از امام باقر (ع ) روايت شده كه فرمود: خدا دشمن دارد دشنام گوى دشنام جورا.

عمرو بن نعمان جعفى گويد: امام صادق عليه السلام دوستى داشت كه آن حضرت رابهرجا كه مى رفت رها نميكرد و از او جداست نمى شد، روزى در بازار كفشها همراه حضرتمى رفت ، و دنبالشان غلام او كه از اهل سند بود مى آمد، ناگاه آن مرد به پشت سرخودمتوجه شده و غلام راست خواست و او را نديد و تا سه مرتبهبدنبال برگشت و او راست نديد، با چهار كه او را ديد گفت : اى زنازاده كجا بودى ؟ امامصادق عليه السلام دست خود را بلند كرده و به پيشانى خود زد و فرمود: سبحان اللهمادرش راست بزنا متهم كنى ؟ من خيال مى كردم تو خوددار و پارسائى ، اكنون مى بينمكه ورع و پارسائى ندارى ؟ عرض كرد: قربانت گردم مادرش زنى است ازاهل سند و مشرك است ؟ فرمود: مگر ندانسته اى كه هر ملتى براى خود ازدواجى دارند، از مندور شو عمر و بن نعمان (راوى حديث ) گويد: ديگر او را نديدم كه با آنحضرت راهبرود تا آنگاه كه مرگ ميان آنها جدائى انداخت .
و در روايت ديگرى است كه فرمود: (آيا ندانسته اى كه ) براى هر امتى ازدواجى است كهبوسيله آن از زنا جلوگيرى كنند.