32- نوح اليقظان از حضرت صادق (ع ) حديث كند كه آن حضرت فرمود: اين دعا رابخوان (كه ترجمه اش اينست ): ((بار خدايا بحق رحمتت كه جز به خشنودى تو بدستنيايد از تو خواهم بيرون شدن از همه نافرمانيهايت و درآمدن در آنچه ترا خشنود سازد، ورهائى از هر گرداب و پرتگاهى (كه رهائى از آن نشود) و بيرون رفتن از هر گناهى كهعمدا از من سرزده ، يا به خطا در آن لغزش شده ، يا خاطره شيطانى براى آن در دلمافتاده ، از تو خواهم ترسى كه مرا در مرزهاى خشنوديت نگهدارد. و هر شهوتى كه هواىنفسم در خاطره من انداخته بر هم زند، و راءيى كه من بر تجاوز از مرزهلال تو گرفته ام بلغزاند، بار خدايا از تو خواهم رفتار ببهترينعمل كه تو دانى ، و واگذاردن هر بدى كه تو مى دانى و يا از روى نادانى خود بخطاروم ، از تو خواهش گشايش در روزى و زهد در اندازه كفايت ، و از هر شبهه با بيان بيرونآيم ، و در هر حجتى بدرستى گرايم ، و در هر جا براستى سخن رانم ، و در مورد سود وزيانم با مردم بانصاف رفتار كنم ، و در برابر آن در جاى خشم و گاه خوشنودىفروتن باشم ، و در گفتار و كردار ستم را از كم و بيش واگذارم ، و بپايان رساندننعمتت را در همه چيز بر خودم و شكرگزارى بر آن تا خشنود شوى و پس از خشنودى راخواهانم ، و از تو راهنمائى خواهم به آنچه خير در آن است به اسانيهاى آن نهبدشواريهايش اى كريم ، اى كريم ، اى كريم ، و براى من در هر كارى كه در آن گشايشو عافيت است بگشا، و بيرون شدن از آنرا بر من آسان فرما، و براى هر يك از بندگانتكه بر من توانائى مقدر كرده اى گوش و چشم و زبان و دستش را از من باز گير، و ازسمت راست و چپ و پشت سر و جلوى رويش او را نگهدارى فرما كه بدى بمن نرساند،عزيز است آنكس كه بتو پناه برد، و ستايشت والاست ، و معبودى جز تو نيست ، توپروردگار منى و منم بنده تو، بار خدايا توئى اميد من در هر گرفتارى ، و توئى مورداعتمادم در هر سختى ، و تو در هر پيش آمدى پشت و پناهم هستى ، چه بسيار گرفتارى كهدل را ناتوان كرد، و چاره را كم كرد و دشمن را شاد ساخت ، و هر چاره اى در آن واماند و منآنرا بآستان تو فرود آوردم ، و بدرگاه تو شكايت كردم و درباره آن از جز تو روگرداندم و تو گشايش دادى و آنرا بر طرف كردى ، پس توئى ولى هر نعمتى و صاحبهر حاجتى ، و پايان هر رغبتى ، سپاس فراوان از آن تو است ، و براى تو است كه هر چهبيشتر منت نهى .

33- امام صادق عليه السلام بابى بصير فرمود: بخوان (و اين دعا را باو آموخت كهترجمه اش چنين است :) ((بار خدايا از تو درخواست كنم گفتار توبه كنندگان وكردارشان را و (نيز از تو خواهم ) نور پيمبران و راستى آنها را، و كردار ذكر گويان ويقين ايشانرا، و ايمان دانشمندان و فهم ايشانرا، و پرستيدن خاشعان و فروتنشيانرا، وحكمت فقيهان و سيره آنها را، و ترس پرهيزكاران و رغباتشانرا، و باور داشتن مؤ منان وتوكل آنها را، و اميد نيكوكاران و نيكيهايشانرا.
بار خدايا من از تو خواهم پاداش شاكران ، و مقام مقربان و رفاقت پيمبران را. بار خدايااز تو خواهم ترس آنانكه عمل براى تو كنند، و كردار آنانرا كه از تو ترسانند، وخشوع آنانكه برايت پرستش كنند، و يقين آنان كه بر توتوكل كنند؛ و توكل آنانكه بر تو گرويدند.
بارالها تو بحاجت من نگفته دانائى ، و برآوردنش براى تو آسان و بى تكليف است ، وتوئى كه هيچ سائلى تو را در سئوال دچار نسازد، و هيچ بدگوئى از (مقام ) تو نكاهد،و گفتار هيچ بنده گوينده مدحى بحق مدحت تو نرسد، تو آنچنانيكه خود فرمائى وبرتر از آنى كه ما بگوئيم .
بار خدايا براى من گشايشى نزديك قرار ده ، و مزد بزرگى بمن عطا فرما، و پوششنيكو بر عيوبم كن ، بار خدايا تو دانائى كه من با اينكه بر خود ستم كردم و بر نفسخود اسراف نمودم ولى براى تو ضد و همتا و همسر و فرزندى نگرفتم ، اى كسيكهمسائل بسيار او را بغلط نيندازد، و اى كسى كه چيزى از چيزى ديگر او را سرگرم نكند،و نه شنيدنى از شنيدنى ديگر و نه ديدنى از ديدنى ديگر، و اصرار و پافشارىاصرار كنندگان او را بستوه نياورد، از تو درخواست كنم كه در همين ساعت بمن گشايشىدهى از جائى كه گمان برم و از جائى كه گمان ندارم ، توئى كه استخوانهاى پوسيدهرا زنده كنى ، و بر هر چيز توانائى .
اى كسيكه شكر من (در برابر نعمتهايش ) اندك بود ولى باز هم مرا محروم نكرد، و خطايمبزرگ بود ولى رسوايم نساخت ، و بر نافرمانيها مرا ديد ولى برويم نزد، و مراآفريد براى آنچه آفريد و من جز آنچه براى آن آفريدم كردم ،
پس چه خوب مولايى هستى تو اى آقاى من ، و بد مطلوب و خواسته شده اى هستم من كه مرايافتى ، بنده تو و زاده بنده كنيز توام كه در برابر هستم و هر چه خواهى درباره منانجام دهى .
بار خدايا آوازهايش خاموش شده و حركات آرام شدند، و هر دوستى با دوستش خلوت كرده ومن با تو خلوت كرده ام ، توئى محبوب من ، پس نتيجه اين خلوتم را با خودت در اين شبآزادى از دوزخ قرار ده ، اى كسيكه برتر از دانش او براى دانشمندى وصفى نماند (يعنىكسى از او دانشمندتر نيست ) و اى كسيكه بدون لطف او براى هيچ مخلوقى نگهبانى نيست ،اى آنكه پيش از هر چيز بوده و اى آنكه پس از هر چيز خواهى بود، اى كسى كه عنصر (وماده اى ) برايش نيست ، و اى كسيكه پايان او فناء ندارد (چون پايان ندارد) اى كاملترينتوصيف شدگان ، و بخشنده ترين دهندگان ، و اى كسى كه بار هر زبانى كه خواندهشود آن را بفهمد و اى كسى كه گذشت او قديم است ، و سخت گيريش سخت است ، و ملكشاستوار است ، تو را بخوانم بآن نامت كه بدان با موسى بيواسطه سخن گفتى ، اىخداى بخشنده ، و اى مهربان ، اى آنكه جز تو معبودى نيست ، بار خدايا توئى صمد ازتو خواهم كه رحمت بر محمد و آلش فرستى و برحمت خود مرا ببهشت برى )).

34- يونس گويد: بحضرت رضا عليه السلام عرضكردم : دعائى كوتاه بمن بياموزفرمود: بگو: ((يا من دلنى على نفسه و ذلل قلبى بتصديقه اسئلك الامن و الايمان )).

35- حضرت صادق (ع ) فرمود: مردى خدمت امير المؤ منين عليه السلام آمد و عرض كرد: اىامير مؤ منان من مالى بارث برده ام (وادار شده ام ) و درهمى از آنرا در راه اطاعت خداىعزوجل انفاق نكردم ، سپس مالى از راه كسب با آن بدست آوردم و از آن نيز درهمى در اطاعتخداوند صرف ننمودم پس دعائى بمن بياموز كه جاى آنچه را از دستم رفته بگيرد، وكارهاى گذشته ام را و اى آنچه پس از اين مى كنم بيامرزد، فرمود: بگو، عرض كرد: چهبگويم اى امير مؤ منان ، فرمود: بگو چنانكه من مى گويم (سپس دعائى تعليمش فرمودكه ترجمه اش چنين است :) ((اى نور من در هر تاريكى و اى وسيله انس من در هر گمراهى ،توئى راهنماى من آنگاه كه راهنمائى كنى گمراه نگردد، بمن نعمت دادى و فراوان دادى ، وروزى دادى وافر دادى ، و غذا دادى پس نيكو غذائى دادى و عطا كردى وكامل دادى بى آنكه من سزاوار آن باشم بواسطه كارى كه از من سرزده باشد، ولى توبدان آغاز كردى به خاطر كرم وجود خودت ، و من به كمك كرم تو بر نافرمانيت نيروگرفتم ، و بكمك روزيت بر خشمگين كردن تو نيرومند شدم ، و عمرم را در آنچه تو دوستندارى تباه كردم ، و بى پروائى من بر تو و ارتكاب آنچه غدقن كرده بودى و ورود مندر آنچه بر من حرام كرده بودى جلوگير تو نشد از اينكهبفضل خود باز هم بمن عطا كنى ، و بردباريت و بازگشتتبفضل بر من جلوگير من نشد كه در نافرمانيت بازگشت نكنم ، پس تو بسيار بازگشتكننده بفضل هستى و من بسيار باز گرد به گناهان ، پس اى كريمتر كسيكه در برابرشبگناه اعتراف كنم و اى عزيزترين كسى كه بذلت و در برابرش فروتنى شود،بخاطر كرم تو است كه من اعتراف بگناه خود كنم ، و بخاطر عزت تو است كه بخوارىفروتنى كنم ، پس تو در مقام كرم خود و اقرار بگناهم با من چه خواهى كرد، و در مقامعزتت با فروتنى من بخوارى (با من چه خواهى كرد) با من كن آنچه تو شايسته آنى ، وبا من مكن آنچه را من بدان سزاوارم )).