1- سعد خفاف گويد: حضرت باقر (ع ) فرمود: اى سعد قرآن را بياموزيد زيرا قرآن دربهترين صورتها كه مردم ديده اند روز قيامت بيايد و مردم در يكصد و بيست هزار صفهستند، كه هشتاد هزار آن صفها از امت محمد است ، وچهل هزار صف از امتهاى ديگر، پس بصورت مردى در برابر صف مسلمانان درآيد و آنهابوى نظر كنند و گويند: معبودى جز خداى بردبار و كريم نيست ، همانا اين مردى ازمسلمانان است كه به سيما و صفت او را بشناسيم جز اينكه او درباره قرآن كوشاتر از مابوده ، و از اينرو درخشندگى و زيبائى و روشنى بيشترى باو داده شده كه بما داده نشده، سپس از آنها بگذرد تا در برابر صف شهيدان قرار گيرد، شهداء بر او نظر كنند وگويند: معبودى جز خداى پروردگار مهربان نيست ، اين مرد از شهيدان است كه ما او رابسيما و صفت بشناسيم جز اينكه او از شهيدان در دريا است و از اينجا باو زيبائى وبرترى داده اند و بما نداده اند، فرمود: پس بگذرد تا بصورت شهيدى در برابر صفشهيدان دريا رسد؛ پس آنان باو نگاه كنند و شگفت آنها بسيار گردد و گويند: اينشهيدان در دريا است كه او را بعلامت و صفت بشناسيم جز اينكه آن جزيره كه اين (مرد) درآن شهيد شده هولناكتر از جزيره اى كه ما در آن گرفتار شديم بوده و روى اين جهت استكه او بدرخشندگى و زيبائى و روشنى بيشترى از ما داده اند، پس از آنان نيز بگذرد تابصف پيمبران و مرسلين رسد در صورت يك پيمبرمرسل ، پس پيمبران و مرسلين باو نگاه كنند و تعجبشان از ديدن او بسيار گردد، وگويند: معبودى جز خداى بردبار كريم نيست براستى اين پيمبر مرسلى است كه ما او رابنشانى و وصفش بشناسيم جز اينكه باو برترى بسيارى داده شده .
فرمود: پس همگى گرد آيند و خدمت رسول خدا (ص ) آيند و از او پرسند و گويند: اىمحمد اين كيست بآنها فرمايد: آيا او را نمى شناسيد؟ گويند: ما او را نشناسيم (جز اينكهمعلوم است كه ) او از آنهائيست كه خدا بر او خشم نكرده ، پسرسول خدا (ص ) فرمايد: اين حجت خدا است بر خلقش پس سلام كند و بگذرد تا بصففرشتگان رسد بصورت فرشته اى ، پس فرشتگان باو نظر افكنند و سخت در شگفتروند و چون برترى او را ببينند بر آنها گران آيد و گويند: پروردگار ما متعالى ومقدس است اين بنده ايست از خداى عزوجل ، و از اين نظر نور و جمالى دارد كه ما نداريم ،پس ‍ بگذرد تا بدرگاه رب العزة تبارك و تعالى رسد و پاى عرش بسجده درافتد،خداى تعالى او را ندا كند: اى حجت من در زمين و اى سخن راست و گويايم سر بردار وبخواه تا بتو داده شود، و شفاعت كن تا شفاعت پذيرفته شود، پس سر بر دارد و خداىتبارك و تعالى باو فرمايد: بندگان مرا (نسبت بخود) چگونه ديدى ؟ عرض كند: بارپروردگارا برخى از ايشان مرا نگهدارى كرد و محفوظ داشت و چيزى از مرا ضايع نكرد،و برخى از ايشان مرا ضايع كرد و حق مرا (بر خود) سبك شمرد و مرا تكذيب كرد بااينكه من حجت تو بر تمامى بندگانت بودم ؟ پس خداى تبارك و تعالى فرمايد: بعزت وجلال خودم و مكانت والايم سوگند امروز بهترين ثواب را بتو دهم و دردناكترين كيفر رابخاطر تو بكنم .
فرمود: پس قرآن در صورت ديگرى برگردد، (سعد خفاف ) گويد: من عرضكردم : در چهصورتى باز گردد اى ابا جعفر؟ فرمود: در صورت مردى رنگ پريده و متغير كهاهل محشر او را ببينند، پس بيايد نزد مردى از شيعيان ما كه او را مى شناخته و بدان بامخالفين بحث مى كرده ، و در برابرش بايستد و باو بگويد: مرا نمى شناسى ؟ آنمردباو نگاه كند و گويد: اى بنده خدا من تو را نشناسم پس بدان صورت كه در خلقت اوليهبوده است باز گردد و گويد: مرا نشناسى ؟ گويد: چرا، پس قرآن گويد: منم تو رابشب بيدارى كشيدم و در زندگيت تو را بتعب افكندم ، درباره من ناهنجار شنيدى وارنده درگفتار شدى ، آگاه باش كه همانا تاجرى سود خود را دريافت كند و من امروز پشتيبان وپشت سرت هستم فرمود: پس او را بسوى پروردگار تبارك و تعالى برد، گويد:پروردگارا پروردگارا بنده تو است و تو باو داناترى كه رنجكش درباره من بود،پس خداى عزوجل فرمايد: بنده ام را وارد بهشتم كنيد و از جامه هاى بهشتى باو بپوشانيدو تاج بر سرش نهيد و چون باو چنين كنند او را بقرآن نشان دهند و گويند: آيا بآنچه درباره دوستت رفتار شد خشنود شدى ؟ گويد: بار پروردگارا من اينرا كم شمرم خير رادرباره اش افزون كن خداوند فرمايد: بعزت وجلال و ارتفاع مقامم سوگند امروز باو و هر كه در پايه اوست پنج چيز و افزون كنم ،آگاه باش كه ايشان جوانانى باشند كه پير نشوند، و تندرستانى باشند كه بيمارنگردند، و توانگرانى باشند كه نادار نشوند، و خورسندانى باشند كه غمگين نشوند،و زنده هايى باشند كه نميرند، سپس (امام باقر عليه السلام ) اين آيه را خواند:((نچشند در آن مرگرا جز همان مرگ نخستين )) (سوره دخان آيه 56). (سعد) گويد:عرضكردم : فدايت گردم اى ابا جعفر آيا قرآن نيز سخن گويد؟ حضرت لبخندى زد وفرمود: خدا رحمت كند شيعيان ساده دل ما را كهاهل تسليم هستند (و بسخنان ما گردن نهند) سپس ‍ فرمود: آرى اى سعد نماز هم سخن گويدو صورتى و خلقتى دارد، فرمان مى دهد، قدغن كند، سعد گويد: از اين سخن رنگ من گشتو گفتم : اين (ديگر) چيزى است كه من نمى توانم ميان مردم بگويم ؟ حضرت باقر (ع )فرمود: آيا مردم جز همان شيعيان ما هستند پس هر كه نماز را نشناسد حق ما را منكر شده سپسفرمود: اى سعد من كلام قرآن را (هم اكنون ) بگوش تو برسانم ؟ سعد گويد: عرضكردم: بلى رحمت خدا بر شما باد، فرمود: ((همانا نماز باز مى دارد از فحشاء (ناشايست ) ومنكر (ناپسند) و هر آينه ذكر (ياد) خدا بزرگتر است )) (سوره عنكبوت آيه 45) پس نهى(كه همان باز داشتن مى باشد) سخن است و فحشاء و منكر مردانى هستند، و مائيم ذكر خدا وما بزرگتريم .