فلقد استرجعت الوديعة . . . الرّهينه ،
در اين عبارت دو كلمه وديعه : امانت و « رهينه » : گروگان ، را ، براى نفس استعاره آورده است .
در مناسبت استعاره كلمه وديعه دو احتمال است : 1 آن كه ارواح در اين بدنها ، از آن نظر كه بايد در حفظ آن كوشش شود تا به سوى صاحب خود برگردند ، مانند امانت هستند . 2 احتمال ديگر : از اين كلمه همان چيزى اراده شده است كه ميان مردم مشهور است ، يعنى زن در پيش مرد امانت است ، چنان كه مىگويند : « زنها امانتهاى ارزشمندى مىباشند » [ 3 ] .
مناسبت استعاره كلمه الرهينه آن است كه تمام نفسها در گرو وفاى به عهدى مىباشند كه با خداى خود داشتهاند . و آن پيمانى است كه در هنگام فرود آمدن از جهان معقول به عالم محسوس از او گرفتهاند كه به سوى او برگردند ،
در حالى كه از خشم او در امان باشند و به اوامر او ، عمل كند و از غضب او در امان باشد و از راهى كه پيامبر براى آنها معين كرده منحرف نشوند .
اگر به اين پيمان وفا كند از گروى در مىآيد و پاداش او چند برابر مىشود چنان كه خداى تعالى مىفرمايد : « وَ مَنْ اَوْ فى بِما عاهَدَ عَلَيْهُ اللَّهُ فَسَيُؤْتيهِ أجراً عَظيماً [ 4 ] » ولى اگر پيمان را شكست و مرتكب معاصى شد در گرو عمل
[ 2 ] سوره بقره ( 2 ) آيه ( 155 ) يعنى : صابران را مژده آسايش از آن سختيها بده ، آنان كه چون به حادثه سخت و ناگوارى دچار شوند صبورى كنند و گويند : ما از خدائيم و به سوى او باز خواهيم گشت .
[ 3 ] النساء و دائع الكرام
[ 4 ] سوره الفتح ( 48 ) آيه ( 10 ) يعنى : هر كس به عهدى كه خدا با او بسته وفا كند پاداشى بزرگ به او عنايت مىفرمايد .
[ 5 ]
خود باقى است ، مىفرمايد : « كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهينَةٌ » [ 5 ] كلمه رهنيه در مذكر و مؤنث يكسان به كار مىرود كه قبلا بيان شده است .
