" « مثل ما ينفقون فی هذه الحيوش الدنيا كمثل ريح فيها صر أصابت حرث‏
قوم ظلموا انفسهم فاهلكته و ما ظلمهم الله و لكن انفسهم يظلمون »" ( 2
) : داستان اينها ( كافران و معاندان ) كه انفاق می‏كنند در اين دنيا
داستان بادی است كه سرمائی در خود دارد و به زراعت مردمی كه بخود ستم‏
كرده‏اند اصابت می‏كند پس آنرا تباه می‏سازد ، همانا خدا به آنها ستم‏
نمی‏كند ، خود ستم می‏كنند . در هر دو آيه سخن از " انفاق " است ، يك‏
انفاق آن اندازه ثمر بخش است كه هفتصد برابر بازده دارد ، اما انفاق‏
ديگر نه تنها بازده ندارد ، بلكه اثر معكوس دارد ، بلائی است كه محصولات‏
ديگر را نيز تباه می‏سازد .
از نظر قرآن انفاقات مؤمنان واقعی همواره از نوع اول است و انفاقات‏
كافران از نوع دوم .
پس همانطور كه برخی نوشته‏ها بجای اينكه راهنما و راه گشا و تحرك بخش‏
باشد ، اثر معكوس می‏بخشد ، منحرف كننده و تخدير كننده و انجماد آور
است ، برخی انفاقات نيز نه تنها اثر مفيدی ندارد ، بلكه خاصيت آفت‏
برای محصولات ديگر را پيدا می‏كنند ، نظير تغذيه‏ای است كه انگلهای داخلی‏
بدن می‏كنند ، كه نه تنها اثری برای بدن ندارد و بدن از آن مواد تغذيه‏
نمی‏كند ، بلكه دشمنانی كه خود را ببدن چسبانيده‏اند تغذيه می‏شوند و نيرو
می‏گيرند و بدن را از پا در می‏آورند .
خوب است مطالعه ای در مورد ثروتهائی كه مردم به عنوان انفاقات و
مبرات خرج می‏كنند به عمل آيد

پاورقی :
2 - سوره آل عمران . 113

156