« الذين آمنوا ان الله لا يحب كل خوان كفور . اذن للذين يقاتلون بانهمظلموا و ان الله علی نصرهم لقدير . الذين اخرجوا من ديارهم بغير حق الا انيقولوا ربنا الله و لو لا دفع الله الناس بعضهم ببعض لهدمت صوامع و بيعو صلوات و مساجد يذكر فيها اسم الله كثيرا و لينصرن الله من ينصره انالله لقوی عزيز . الذين ان مكناهم فی الارض اقاموا الصلوه و آتوا الزكوهو امروا بالمعروف و نهی عن المنكر و لله عاقبه الامور ». چه آيات عجيبی است ، اينها اولين آياتی است كه در قرآن راجع بهتشريع جهاد آمده است .
مسلمين در مكه
اين مقدمه را عرض كنم : چنانكه ميدانيم وحی بر پيغمبر اكرم در چهلسالگی در مكه نازل شد و سيزده سال در مكه اقامت داشت و در آن سيزده سالچه خود ايشان و چه اصحاب ايشان فوقالعاده در تحت شكنجه كفار قريشبودند ، بطوريكه عدهای مجبور شدند پس از استجازه از رسول اكرم از مكهمهاجرت كنند ، هجرت كردند و رفتند به حبشه . مسلمين مكرر از پيغمبراكرماجازه میخواستند كه از خودشان دفاع كنند و پيغمبر اكرم تا سيزده سال كهدر مكه بود اجازه نداد ، كه اين هم فلسفهای دارد . تا آنكه كار فوقالعادهسخت شد و از طرف ديگر اسلام در خارج از مكه نفوذ كرد ، از آنجمله درمدينه ، و عدهای قليل از اهل مدينه مسلمان شدند و آمدند و با پيغمبراكرمبيعت كردند و متعهد شدند كه اگر ايشان بمدينه بيايند از ايشان حمايتكنند . پيغمبر اكرم هجرت كردند و مسلمين هم تدريجا مهاجرت كردند و درمدينه برای اولين بار يك مركز مستقل بوجود آمد . سال اول هم اجازه دفاعداده نشد . در سال دوم هجرت بود كه برای اولين بار آيات
پاورقی : 1 - سوره حج - آيات 41 - 38
