182) مراجعه شود.

كتاب اوّل نسخ، پس از كتاب: پر كردن مربع، صيغه ازدواج، طلاق، قبالجات و جز اين‌ها آمده. دوّم نستعليق، برخى از عنوان‌ها شنگرف و برخى نانوشته. جلد تيماج مشگى روغنى

197 گ، سطور مختلف، 5/15×5/21 سم.

گنج بخش 2/914. آقانجفى 2/275. (خزان و بهار)

القضاء والشهادات

(فقه ـ عربى)

از : حاج ميرزا محمّد بن ملاّ محمد كاظم خراسانى (ق 14)

تقريرات درس استاد و پدر خود ملاّ محمد كاظم خراسانى «صاحب كفايه» (1329) مى باشد، مطالب ارزشمند و فائده‌هاى شريف را كه بهره‌برده و در كتابهاى پيشينيان نبوده دربر دارد.

آغاز : «الحمدللّه ربّ العالمين... انّى بينا احضر بحث والدى المحقق... سنح بخاطرى ان اعمل رسالة».

انجام نسخه : «فنقول تارتايظهر الامام

(عليه السلام)

علمه و تعلّقت مشيّته الشّريفه بالعمل على الواقع فلايبقى مجال حينئذ لأستعمال شئ من موازين القضاء و لا عليه يمين».

نسخ، نام كاتب و تاريخ كتابت ندارد، جلد شميز، عطف و گوشه‌ها تيماج.

120 گ، 17 س، 5/15×22 سم.

ذريعه: 17/142. معجم المؤلّفين 8/138.

مجموعه

1ـ مشورت با كلام اللّه (1 پ ـ 21 پ)

(علوم قرآن ـ فارسى)

از : ؟

روش استخاره با قرآن را و اينكه سمت راست سطرهفتم اولين حرف كلمه چيست؟ از الف تا ياء بيان كرده و پس از آن دعاهاى گوناگون كوتاه را آورده است.

آغاز : «از حضرت اميرالمؤمين مرويست هر كه خواهد مشورت با كلام اللّه كند، اوّل وضو بسازد».

انجام : «با وضوء و رو به قبله در خلوت با جمعيت خاطر يا حىّ يا قيّوم از مجرّبات شمرده‌اند، به تجربه رسيده».

2ـ رساله‌اى در تجويد قرآن (21 پ ـ 45 پ)

(تجويد ـ فارسى)

از : محمد بن على بن محمد حسينى

مختصرى است در بيان تجويد قرآن كه يك مقدمه و شش باب و يك خاتمه را در‌‌بر دارد.

آغاز : «الحمدللّه الّذى هدانا للايمان و رزقنا مجاورة بيته وتلاوة القرآن».

انجام : «و لب علامت آيه غير بصريست، پس بنابراين رمزى كه در مصاحف مى‌نويسند بعدد بيست باشد».

3ـ اصطلاح كلمات قرآنية (45 پ ـ 59 ر)

(علوم قرآن ـ فارسى)

از : محمد جعفر

بگفته خود كلمات قرآن كه بعضى بر بعضى مشتبه مى‌شود يا احتمال اشتباه مى‌رود به ترتيب سور قرآنى آورده و حلّ اشكال نموده است.

آغاز : «الحمدللّه على نواله و الصّلواة و السّلام على محمّد و آله. امّا بعد چنين گويد خادم شرع انور».

انجام : «سورة الناس و فيها كلمتان الأولى ملك النّاس بفتح ميم و كسر لام و كاف. الثانيه: من الجنّة بكسر جيم است».

شكسته نستعليق، نام كاتب نيامده، كتاب اول تاريخ ندارد. دوّم: 131 ؟ سوّم: 21 ربيع المولود، 1301 در قريه گرگان در پايان تفأول به قرآن از حضرت على

(عليه السلام)

كه به شماره (1) همين مجموعه ذكرش گذشت، و پس از آن آداب سفر و فوائد ديگرى آمده.