آغاز : «الحمدللّه الذى ارشدنا الى معالم الشريعة ومعارج اليقين، و نور قلوبنا».

انجام نسخه : «المقالة الثانيه فى الأدلة السمعيه، القول فى الكتاب. فصل، اتفق علماء الاسلام».

انجام: «هذا غاية ما اردنا بيانه، و قصدنا فى سلك التحرير تبيانه، و الحمدللّه اوّلاً و».

نسخ، روز دوشنبه سوّم رجب سال 1248. جلد تيماج مشكى

350 گ، 18 س، 14×5/20 سم.

ذريعه 16/241. آقا نجفى 9/210.

شوارق الالهام فى شرح تجريد الكلام

(كلام ـ عربى)

از : ميرزا عبدالرّزاق بن على بن حسين لاهيجى معروف به فيّاض (1051)

شرح مزجى استدلالى است بر كتاب «تجريد الكلام» خواجه نصيرالدين طوسى، در اين شرح الفاظ توضيح داده شده و مطالب مهمّ شرح و بيان گشته است.

شارح شرح ديگرى دارد بنام «مشارق الالهام» كه بنا به گفته رياض العلماء 3/115 فقط مقصد اول ـ در امور عامه ـ نوشته شده است، نسخه حاضر تا پايان امور عامه مى‌باشد.

آغاز : «ربّنا افتح بيننا و بين قومنا بالحق و انت خير الفاتحين، الحمدللّه الّذى هدانا لهذا».

انجام : «فانّ شرب السّقمونيا علّة فاعليّة عرضيّة لحصول البروده، و علّة معدّة ذاتيّة له ايضا».

شكسته نستعليق محمّد شريف ابن حاج حيدر نورى، 1237 جلد تيماج قهوه‌اى، ضربى، ترنجدار، حاشيه‌نويسى دارد. پيش از كتاب و پس از آن بعضى از اصطلاحات تصوّف از كمال‌الدّين عبدالرّزاق كاشى و فوائد ديگرى آمده است.

221 گ، 17 س، 5/14×21 سم.

ذريعه 14/238. آقا نجفى 3/91.

حق اليقين

(عقائد ـ فارسى)

از : محمد باقر بن محمد تقى مجلسى (1111)

بشماره (125) مراجعه شود.

نسخ، نام كاتب و تاريخ كتابت نيامده، عنوان و نشان شنگرف، جلد تيماج مشكى، ضربى.

293 گ، سطور مختلف، 5/15×21 سم.

معالم الأصول

(اصول ـ عربى)

از : شيخ حسن بن زين الدين شهيد دوّم (1011)

بشماره (56) مراجعه شود.

نسخ، يكشنبه يازدهم جمادى الثانى، 1222، جلد تيماج قهوه‌اى، بى‌مقوا، عناوين و نشان‌ها شنگرف.

144 گ، 15 س، 5/14×21 سم.

اكمال الاصلاح (ترجمه اصلاح العمل)

(فقه ـ فارسى)

از : ملاحسن بن محمد على يزدى حائرى (ق 13)

بشماره (234) مراجعه شود. اين نسخه تا پايان خمس است.

نسخ، ابن على بفروئى يزدى، روز دوشنبه، رجب، سال 1233، جلد تيماج حنائى.

116 گ، سطور مختلف، 5/15×21 سم.

جنگ

(حديث ـ عربى)

از : يعقوب على بن ملاّ قربان مازندرانى (ق 13)

روايات و جز آن از كتابهاى مختلف: روضة كافى، عدّة الداعى، اصول كافى، مكارم الأخلاق و خصال و غيره، پرسش از: آنچه را كه انسان بايد بداند و آنچه را كه نبايد بداند و آنچه را كه ممكن است بداند كدامند؟ و پاسخ از شيخ احمد احسائى (1241)، يك جلد از نهج البلاغه ابن ابى‌الحديد و جز اينها را گرد آورده است.

آغاز :

«و بى ذكر اسمائى تيقّظ رؤية ----- و ذكرى بها رؤيا توسّن هجعة».

انجام : «قال: لأنا نصبر على ما نعلم و شيعتنا يصبرون على ما لا يعلمون».

نستعليق خوش، بخط گرد آورنده، 1262، جلد تيماج قهوه‌اى روشن، ضربى، ترنجدار.

179 گ، سطور مختلف، 12×5/21 سم.

شرح التصريف

(صرف ـ عربى)

از : ؟

شرحى است مزجى بر كتاب تصريف با توضيح عبارات و آوردن مثال و بيان ادلّه قواعد، و اين تصريف جز تصريف معروف عبدالوهاب زنجانى است.

آغاز تصريف : «اعلم انّ ابواب التصريف خمسة و ثلاثون بابا، ست منها للثلاثى المجرد».

آغاز شرح : «الحمد للّه الّذى صرّف صيغ وجودنا الى كلمات صحيحات، و خفق بادغام رحمته ثقل او زار التكريرات».

انجام شرح : «و تحصيله انّما يكون بثلاث خصال، من الرجال، من اللّه تعالى، و الخدمة لاهله، خصوصا الاستاذ، والمواظبة عليه والاجتهاد».

نسخ، خليل بن ابراهيم، 1205، نشان متن شنگرف، پس از كتاب 2 صفحه بعنوان شرح عوامل آمده كه آغاز آن چنين است: «بسمله، حمد له، و بعد فاعلم انه لابد لكل طالب معرفة الاعراب من معرفة مأة شئ».

33 گ، 17 س، 13×5/20 سم.

مقباس المصابيح

(دعا ـ فارسى)

از : محمّد باقر بن محمّد تقى مجلسى (1111)

تعقيبات نمازهاى پنجگانه را كه در بحارالأنوار ايراد كرده بود در اين رساله جداگانه جمع نموده با دعاهاى صبح و شام در ده فصل و بنام شاه سليمان صفوى نگاشته و به سال 1096 به پايان برده است.

آغاز : «الحمدللّه الّذى جعل الصّلواة للمؤمنين معراجا، و التعقيب لصعودها على مدارج القبول منهاجا».

انجام : «سبحان ربّ الملائكة و الرّوح، سبحان العلىّ الأعلى، سبحانه و تعالى».

نستعليق دعاها بنسخ خوش، 14 محرم 1124، از نسخه خط مؤلف استنساخ شده است، جلد تيماج مشگى ضربى، پيش از كتاب دعا و زيارت آمده است عنوان و نشان شنگرف كتاب به صورت بياض نوشته شده است.

107 گ، سطور (چليپا) مختلف، 5/9×20 سم.

ذريعه: 22/17. آقا نجفى 1/48.

ديوان قادرى

(ادب ـ فارسى)

از : كمال الدين شاهمير قادرى (1187)

در حدود يكهزار و سيصد بيت غزليّات، مدايح رسول گرامى اسلام

(صلى الله عليه وآله وسلم)

و حضرت على

(عليه السلام)

است با تخلص كمال و كمالى سروده شده. برخى از اشعار به زبان اردو مى‌باشد.

آغاز :

«سپاس منعم يكتاى غير همتا را ----- كه داد نعمت توحيد و معرفت جان را».

انجام :

«بر لب آمد جان مشتاق كمال ----- روى بنما اى خدا را كوى خويش».

نستعليق، شيخ عبداللّه احمد حسين صاحب، 1322، صفحه 1، 2، 107 گل و بوته. صفحات مجدول بشنگرف يا مشگى، برگهاى سفيد آخر كتاب. بدون جلد.

55 گ، 15 س، 16×5/20 سم.

دستور الصيد

(دامپزشكى ـ فارسى)

از : ؟

مقرراتى را كه دانستن و بكاربستن آنها براى شكارچى لازم است در هفتاد و هفت باب بسال 1083 گرد آورده است، اقسام گوناگون دردهاى شكار و شكارى و راه معالجه آنها را بيان نموده است.

آغاز افتاده : «بلكه سنه 1083 هجرى نبوى درآورده بر عطيه مفتح الابواب بر هفتاد و هفت باب درج نموده».

انجام افتاده : «و اگر در اثناى راه رفتن نظر شكار بر آن افتد، به هر جائى كه رسيده باشد بحال ماند جنبش نكند».

نستعليق جلد شميز، عناوين مشگى يا نانوشته.

77 گ، 11 س، 15×20 سم.

رسالة فى التقليد

(فقه ـ عربى)

از : ؟

مباحث تقليد را با تحقيقات فراوان و آوردن گفته‌هاى ديگران و ردّ و ايراد در اين رساله گرد آورده است، گويا از ملاً حبيب اللّه بن على مدد ساوجى كاشانى باشد.

آغاز : «الحمدللّه ربّ العالمين... فى التقليد وهو داخل تحت المسائل الفرعيّة دون الأصوليّة العملّية».

انجام : «و للتأمّل فى امثال هذه المسائل مجال واسع، الحمد للّه اولا و آخرا و ظاهرا و باطنا».

شكسته نستعليق، جلد تيماج مشگى بى‌مقوا، كوچكتر از كتاب.

45 گ، سطور مختلف، 5/14×5/19 سم.

الاعتقادات

(عقائد ـ عربى)

از : شيخ صدوق، ابوجعفر محمد بن على بن بابويه قمى (381)

بشماره (227) مراجعه شود.

نسخ و نستعليق، محمّد زمان بن محمّد يوسف كوجيانى، سال 1090 عناوين شنگرف، جلد تيماج قهوه‌اى.

50 گ، 15 س، 5/10×20 سم.

جنگ

(ادب ـ فارسى)

از : ؟

مراسلات، قباله‌جات، وقفنامه، صلحنامه عقدنامه و ساير عقود و ايقاعات را و براى هر يك خطبه‌اى مناسب و اشعارى در اواخر كتاب گرد آورده است.

در برگ (67) عقدنامه رقيه بيكم دختر اعتماد الدوله با شاهزاده سلطان حمزه ميرزا بهادر خان در روز چهارم صفر سال 990 بانشاء بهاءالدّين محمد العاملى آمده است.

آغاز : «... عالى اينكه چون عارض ... عمدة الاعيان محمد تقى بيك يساول بحصول».

انجام : «استغفر اللّه العظيم و اتوب اليه... و اسئله ان يصلّى على محمد و آله و ان يتوب علىّ».

شكسته نستعليق، برخى از عناوين شنگرف، جلد تيماج قهوه‌اى ضربى.

100 گ، سطور مختلف، 9×20 سم.

رياض المسائل فى تحقيق الاحكام بالدلائل

(فقه ـ عربى)

از : مير سيد على بن محمّد على طباطبائى (1231)

بشماره (42) مراجعه شود. نسخه حاضر جلد اوّل تا پايان صلواة مى‌باشد.

نسخ، حيدر بن محمد جعفر، سال 1252، برخى از عناوين و نشان متن شنگرف، جلد تيماج نارنجى.

179 گ، 34 س، 22×37 سم.

مجموعه

1ـ وصاياى پيغبمر(صلى الله عليه وآله وسلم)

به ابن مسعود (1ر ـ 33ر)

(حديث ـ عربى)

از : ؟

سفارشهاى پيامبر

(صلى الله عليه وآله وسلم)

به عبداللّه بن مسعود را با عناوين (يابن مسعود ـ يابن مسعود) كه در بحار 77/92 آمده است نوشته است.

‌

2ـ ترجمه اسرار الوحى (34 پ ـ 61 ر)

(حديث ـ عربى)

از : ؟

پرسشهائى را كه پيامبر

(صلى الله عليه وآله وسلم)

ـ شب معراج ـ از حق تعالى نمود و جواب آنها را باعناوين «يا احمد ـ يا احمد» آورده و ترجمه نموده است.

آغاز : «سپاس و ستايش بخشنده وجود و زيبنده سجود را كه به انوار فيض خويش اسرار وحى بر دل انبياء مكشوف گردانيد».

انجام : «و دل او تاريك گردانم تا فراموش كند، و حلاوت محبّت خويش ويرا نچشانم و بر تست سلام و رحمت من».

3ـ امامت (65 پ ـ 73 پ)

(عقائد ـ فارسى)

از : يوحنا اسرائيلى (بنى‌اسرائيل)

يوحنا در اين كتاب خود را يهودى سرگردان معرفى مى‌كند با صاحبان مذاهب چهارگانه اهل سنت به بحث مى‌نشيند، در پايان برترى رفض و تشيع را بر ساير عقايد اثبات مى‌كند، گويند: اين رساله را ابوالفتوح رازى نگاشته و به يوحناى اسرائيلى مصرى نسبت داده است.

آغاز : «حق تعالى به برهان تحقيق حجاب تقليد از خواطر همگنان مرفوع گرداناد».

انجام : «و خدايتعالى بر ما گواه است كه از حق عدول نجويم، و الحمدللّه ربّ العالمين و صلّى اللّه على محمّد و آله اجمعين».

4ـ الباب فى مكايد ابليس و تغريره (74 پ ـ 81 ر)

(اخلاق ـ فارسى)

از : ؟

با سوژه زينهار از شيطان مطالبى اخلاقى را باستناد آيات و روايات نگاشته است، گويا بابى است از يك كتاب.

آغاز : «بـدانكه ابليـس ملعـون ما را دشمنى عظيم است. امّا اول كسى خواهد كه از».

انجام افتاده : «و اگر نيكويى پيدا شد... زينهار در مسلمانان چنين اعتقاد نكنى».

كتاب اول نسخ با ترجمه زيرنويس لغات، دوّم نسخ و نستعليق. سوم و چهارم نستعليق عناوين شنگرف، صفحه‌ها مجدول بشنگرف، جلد تيماج مشگى بى‌مقوا. پس از اول و دوم حديثى چند آمده است.

82 گ، سطور مختلف، 13×5/18 سم.

بحار 77/92 و مكارم الاخلاق 519 (وصايا) آقا نجفى 8/191 و مؤلفين مشار: 6/873 (امامت)

جنگ

(متفرقه ـ فارسى)

از : جعفر حضرتقلى

اشعار مختلف: غزل، مدايح از سعدى، محتشم، جامى و معمى، مرثيه، سفرنامه كربلا و جز آن‌ها را در اين بياض گردآورده است.

آغاز :

«اى ببالا چون صنوبر اى برخ چون م و ه ----- زلف دارى همچو عنبر لب چو ش وك ور».

انجام :

«شـه سريـر غـم و ابتـلا سلامٌ عليك ----- سرور سينـه خيـرالنساء سـلامٌ عليك».

شكسته نستعليق، 1258 (تاريخ دستكارى شده). جلد شميز،

75 گ، سطور مختلف، 11×5/19 سم.

* * *

مجموعه

1ـ حاشية حاشية اليزدى على تهذيب المنطق (1 پ ـ 73 پ)

(منطق ـ عربى)

از : ملاّ محسن بن محمّد طاهر قزوينى (ق 12)

حاشيه‌اى است با عناوين «قوله ـ قوله» بر حاشيه ملا عبداللّه يزدى (981) بر تهذيب المنطق تفتازانى.

اين حاشيه هنگام تدريس تدوين مى‌شده و در دهه آخر شعبان 1132 بدان شروع نموده و در نيمه ماه رمضان همان سال در قزوين به پايان رسانده است.

آغاز : «الحمدللّه الّذى خلق فسوّى والّذى قدّر فهدى، والّذى صوّر فاحسن و انطق فاتقن».

انجام : «و اسئل اللّه تعالى ان يرحمنا برحمته التى وسعت كلّ شئ و ان يجعلنا مع...».

2ـ شرح كبرى (74 پ ـ 128 ر)

(منطق ـ فارسى)

از : ابوالبقاء بن عبدالباقى حسينى

شرح مزجى مختصرى است بر رساله «الكبرى» سيد ميرشريف جرجانى. اين شرح بنام ابوالفتح محمّد همايون غازى بهادر نوشته شده است.

آغاز : «عنوان صحيفه همايون حمد وسپاس حكيمى را شايد بحقيقت ذاتش خارج از تصوّر عقل».

انجام : «و مقدمه داله برفع هر دو او را نتيجه وضع جزئين باشد; امثال اينها از سابق ظاهر است».

3ـ حاشية حاشية اليزدى على تهذيب المنطق (129 پ ـ 614 ر)

(منطق ـ عربى)

از : شيخ اسحاق حويزى

حاشيه‌ايست با عناوين «قوله ـ قوله» بر حاشيه ملاّ عبداللّه يزدى بر «تهذيب المنطق» تفتازانى. اين حاشيه تا مبحث قياس نگاشته شده و ناتمام مانده است.

آغاز : «الحمدللّه حق حمده. قوله: افتتح بحمداللّه. الظاهر انه ظرف لغو متعلق بافتتح و الباء صلة».

انجام : «فالظاهر انه ليس شئ من الاستقراء و التمثيل مع انه موصل الى التصديق».

نستعليق محمد شريف ابن مشهدى حيدر، 17 شعبان، 1227 عناوين و نشان‌ها شنگرف، جلد تيماج مشگى، ضربى بدون مقوا. در چند جاى كتاب مهر بيضوى «گل باغ حيدر محمد شريف» ديده مى‌شود.

164 گ، سطور مختلف، 10×5/18 سم.

آقا نجفى 7/126 و ذريعة 6/62 (حاشيه ملامحسن) آقانجفى 2/124 (ابوالبقا). آقا نجفى 8/118 و ذريعه 6/60 (اسحاق).

الأجوبة الجليّه فى الأصول النحويه

(نحو ـ عربى)

از : ؟

مختصرى است در مسائل نحوى به صورت سؤال و جواب كه در پايان فهرست كوتاهى دارد.

آغاز : «س ما هو الكلام؟ ج الكلام هو اللفظ المركب المفيد بالوضع».

انجام : «بتقدير فى نحو صلواة البستان اى فى البستان. و الذى يخفض بالتّبعيّه هو التوابع الأربعة و قد مرّ بيانها».

نستعليق نام كاتب و تاريخ ندارد. جلد شميز، عطف پارچه.

31 گ، 12 س، 11×5/17 سم.

مجموعه

1ـ حاشية معالم الأصول (1 ر ـ 62 پ)

(اصول ـ عربى)

از : خليفه سلطان سيد حسين بن محمد مرعشى آملى (1064)

بشماره (119) مراجعه شود.

2ـ حاشية معالم الأصول (66 پ ـ 156 پ)

(اصول ـ عربى)

از : ملاّ ميرزا محمّد بن حسن شيروانى (1098)

حاشيه‌اى است به عنوان «قوله ـ قوله» مشهور و معروف.

آغاز : «قوله الفقه فى اللغة الفهم. انما ابتدء بتعريف الفقه دون اصول الفقه».

انجام اصل: «و الاّ يكون نسخا على التّقديرين كذا قيل و لعله اجمل اعتمادا».

انجام نسخه: «اذ ترتب المفسدة على اللازم من حيث خصوصيّة لايقتضى عدم ترتّب المصلحة».

3ـ تهذيب الوصول الى علم الأصول (157 پ ـ 228 پ)

(اصول ـ عربى)

از : علاّمه حلّى حسن بن يوسف بن المطهّر (726)

بشماره (95) مراجه شود.

نسخ، كتاب اوّل: محمد جعفر بن غنى كرمانى طبيب، يكشنبه، ربيع الثانى سال 1235 در شهر فسا، برخى عناوين قوله شنگرف. دوم و سوم: نام كاتب وتاريخ نيامده است. جلد تيماج قهوه‌اى، روغنى، ضربى، ترنجدار. پس از كتاب اول مغالطاتى چند و حلّ آنها آمده است.

228 گ، سطور مختلف، 5/10×5/17 سم.

آقانجفى 1/38 و ذريعه 6/210 (حاشيه شيروانى).

حاشية معالم الأصول

(اصول ـ عربى)

از : خليفه سلطان سيد حسين بن محمّد مرعشى آملى (1064)

بشماره (119) مراجعه كنيد.

نستعليق محمد رفيع مازندرانى بن محمد شريف، 29 ذيقعده، 1189، جلد تيماج قهوه‌اى سير، ضربى.

78 گ، 18 س، 10×17 سم.

مجموعه

1ـ تحفة الغرائب (1 ر ـ 53 پ)

(علوم قرآن ـ فارسى)

از : ملا محمّد بن شيخ محمّد الهى هروى

برگزيده‌اى است از كتاب جواهر القرآن تأليف احمد بن محمد بن ابراهيم تميمى در خواص سور و آيات، كه هروى آن را در سفر مكّه در مدينه يافته، مطالبى از آن انتخاب و از ديگر كتب نيز فوائد وخواصى بر آن افزوده در دوازده باب به عدد امامان دوازده‌گانه نگاشته است. كه عناوين آن چنين است.

1ـ در كشف قلوب و صفاى باطن.

2ـ در طلب جاه ومنصب و تسخير قلوب.

3ـ در گشايش كارها و فتح روزى و توانگرى.

4ـ در دفع امراض.

5ـ در دفع سحر و جن و ام الصبيان.

6ـ جهت دفع دشمنان و حسودان.

7ـ در اداى قرض و حفظ بدن.

8ـ در دفع حرام خوردن و ناسزا گفتن.

9ـ در اظهار معادن و دفاين و حضور غايبان و گريختگان.

10ـ در تسخيرارواح و جنّ.

11ـ در محبت والفت ميان طالب و مطلوب.

12ـ در اوراد متفرقه و مقصودى كه دارند.

آغاز افتاده : «شدن مدعيان. باب هفتم: در اداى قرض و رغبت بگذاردن آن و در امان بودن از بديها».

انجام نسخه : «صبح بيست و يك عدد، ظهر بيست و دو عدد، عصر بيست و سه عدد، مغرب بيست و چهار عدد، عشاء ده عدد».

2ـ شرح دعاى صباح (54 ر ـ 64 پ)

(دعا ـ فارسى)

از : قطب‌الدين محمّد حسينى نيريزى (1173)

دعا را از روى نسخه خط كوفى به سال 1130 در قزوين نزد مير ابراهيم قزوينى ـ كه آن مرحوم آن را همان ايام از روى خط كوفى حضرت على

(عليه السلام)

كه نزد عوض خان بوده نقل نموده بود استنساخ نموده و به سال 1159 با نسخه ديگرى به خط كوفى منقول از خط آن حضرت مقابله كرده، و بدرخواست بعضى از مؤمنين وتشويق داعيان سعادتمند آن را ترجمه نموده، رباعياتى مناسب هر فراز از خود يا از برخى عارفان آورده است.

آغاز : «نورانى‌ترين صبحى چون صفاى مرآت كه در هر بامداد از خامه زبان اهل اشتياق بر صحيفه آفاق درآيد».

انجام : «بحق رحمتت اى رحم كننده‌ترين رحم كنندگان، و رحمت فرست خدايا بر آقاى ما محمّد

(صلى الله عليه وآله وسلم)

و آلش كه پاكيزگانند. الهى قلبى محجوب...».

‌

* * *

3ـ ادعيه و ختومات؟ (65 ر ـ 129 پ)

(دعا ـ فارسى)

از : ؟

منتخبى است از كتاب‌هاى : «اوراد فتحيه» ميرسيد على همدانى (768) و صحيفه سجاديه و مناجات منسوب به حضرت على

(عليه السلام)

و جواهر القرآن تميمى و ديگر كتب كه بيشتر ختمها به روش عرفانى است.

آغاز : «الحمدللّه على نعمائه و الصّلواة والسّلام على محمّد و آله الطّاهرين. امّا بعد منقول از مولانا نورالحق والدين جعفر نوراللّه مرقده».

انجام : «واجعلنى لنعمائك من الشاكرين، و لآلائك من الذاكرين، وارحمنى برحمتك يا ارحم الرّاحمين».

4ـ شرح جنّة الأسماء (91 پ ـ 94 ر)

(علوم قرآن ـ فارسى)

از : ؟

رساله بسيار كوتاهى است جهت برآمدن نيازها، اسماء شش‌گانه الهى : «فرد، حى، قيّوم، حكم، عدل، قدس» آورده و شماره هر كدام را با بسم اللّه الرّحمن الرّحيم نوزده حرف مى‌داند، دستور مى‌دهد كه براى هر حاجتى آيتى از آيات مطابق مقصود را نوزده بار بخواند، تا پايان دستور، عنوانى كه ذكر شد بر فراز صفحه آمده، مطالب را به امام غزالى نسبت داده و براى هر حاجت كلماتى از قرآن آورده است.

آغاز : «از امام غزالى رسيده كه تتبع كردم قرآن مجيد را از اوّل تا آخر و استنباط كردم از آنچه هر مطلب دنيوى و اخروى».

انجام : «زيادتى نعمت و الحمد للّه ربّ العالمين».

نستعليق زيبا، دعاهاى نسخ معرّب، نام كاتب و تاريخ ندارد برخى عناوين و ترجمه زيرنويس دعاى صباح شنگرف، جلد تيماج، حنائى، بدون مقوّا.

129 گ، 14 س، 5/10×17 سم.

آقانجفى 16/118 و ذريعه 3/456 (تحفه).

آقانجفى 11/109 و ذريعه 13/255 (كتاب دوّم).

مجموعه

1ـ شرح العوامل المأة (1 پ ـ 15 ر)

(نحو ـ عربى)

از : ؟

شرح مزجىمختصرى است بر «العوامل المأة» شيخ عبدالقاهر جرجانى (471).

آغاز : «الحمدللّه ربّ العالمين... اما بعد فانّ العوامل فى النحو على ما الّفه الشيخ... ـ مأة عامل لفظيه و معنويه».

انجام : «و هذه مأة عامل لايستغنى الصغير و الكبير... و ذلك آخر مااوردنا بيانه على طريق الاختصار».

2ـ سى فصل (16 پ ـ 67 ر)

(تقويم ـ فارسى)

از : خواجه نصيرالدين محمد بن محمد بن الحسن طوسى (672)

بشماره (28) مراجعه شود.

3ـ معرفت تقويم؟ (72 پ ـ 123 ر)

(تقويم ـ فارسى)

از : ؟

اصول تقويم را بنا به درخواست جوانى از سادات حسينى در بدايت سن و نهايت شوق به تحصيل كمالات، و بنام نواب محمد كريم خان در سال 1182 در يك مقدمه و بيست فصل و يك خاتمه نگاشته است.

آغاز : «اعداد شكر و سپاس و ثناى خاص بيقياس بر آن پادشاهى سزا است».

انجام : «رجوع در شرح بيست باب بيرجندى نمايد كه مطلب حاصل مى‌شود انشاءاللّه تعالى».

4ـ باب چهارم؟ (127 پ ـ 142 ر)

(طبيعى ـ فارسى)

از : ؟

در خواص جواهر و سنگهاى ارزشمند و شناساندن آنها از قبيل: مرواريد، ياقوت، لعل، زمرد، الماس، فيروزه، مغناطيس، عقيق، لاجورد و جز آنها. گويا بابى است از يك كتاب.

آغاز : «باب چهارم در خواص جواهر و احجار. مرواريد: همچو استخوانى است كه ايزد تعالى از كمال قدرت خود».

انجام : «و اگر آن را حل كنند، دور اندام خود مالند و در ميان آتش روند آتش كار نكند».

5ـ تجويد؟ (143 پ ـ 149 ر)

(تجويد ـ فارسى)

از : ؟

رساله كوتاهى است در اصول و قواعد مهم تجويد كه قاريان در آنها اتفاق نظر دارند، چون احكام تنوين و نون ساكنه و ادغامات و تفخيم و ترقيق راء.

آغاز : «الحمدللّه ربّ العالمين... امّا بعد چون قراء سبعه را در اصول قراآت».