نسخ، محمّد جعفر بروجنى فرزند كربلاى خدابخش، روز دوشنبه 6 جمادى‌الآخر سال 1226، عناوين و نشان شنگرف، جلد تيماج روغنى، قهوه‌ئى روشن، ضربى.

228 گ، 25 س، 5/15×22 سم.

ذريعه 4/352، آقا نجفى 3/360.

التمهيد فى شرح قواعد التوحيد

(كلام ـ عربى)

از : صائن الدين على بن محمّد تركه (830)

شرحى است بعنوان «قال ـ اقول» بر رساله توحيد جدش شيخ ابوحامد محمّد بن حبيب اللّه اصفهانى از علماى قرن هشتم، به اضافه مقدمه‌اى در مقاصد اصل رساله و بيان مبادى و مسائل آن بطور اجمال، بنا به تصريح شارح چون جدش رساله را بر مبناى فلسفى عميق نوشته و طريق استدلال و برهان را پيش گرفته بود بر آن شد كه بعنوان شرح آنچه اهل كشف و شهود يافته‌اند بر آن بيفزايد و قواعد و مبانى آنها را نيز بياورد.

آغاز : «الحمدللّه الذى جعل مكا من ظلال جلاله مجالى انوار جماله، تفصيلا لما اجمل من الاحكام».

انجام : «فلنكتف بهذا القدر فى هذه التعليقات حامدين للّه ربّ العالمين و مصلّين على محمّد و آله الطّيبين الطّاهرين».

نسخ خوب محمد بن عبدالعلى درجزينى، هنگام اشتغال بتحصيل فلسفه در تهران، روز دوشنبه چهارم شعبان، 1305، صفحات مجدول بمشكى و شنگرف، عنوان و نشان شنگرف، جلد تيماج قهوه‌ئى روشن، روغنى، ضربى، در حاشيه تصحيح شده بعضا حاشيه از ميرزا محمدرضا دارد.

110 گ، 17 س، 5/15×22 سم.

ذريعه 4/434، آقانجفى 4/329.

صراط النّجاة

(عقائد ـ فارسى)

از : ملاّ محمّد باقر بن محمّد تقى مجلسى (1111)

در شرح حديث اعرابى در جنگ جمل از حضرت على

(عليه السلام)

از معنى «واحدٌ» و يگانگى خداى متعال پرسيد. حضرت پاسخى داد كه توحيد و صفات جلال و جمال الهى را دربر گرفته است.

مسائلى چون قضا و قدر، جبر و اختيار، توبه، گناهان كبيره و جز اينها از مباحث كلامى آمده است. اثبات حقانيت مذهب اثناعشريه را زينت بخش قرار داده است.

آغاز : «الحمدللّه الواحد الفرد المبرّأ عن شائبة الاضداد و الأنداد و الصّمد المنزه من تعلّق الازواج و الأولاد... و بعد چنين گويد... محمّد باقر بن محمّد تقى المجلسى الاصفهانى».

انجام : «خداوند عالميان همه مؤمنين و مؤمنات را از ميل كردن بباطل ومذاهب غيرحقه نگاهدارد بحقّ محمّد و آله...».

نستعليق، عبدالرحيم بن محمّد هريسى ارونقى 17 شوّال سال 1209، جلد تيماج مشگى بى‌مقوا، نشان‌ها شنگرف.

88 گ، 16 س، 15×5/21 سم.

ذريعه 15/37، كتابشناسى مجلسى 259، ريحانه 5/191.

* * *

‌

مجموعه

1ـ زبدة الأصول (1 پ ـ 88 ر)

(اصول فقه ـ عربى)

از : شيخ بهاءالدين محمد بن حسين عاملى (1031)

به شماره (55) رجوع شود.

2ـ رساله‌اى در صرف (89 پ ـ 99 پ)

(صرف ـ فارسى)

از : ؟

مختصريست در صرف همانند شرح امثله كه از مصدر و مشتقات آن بحث مى‌كند، گويا همان شرح امثله ميرسيد شريف (816) باشد تغييراتى در آن داده شده است، و تا لاتضر با صيغه تثنيه مؤنثه مخاطبه از فعل نهى مى‌باشد.

آغاز : «بدان كه مصدر در لغت عرب بازگشتنگاه ابل و غنم را مى‌گويند و در اصطلاح علماء صرفيون المصدر ما يشتقّ عنه الفعل».

انجام افتاده: «لاتضر با صيغه تثنيه مؤنثه مخاطبه از نهى، صحيح و سالم.

3ـ رساله‌اى در تجويد (100 ر ـ 102 پ)

(تجويد ـ فارسى)

از : ؟

رساله كوتاهى است در قواعد تجويد در سه فصل و چهار تنبيه

آغاز : «در بيان معنى وقف و اقسام و احكام آن و معنى اختلاس و روم و اشمام و رموز، مشتمل بر سه فصل و چهارتنبيه».

انجام : «و نيز مشتبه بمضاعف گردد، تنوين نون ساكن چون بحرف حلق برسد اظهار است».

‌

4ـ الوجيزه (103 ر ـ 105 ر)

(درايه ـ عربى)

از : شيخ بهاء الدين محمّد بن الحسين بن عبدالصمد عاملى (1031)

قواعد علم درايه در اين رساله خلاصه شده، مؤلف آن را بعنوان مقدمه كتاب «حبل المتين» خود قرار داده است، در يك مقدمه و شش فصل و يك خاتمه مى‌باشد.

آغاز : «الحمدللّه على نعمائه المتواتره (و) آلائه المستفيضة المتكاثره، و الصلواة و السلام على اشرف اهل الدنيا و الآخرة».

انجام : «و اسئل اللّه التوفيق لاتمامه و الفوز بسعادة اختتامه».

5ـ رساله لغات مثلثه (106 ر ـ 107 پ)

(لغت ـ فارسى)

از : قطب الدين بن احمد بصرى؟

مختصرى است در بيان لغاتى كه بحسب اختلاف حركت فاء الفعل معناى مختلفى دارد.

آغاز : «اين رساله‌ايست كه قطب‌الدين بن احمد بصرى رحمه اللّه جمع كرده در بيان لغاتى كه هر يكى آنها سه معنى دارد».

انجام : «الرّغوة كف شير و كف گوشت و كف ديگ و الرغوه والرغوة مثلها».

در پايان مجموعه سه صفحه مطالب مربوط به اجراء صيغه نكاح و طلاق از فتاوى سيد محمّد باقر آمده است».

كتاب اوّل نسخ، سلطان بن مشهدى محمد سبزى دوشنبه 1225 كتاب دوّم نسخ و شكسته نستعليق، سوّم و چهارم شكسته نستعليق، پنجم نستعليق، سال 1257، جلد مقوا و پارچه، عناوين اوّل تا سوّم نانوشته.

109 گ، سطور مختلف، 5/16×22 سم.

ذريعه 25/51، آقانجفى 1/39.

مجموعه

1ـ لوايح القمر (1 پ ـ 37 ر)

(نجوم ـ فارسى)

از : ملاحسين بن على بيهقى كاشفى سبزوارى (910)

قـواعد نجـوم و ستـاره‌شناسى را بعـد از تأليف شش رسـالـه 1ـ مـواهب زحل، 2ـ ميامن المشترى 3ـ قواطع المريخ 4ـ لوامع الشمس 5ـ مناهج الزهره 6ـ مناهج عطارد در اين كتاب پرداخته و همه را بنام «سبعه كاشفى» به سلطان مجدالدين محمّد تقديم كرده است. اين كتاب داراى يك مقدمه و دو مقاله و يك خاتمه است بدين ترتيب.

مقدمه: در تعريف اختيار موضوع و مبادى داراى سه فصل.

مقاله اوّل: در شرايط كليه اختيارات، داراى سه فصل.

مقاله دوّم: در اختيارات جزئيه، داراى صد و پنجاه و سه اختيار.

خاتمه در اختيارات متفرقه داراى بيست فصل.

آغاز : «الحمد للّه الّذى بيد حكمته ازمة الاختيار، و بقبضة قدرته اعنّة الأقتدار ... بعد از اداى ثناى قادر مختار جلت عظمته و علت كلمته».

انجام افتاده : «و باز هر نوعى شكار را عليحده شرطى چند است، آن را نيز مرعى بايد دانست چنانكه ياد كرده مى‌شود انشاءاللّه تعالى شأنه».

2ـ خلاصه لطائف الكرام فى احكام الأعوام (37 پ ـ 69 پ)

(نجوم ـ فارسى)

از : محمد حسين بن محمد مؤمن نخعى آشتيانى قمى؟

اصل كتاب از : محمد بن الحسن معروف به سيد منجم (ق 9) مى‌باشد كه: بجهت ضبط كامل ستاره‌شناسان و منجمان مدلولات بروج و كواكب را به طور مفصل بيان نموده است، در نام كتاب و مؤلف در نسخه‌ها اختلاف هست و آنچه ذكر شد در نسخه حاضر ديده مى‌شود. اين كتاب در سالهاى 823 و 824 تأليف شده است. تلخيص كننده، اصل نسخه را براى استنساخ از عزيزى بازيافته كه در استرداد بسيار شتاب داشت، و بيش از سه روز نگهداشتن مرخص نمى‌فرمود، اجمال آن را استنساخ نمود.

آغاز خلاصه : «اين خلاصه‌ايست از كتاب لطائف الكرام در احكام اعوام، كاتب اين اوراق بنده مجرم جانى محمد حسين...».

آغاز اصل : «چنين گويد محرر اين سواد و اضعف العباد محمد بن الحسن المدعوّ بسيد المنجّم كه اين مسوده‌ايست در معرفت قانون نجوم».

انجام : «و اگر قران سعدين بود راحت و فراخى نعمت بود، و آسايش در ميان خلايق بهم رسد، و ايمنى رابها بود، و رونق دارالقضا بود، و اللّه اعلم».

نسخ، عبدالصمد بن ملامحمّد از قريه قهپايه از نواحى اصفهان پنجشنبه، 24 شعبان، 1232 (پايان كتاب دوّم) نشان و عنوان شنگرف يا نانوشته، جلد تيماج مشكى بى‌مقوا، پشت برگ 48 مهر بيضوى: «الواثق باللّه الغنى عبده عبدالصمد، و برگ پيش از كتاب مهر مربع: «عبده الراجى محمد مؤمن النّخعى، و در برگ پايانى مهر بيضى شكل: «المؤمن حى فى الدارين» ديده مى‌شود».

69 گ، 18 س، 15×21 سم.

ذريعه 18/374، آقانجفى 7/93 (لوايح القمر)

ذريعه 18/320 آقانجفى 2/202 (لطائف الكرام).

تعبير الرّؤيا

(خواب گزارى ـ عربى)

از : ابوبكر محمّد بن سيرين بصرى (10 هجرت)

رساله‌ايست منسوب به ابن سيرين در خواب‌گزارى در بيست و پنج باب كه بابهاى نخستين بدين ترتيب است.

الباب الأول فى آداب المعبر و تمييز الرؤيا و معرفة اصولها.

الباب الثانى فى تأويل رؤية‌اللّه تعالى.

الباب الثالث فى تأويل رؤية الملائكه و الانبياء و الصالحين و...

الباب الرابع فى تأويل رؤية السماء و الشمس و القمر و...

آغاز : «فهذا كتاب جليل فى تعبير الرؤيا ينسب الى الامام محمد بن سيرين رحمه اللّه تعالى مشتمل على خمسة و عشرين بابا».

انجام : «و هذا آخر ما يسّر اللّه من جميع المقول من الرؤيا الصحيحه عن سيدى الأمام محمد بن سيرين...».

نسخ، نام كاتب ندارد سال 95؟ جلد شميز سبز كوچكتر از كتاب. پيش از كتاب فهرست آمده است.

45 گ، سطور مختلف، 15×21 سم.

ذريعه 4/208. ريحانه 7/580 معجم المطبوعات 1/126.

مجموعه

1ـ ديوان مراثى (1 پ ـ 34 ر)

(شعر ـ عربى)

از : شيخ احمد بن زين‌الدين بن ابراهيم احسائى بحرانى (1243)

اشعارى است در مصيبت امامان

(عليهم السلام)

بويژه حضرت ابيعبداللّه

(عليه السلام)

در 12 قصيده، و تقريباً 1121 بيت را دربر گرفته است عنوانى كه ذكر شد در ديوان نيست از «فهرست كتب مشايخ عظام ص 252» استفاده شد.

آغاز :

«نعى‌النعى المصاب الهاشمينا ----- كأنّ عاشورا بالاحزان يعنينا

فقمت فى الحال عن تميير رزئهم ----- بالحزن‌اذصدع الناعى‌به‌فينا».

انجام :

«و صلّ على الأطهار آل محمّد

(صلى الله عليه وآله وسلم)

----- و شيعتهم يا ذالجلال و سلّم».

2ـ اشعار المقتل المنسوب الى ابى مخنف (40 پ ـ 49 پ)

(تاريخ ـ عربى)

از : محمد باقر ابن حافظ گنجى بيگ تبريزى؟

تلخيصى است از مقتل منسوب به ابومخنف (لوط بن يحيى ازدى، از اصحاب حضرت صادق

(عليه السلام)

(متوفا 157 هـ)، كه بيشتر، اشعار مورد نظرش بوده، و از نثر به آن اندازه كه ارتباط بين وقايع حاصل شود اكتفا كرده است.

آغاز: «هذا ما روى من الابيات فى كتاب مقتل الحسين بن ابى طالب (كذا) ع مسندا الى ابى مخنف لوط بن يحيى الأزدى».

انجام : «و امّا على رواية الكافى (كذا)؟ فرأس الحسين(ره) فى النجف الاشرف على مشرّفها الف الف صلواة و سلام، و صلّى اللّه على الحسين و...».

بعد از كتاب اوّل: مرثيه منسوب به ام كلثوم: مدينه جدنا لاتقبلينا و حديث سهل بن ذبيان و قصيده حميرى: لام عمرو بالّلوا مربع و چند حديث و شعر، و بعد از كتاب دوّم سه برگ مطالب متفرقه.

كتاب اوّل نسخ، دوّم نسخ و نستعليق، على بن مشهدى رضا سال 1253، جلد تيماج مشكى بى‌مقوا.

52 گ، سطور مختلف، 19×5/21 سم.

معجم المؤلفين 1/228، ريحانه 1/78، كتب مشايخ عظام 252.

شرح الشافيه

(صرف ـ عربى)

از : فخرالدين احمد بن الحسن جاربردى (746)

شرح مفصلى است بعنوان «قوله ـ قوله» بر كتاب «الشافيه» ابن حاجب نحوى (646)، اين كتاب بنام وزير محمد بن وزير على ساوى نوشته شده است.

آغاز افتاده: «بين الاكثار المملّ و الايجاز المخلّ، مسوقافيه الكلام على وجه ينحلّ به المواضع المشكلة من الشّرح المنسوب الى المصنّف».

آغاز اصل : «نحمدك يا من بيده الخير و الجود، و ليس فى الحقيقه غيره بموجود و نصلى على رسولك محمد طيب العرق و العود».

انجام : «و على لقولهم عليك، و الى لقولهم اليك، و حتى حملا عليها لأنّها بمعناها فى الغاية و الانتهاء».

نسخ، نام كاتب ندارد، 25 صفر سال 1251، جلد تيماج حنائى سير بى مقوّا. عنوان و نشان شنگرف، متن بر فراز صفحه‌ها.

236 گ، 16 س، 15×5/20 سم.

كشف الظنون ج 2/1020. آقانجفى ج 3/115.

حدائق السّحر فى دقائق الشعر

(بلاغت ـ فارسى)

از : رشيدالدين وطواط محمد بن محمد بن عبدالجليل بلخى (573)

در مقام معارضه با كتاب ترجمان البلاغه فرخى سيستانى تأليف و به سلطان ابوالمظفر علاءالدين اتسز بن محمد خوارزمشاه هندى (551) هديه كرده، داراى هشتاد و دو نوع از صنايع بديعى با شواهدى از شعر فارسى و عربى باختصار مى‌باشد.

آغاز : «الحمدللّه على ما افاض علينا من نعمه المترعة الحياض و مننه الممرعة الرّياض».

انجام : «سهل و ممتنع شعرى باشد كه آسان نمايد اما مثل آن دشوار نه بتوان گفتن... و من بر لفظ فرّخ كتاب را تمام كردم...».

شكسته نستعليق، چهارشنبه 15 رجب، 1275، عناوين و نشان شنگرف، جلد شميز عطف و گوشه‌ها سبز، بعد از كتاب در دو صفحه شرح احوال وطواط آمده.

64 گ، 10 س، 5/13×21 سم.

كشف‌الظنون 1/634، ذريعه 6/286، آقانجفى 19/100، ريحانه 2/310.

جواهر الكلام فى شرح «شرايع الاسلام»

(فقه ـ عربى)

از : محمّد حسن بن شيخ باقر (1266)

شرح مزجى بسيار مفصلى است بر كتاب «شرايع الأسلام» محقق (676) با نقل اقوال ديگران و استدلالهاى فراوان با دقت نظر به نحوى كه يكى از منابع بسيار مهم دانشمندان اين علم شريف مى‌باشد. به گفته الذريعة: 5/276 مدّت بيش از سى سال عمر شريف خود را در تأليف اين كتاب بسر برده، و گوهرهاى گرانبهائى را بيادگار گذاشته كه نمونه آن در خزائن هيچيك از پادشاهان فراهم نشود.

آخرين جلد، كتاب جهاد تا آخر نهى از منكر بسال 1257 به پايان رسيده است.

نسخه حاضر كتابهاى وصيت، صلح، شركت، وكالت را دربر دارد.

آغاز : «كتاب الوصايا جمع وصية من اوصى يوصى او وصىّ يوصّى، قال فى الصحاح: اوصيت له بشئ و اوصيت اليه اذاجعلته وصيك».

انجام : «و ان علم بانّ الوكيل قد قبض على جهة الوكالة فتأمل جيّدا فانّ المسئلة لا يخلو من دقّة، و اللّه العالم».

نسخ، محمد بن الحسن المراغى، 1265، جلد تيماج حنائى سير داراى ترنج‌هاى كوچك و بزرگ مذهّب، در حاشيه تصحيح شده عناوين و نشان‌ها شنگرف. روى برگ اوّل مالكيت نصراللّه بن عباس و محمد بن مهدى بن جعفر على بن حسنعلى بن قربانعلى وحيدى ديده مى‌شود.

157 گ، سطور 23ـ22، 5/15×21 سم.

مجموعه

1ـ خلاصة الأذكار و اطمينان القلوب (1 پ ـ 75 پ)

(دعاء ـ عربى)

از : ملامحسن محمّد بن مرتضى فيض كاشانى (1091)

در اذكار و دعاهائى كه در قرآن و روايات براى حالات مختلف آمده و شب و روز خوانده مى‌شود، بر يك مقدمه و دوازده فصل و يك خاتمه ترتيب يافته و بسال 1033 تأليف شده، با توجه به اينكه تولد فيض بسال (1007) بوده هنگام تأليف اين كتاب بيش از 26 سال نداشته است. فهرست كتاب بدين قرار است:

المقدمه فى فضيلة الذكر و اقسامه.

الفصل الاول: فيما يتعلق بما بين طلوع الفجر الى طلوع الشمس.

الفصل الثانى: فيما يتعلق بما بين طلوع الشمس الى الزوال.

الفصل الثالث: فيما يتعلق بما بين الزوال الى انتصاف الليل.

الفصل الرابع: فيما يتعلق بما بين انتصاف الليل الى طلوع الفجر.

الفصل الخامس: فيما يتعلق بالجمعة و سائر الحنفيات.

الفصل السادس: فيما يتعلق بالتزويج.

الفصل السابع: فيما يتعلق بالعادات.

الفصل الثامن: فيما يتعلق بالحوادث.

الفصل التاسع: فيما يتعلق بالمطالب.

الفصل العاشر: فيما يتعلق بالشهور و السنين.

الفصل الحاديعشر: فيما يتعلق بالسفر.

الفصل الثانى عشر: فيما يتعلق بالموتى.

الخاتمه: فى فوائد مهمّة.

آغاز : «ربنـا لولا ما ارسلـت علينا مـن قبـول امـرك لنـزّهناك عن ذكـرنا ايّاك و‌لولا ما ندبتنا اليه من تمجيدك و ثنائك، و تسبيحك و دعائك لما جسرنا على شئ من ذاك».

انجام : «و ليكن هذا آخر ما نذكره فى هذه الرساله... و جبّر بلطفه اختلاله و اختم بالباقيات الصّالحات اعماله بمحمّد و آله

(صلى الله عليه وآله وسلم)

».

2ـ الدّعاء و الذّكر؟ (77 پ ـ 86 پ)

(دعاء ـ عربى)

از : ؟

اذكار و اوراد مختلفى است كه از كتب متفرقه: عدة الداعى، البلد الأمين، ثواب الأعمال، المجالس، المحاسن، جامع الأخبار و غيره گردآورى شده است.

آغاز : «قال الشيخ الجليل و... فى كتابه المسمّى بعدّة الداعى و نجاح السائل: اعلم انه قد ورد فى الاخبار عن الأئمة الأطهار و القرآن العظيم ما يدل على الترغيب فى الدّعاء».

انجام افتاده: «و عن الصادق

(عليه السلام)

من قال صبيحة يومه ثلاثا بسم اللّه الذى لايضرّ مع اسمه شئ فى الأرض و لا فى السماء... و عن دعوات الراوندى مثله».

نسخ، دهه دوّم محرم 1293، جلد تيماج سبز روشن ضربى، نشانها شنگرف، داراى مهر جديد وقف مرحوم حاج شيخ محمد حسين آل طاهر خمينى در چند جا، و مهر بيضى «ابوالقاسم الطباطبائى، 1335» ظاهراً برگ آخر ديده مى‌شود.

86 گ، سطور 16، 5/13×21 سم.

ذريعه 7/211، آقانجفى 9/277 (خلاصة).

مناهج الأحكام

(اصول فقه ـ عربى)

از : ملاّ احمد بن محمد مهدى نراقى كاشانى (1245)

مؤلف پس از اينكه شرح «تجريد الأصول» را در هفت جلد نگاشت، و رسائلى چند در اصول فقه پرداخت بر آن شد كتابى مشتمل بر دقائق اين فن تأليف كند، اين كتاب را در دو مجلّد بطور گسترده تأليف كرد مجلد اوّل در مباحث الفاظ و دوّم در ادلة شرعيه نظير «قوانين» و بهمان اندازه و در يك مقدمه و پنج مقصد داراى فصول و مناهج و يك خاتمه، و به روز دوشنبه 5 جمادى الثانى 1224 به پايان رسانيد.

فهرست فشرده كتاب چنين است.

المقدمه: فى حدّ الاصول وموضوعه و مرتبته و ثمرته.

المقصد الأول: فيما يتعلق باحوال الألفاظ و اللغات.

المقصد الثانى: فى العام و الخاص و المطلق و المبين.

المقصد الثالث: فى نبذ مما يتعلق بالحكم.

المقصد الرابع: فى الأجماع.

المقصد الخامس: فى الاجتهاد و التقليد.

الخاتمه فى التعادل و الترجيح.

آغاز اصل : الحمدللّه بجميع محامده و اشكره على وافر عطائه و رافده و اصلى على رسوله رافع اعلام الاسلام».

آغاز نسخه افتاده: «بها فقيها مع انّ الحاصل من الأدلة ليس التصور و مدخليتها فيه احيانا».

انجام اصل : «فالحمد له حمداً يليق بحضرته و الصلواة على سيد خليقته و خليفته فى امته و...».

انجام نسخه افتاده : «فيقال كيف يكون حال الناس الذين يأتون بعد ذلك بل وقع كما فى قوله سيأتى زمان على امّتى و ما ورد من نداء ابراهيم بعد بناء».

نسخ، عناوين و نشان شنگرف، جلد و كاتب و تاريخ كتابت ندارد.

70 گ، 26 س، 5/15×5/21 سم.

ذريعه 22/340، آقانجفى 16/132، ريحانه 6/160.

منشآت

(ادب ـ فارسى)

از : ؟

نامه‌هائى است از اشخاص مختلف: ميرزا سلمان وزير خراسان، ميرزا على خان امين الدولة ميرزا عبدالوهاب معتمدالدولة و ديگران، در پايان از كلمات بزرگان و مثلها و مواعظ و مطايباتى چند آورده است.

آغاز : «از جناب آقاميرزا سلمان وزير خراسان بجناب بيگلربيگى گيلان: قربانت شوم از اينكه در وقت حركت جناب عالى از دارالخلافة مطلّع نشدم».

انجام : «ديگر اينكه در جواب معروضات بعد از وقوع اصلاح و التيام كه در مياندوآب نوشته خدمت سركار ايشان فرستاده بودم، ديروز كه پنجشنبه چهارم بود توصيه رسيد كه در انجام و اتمام آن امور اظهار مسرّت و رضامندى».

شكسته تحريرى، نام كاتب وتاريخ كتابت ندارد، جلد نيلى روشن روغنى، ضربى.

15 گ، 15 س، 14×21 سم.

مجموعه

1ـ آداب المواقعه و دستورالمجامعه (1 ر ـ 14 پ)

(حديث ـ فارسى)

از : ؟

رواياتى چند درباره آميزش، حرمت زنا، لواط، مساحقه، قذف، فحاشى، نظر، آورده سپس اسامى پدران و مادران معصومين و پس از آن چيزهائى كه موجب فقر و پريشانى مى‌شود بيان كرده است.

آغاز : «الحمدللّه الّذى احلّ التزويج و النّكاح و حرّم الزّنا و السّفاح و الصلواة والسلام على محمّد و عترته اهل الفوز و الفلاح».

انجام افتاده: «66 در حال راه رفتن چيزى خوردن، 67 روز يكشنبه ناخن گرفتن، 68 حاجت مسلمان با قدرت بر نياوردن».

2ـ نامه‌نگارى (15 ر ـ 50 پ)

(ادب ـ فارسى)

از : ؟

صورت نگارش نامه‌هاى مختلف تسليت، تبريك، مطالبه قرض، طلب، برات، دعوتنامه‌ها، گله، عذرخواهى، تقاضاى پرداخت حقوق، قبول استخدام و غيره، و جواب نامه‌ها گردآورى شده است.

آغاز: «جواب كاغذ رسمى: فدايت شوم; مراسله رأفت مواصله سركار مستطاب عالى به نهايت مسرّت و خوشدلى وارد، عالمى محظوظ شدم».

انجام : «فعلا جز اظهار تشكر و امتنان كارى از اين بنده ساخته نيست، اميدوارم كه خداوند توفيق تلافى و خدمتگذارى عنايت فرمايد، روز جمعه 28 ج 1».

3ـ دستور ابتدائى جلد اوّل (51 پ ـ 79 پ)

(ادب ـ فارسى)

از : ؟

مختصريست در آداب خواندن و نوشتن و فراگرفتن قرآن و رياضيات و دينى كه نونهالان نوآموز را بكار آيد و در سال 1341 براى مدارس ابتدائى نوشته شده است.

آغاز: «. .. .... .. ... ، يكنقطه دو نقطه سه نقطه، معلّم بايد خواندن و رسم نمودن نقطه را به نوآموزان تعليم فرمايد ا ب پ ت ث ج».

انجام : «دعاى ديگر، ربّ اغفرلى و لوالدى و ارحمهما كما ربيانى صغيرا، و اجزهما بالاحسان احسانا، و بالسيّئات غفرانا، برحمتك يا ارحم الرّاحمين».

كتاب اوّل نسخ، دوّم نستعليق تحريرى حدود سال 1331 قمرى سوّم نسخ و نستعليق 1341. جلد شميز مشكى بزرگتر از كتابها

79 گ، سطور مختلف، 5/13×21 سم.

نجاة العباد فى يوم المعاد

(فقه ـ عربى)

از : محمّد حسن بن شيخ باقر «صاحب جواهر» (1266)

رساله عمليه فتوائى است كه بدرخواست برخى آن را از كتاب جواهر بيرون آورده است. فقهاء پس از صاحب جواهر حواشى بسيارى بر آن نگاشته‌اند ومورد نظر آنها بوده است.

اين نسخه كتابهاى الزكواة، احكام الاموات، الطهارة و الصلواة (ناقص)، الصوم، الدماء الثلاثه، الخمس را دربر دارد، و بعضاً حواشى مرحوم شيخ مرتضى انصارى و ديگران در آن ديده مى‌شود.

آغاز : «بسمله، حمد له، فيقول العبد العاثر محمد حسن بن المرحوم الشيخ باقر انه قد التمسنى بعض من لايسعنى مخالفته الى اختصار كتاب الزكواة و الخمس فاجبته».

انجام : «لو اتفق تسلط السلطان المزبور على ما كان فى يد غيره من سلطان المخالفين، فيفعل به ما تقتضيه قواعد الشرع، و اللّه العالم و الموفق و الهادى، و الحمد للّه ربّ العالمين».