3 حضرت صادق (ع ) رغبت را ذكر كرد و درون دو كف خود را به طرف آسمان باز كرد(يعنى رغبت چنين است ) و اما رهبت چنين است : و پشت دو دست را به طرف آسمان كرد، و اماتضرع چنين است : و انگشتانش را بر است و چپ گردانيد، وتبتل چنين است : و انگشتانش را بالا مى برد و پائين مى آورد، وابتهال چنين است : و دست خود را تا برابر رويش به جانب قبله كشيد (فرمود) وابتهال نباشد تا اشك روان شود.

4 محمد بن مسلم گويد: شنيدم حضرت صادق (ع ) مى فرمود: مردى به من گذر كرد و منبا دست چپ در نماز دعا مى كردم ، پس گفت : يا ابا عبداللّه با دست راستت (دعاكن ) من گفتم: اى بنده خدا همانا براى خداى تبارك و تعالى بر اين هم حقى است مانند حقى كه بداندارد.
مجلسى (ره ) گويد: ((ممكن است آن حضرت دست چپ را با دست راست بلند كرده بوده وممكن است بدون دست راست بوده مانند نماز وتر، و گوياسائل نادان پيش خود فكر كرده كه دست راست اشرف است ولى بى خبر بوده از اينكه همهبدن را از عذاب سهمى است ، كه بايد از آن پناه جست ، و نيز براى هر كدام از اعضاءبدن بسوى پروردگار در هستى و بقاء و پرورش نيازى است ، بلكه چپ در اين جا مناسبتر است ، زيرا نويسنده گناهان در سمت چپ است و گناهان از جانب نفس كهميل به شهوت و لذت و اعمال پست دنيائى است بيايد. و جواب آن حضرت به آن مرد پس ‍از نماز بوده ، و محتمل است كه مقصود آن حضرت كه فرمايد: ((در نماز دعا مى كردم ))يعنى در تعقيب نماز بودم و آنرا تاءييد كند آنچه بيايد در باب دعاى بعد از نمازها (دردعائى ) كه دست راست را بريش بگيرد و دست چپ را بسوى آسمان بلند كند))برگرديم به دنباله حديث (4):
و فرمود: رغبت اين است كه : هر دو دست را بگشائى و درون آنها را آشكار كنى ، و رهبت ايناست كه : دو دست را بگشائى و پشت آندو را ظاهر سازى ، و تضرع آنست كه : انگشتسبابه راست را براست و چپ بجنبانى ، و تبتل : جنبانيدن انگشت (سبابه ) چپ است كه آنرابه آرامى بسوى آسمان بالا برى و پائين آورى ، وابتهال آنست كه : هم دستها و هم دو ذراع را بسوى آسمان بگشائى ، وابتهال در وقتى است كه ببينى وسائل گريه فراهم شده است .