و خذوا مهل الايّام ،
در آخر ، ياران خود را به غنيمت شمردن فرصتهاى روزگار و فضاى باز ميان مدتهاى عمر امر فرموده است كه در فراخناى اين مهلتها آنچه سزاوار حال آنان است ، بر طبق انديشههاى درست انجام دهند و نيز از آنها خواسته است كه نقاط دور دست اسلام يعنى اطراف عراق و حجاز و جزيره و تمام سرزمينهايى كه در قلمرو تصرفات آن حضرت بود ، در احاطه و حفاظت خود
[ 563 ]
قرار دهند ، و سپس با هشدار دادن روحيه كسانى كه شهرهايشان مورد تاخت و تاز جنگ و حوزه تصرفاتشان هدف تيرها و مقاصد شوم دشمن واقع شده منقلب و اغتينام فرصت مجذوبشان كرده است .
واژه صفات كنايه از سرزمينهايى است كه مسلمانان بر آن ، استقرار يافته بودند ، و معناى لغوى آن سنگ سخت سياه صافى است كه نمىگذارد تير در آن فرو رود بلكه آن را درهم مىشكند و از خود دفع مىكند امام ( ع ) حوزه تصرفات و سرزمينهاى اسلامى را از نظر مقاومت و سختى به چنين سنگى همانند كرده است ،
وقتى كه درباره جامعهاى گفته مىشود : لا ترمى و لا تقرع صفاتهم ، اشاره به سرسختى آن قوم و قوّت نيروى دفاعى آنها مىباشد ، و رمى صفات آنان كنايه از آن است كه دشمن چشم طمع به ايشان دوخته و با ستونهايى از لشكر و گروههايى از سواران قصد حمله به سرزمين آنها را دارد .
[ 564 ]
